بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
إِذَا جَاءَكَ الْمُنَافِقُونَ قَالُوا نَشْهَدُ إِنَّكَ لَرَسُولُ اللَّهِ وَاللَّهُ يَعْلَمُ إِنَّكَ لَرَسُولُهُ وَاللَّهُ يَشْهَدُ إِنَّ الْمُنَافِقِينَ لَكَاذِبُونَ
﴿۱﴾
هنگامي كه منافقان نزد تو ميآيند ميگويند ما شهادت ميدهيم كه حتما تو رسول خدائي - خداوند ميداند كه تو قطعا رسول او هستي - ولي خداوند شهادت ميدهد كه منافقان دروغگو هستند. (۱)
اتَّخَذُوا أَيْمَانَهُمْ جُنَّةً فَصَدُّوا عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ إِنَّهُمْ سَاءَ مَا كَانُوا يَعْمَلُونَ
﴿۲﴾
آنها سوگندهايشان را سپر ساخته اند تا مردم را از راه خدا بازدارند، آنها كارهاي بسيار بدي انجام ميدهند. (۲)
ذَلِكَ بِأَنَّهُمْ آمَنُوا ثُمَّ كَفَرُوا فَطُبِعَ عَلَى قُلُوبِهِمْ فَهُمْ لَا يَفْقَهُونَ
﴿۳﴾
اين به خاطر آن است كه آنها نخست ايمان آوردند سپس كافر شدند، لذا بر دلهاي آنها مهر نهاده شده، و حقيقت را درك نميكنند. (۳)
وَإِذَا رَأَيْتَهُمْ تُعْجِبُكَ أَجْسَامُهُمْ وَإِنْ يَقُولُوا تَسْمَعْ لِقَوْلِهِمْ كَأَنَّهُمْ خُشُبٌ مُسَنَّدَةٌ يَحْسَبُونَ كُلَّ صَيْحَةٍ عَلَيْهِمْ هُمُ الْعَدُوُّ فَاحْذَرْهُمْ قَاتَلَهُمُ اللَّهُ أَنَّى يُؤْفَكُونَ
﴿۴﴾
هنگامي كه آنها را ميبيني جسم و قيافه آنان تو را در شگفتي فرو ميبرد، و اگر سخن بگويند به سخنانشان گوش فرا ميدهي، اما گوئي چوبهاي خشكي هستند كه بر ديوار تكيه داده شده، هر فريادي از هر جا بلند شود بر ضد خود ميپندارند، آنها دشمنان واقعي تو هستند از آنان برحذر باش، خداوند آنها را بكشد چگونه از حق منحرف ميشوند؟ (۴)
وَإِذَا قِيلَ لَهُمْ تَعَالَوْا يَسْتَغْفِرْ لَكُمْ رَسُولُ اللَّهِ لَوَّوْا رُءُوسَهُمْ وَرَأَيْتَهُمْ يَصُدُّونَ وَهُمْ مُسْتَكْبِرُونَ
﴿۵﴾
هنگامي كه به آنها گفته شود بيائيد تا رسول خدا براي شما استغفار كند سرهاي خود را (از روي استهزا و كبر و غرور) تكان ميدهند، و آنها را ميبيني كه از سخنان تو اعراض كرده و تكبر ميورزند. (۵)
سَوَاءٌ عَلَيْهِمْ أَسْتَغْفَرْتَ لَهُمْ أَمْ لَمْ تَسْتَغْفِرْ لَهُمْ لَنْ يَغْفِرَ اللَّهُ لَهُمْ إِنَّ اللَّهَ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الْفَاسِقِينَ
﴿۶﴾
براي آنها تفاوت نميكند خواه استغفار برايشان كني يا نكني، هرگز خداوند آنها را نميبخشد، زيرا خداوند قوم فاسق را هدايت نميكند. (۶)
هُمُ الَّذِينَ يَقُولُونَ لَا تُنْفِقُوا عَلَى مَنْ عِنْدَ رَسُولِ اللَّهِ حَتَّى يَنْفَضُّوا وَلِلَّهِ خَزَائِنُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَلَكِنَّ الْمُنَافِقِينَ لَا يَفْقَهُونَ
﴿۷﴾
آنها كساني هستند كه ميگويند: به افرادي كه نزد رسول خدا هستند انفاق نكنيد تا پراكنده شوند (غافل از اينكه) خزائن آسمانها و زمين از آن خدا است ولي منافقان نميفهمند. (۷)
يَقُولُونَ لَئِنْ رَجَعْنَا إِلَى الْمَدِينَةِ لَيُخْرِجَنَّ الْأَعَزُّ مِنْهَا الْأَذَلَّ وَلِلَّهِ الْعِزَّةُ وَلِرَسُولِهِ وَلِلْمُؤْمِنِينَ وَلَكِنَّ الْمُنَافِقِينَ لَا يَعْلَمُونَ
﴿۸﴾
آنها ميگويند: اگر به مدينه بازگرديم عزيزان ذليلان را بيرون ميكنند، در حالي كه عزت مخصوص خدا و رسول او و مؤ منان است، ولي منافقان نميدانند (۸)
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تُلْهِكُمْ أَمْوَالُكُمْ وَلَا أَوْلَادُكُمْ عَنْ ذِكْرِ اللَّهِ وَمَنْ يَفْعَلْ ذَلِكَ فَأُولَئِكَ هُمُ الْخَاسِرُونَ
﴿۹﴾
اي كساني كه ايمان آورده ايد اموال و فرزندانتان شما را از ياد خدا غافل نكند، و هر كس چنين كند زيانكار است. (۹)
وَأَنْفِقُوا مِنْ مَا رَزَقْنَاكُمْ مِنْ قَبْلِ أَنْ يَأْتِيَ أَحَدَكُمُ الْمَوْتُ فَيَقُولَ رَبِّ لَوْلَا أَخَّرْتَنِي إِلَى أَجَلٍ قَرِيبٍ فَأَصَّدَّقَ وَأَكُنْ مِنَ الصَّالِحِينَ
﴿۱۰﴾
از آنچه به شما روزي داده ايم انفاق كنيد، پيش از آنكه مرگ يكي از شما فرا رسد، و بگويد پروردگارا! چرا مرا مدت كمي به تاخير نينداختي، تا صدقه دهم و از صالحان باشم! (۱۰)
|
||