بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
سَبَّحَ لِلَّهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ وَهُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ
﴿۱﴾
آنچه در آسمانها و آنچه در زمين است خداوند را نيايش كند، و اوست پيروزمند فرزانه (۱)
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لِمَ تَقُولُونَ مَا لَا تَفْعَلُونَ
﴿۲﴾
اى مؤمنان چرا چيزى مىگوييد كه انجام نمىدهيد (۲)
كَبُرَ مَقْتًا عِنْدَ اللَّهِ أَنْ تَقُولُوا مَا لَا تَفْعَلُونَ
﴿۳﴾
نزد خداوند بس منفور است كه چيزى را بگوييد كه انجام نمىدهيد (۳)
إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الَّذِينَ يُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِهِ صَفًّا كَأَنَّهُمْ بُنْيَانٌ مَرْصُوصٌ
﴿۴﴾
در حقيقت خداوند دوست دارد كسانى را كه در راه او صف در صف جهاد مىكنند، چنانكه گويى ايشان بنيادى ريخته از سرباند (۴)
وَإِذْ قَالَ مُوسَى لِقَوْمِهِ يَا قَوْمِ لِمَ تُؤْذُونَنِي وَقَدْ تَعْلَمُونَ أَنِّي رَسُولُ اللَّهِ إِلَيْكُمْ فَلَمَّا زَاغُوا أَزَاغَ اللَّهُ قُلُوبَهُمْ وَاللَّهُ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الْفَاسِقِينَ
﴿۵﴾
و چنين بود كه موسى به قومش گفت اى قوم من چرا مرا مىآزاريد و حال آنكه مىدانيد كه پيامبر خداوند به سوى شما هستم، پس چون [از حق] برگشتند خدا دلهايشان را برگردانيد، و خداوند نافرمانان را هدايت نمىكند (۵)
وَإِذْ قَالَ عِيسَى ابْنُ مَرْيَمَ يَا بَنِي إِسْرَائِيلَ إِنِّي رَسُولُ اللَّهِ إِلَيْكُمْ مُصَدِّقًا لِمَا بَيْنَ يَدَيَّ مِنَ التَّوْرَاةِ وَمُبَشِّرًا بِرَسُولٍ يَأْتِي مِنْ بَعْدِي اسْمُهُ أَحْمَدُ فَلَمَّا جَاءَهُمْ بِالْبَيِّنَاتِ قَالُوا هَذَا سِحْرٌ مُبِينٌ
﴿۶﴾
و چنين بود كه عيسى بن مريم گفت اى بنىاسرائيل من پيامبر خداوند به سوى شما هستم، [و] استوار دارنده توراتى كه پيشاروى من است و بشارتگر به پيامبرى كه پس از من مىآيد و نامش احمد است، و چون بر ايشان پديدههاى شگرف آورد، گفتند اين جادوى آشكار است (۶)
وَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَرَى عَلَى اللَّهِ الْكَذِبَ وَهُوَ يُدْعَى إِلَى الْإِسْلَامِ وَاللَّهُ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ
﴿۷﴾
و كيست ستمكارتر از كسى كه بر خداوند دروغ بندد، و حال آنكه به سوى اسلام دعوت مىگردد، و خداوند قوم ستمكار را هدايت نمىكند (۷)
يُرِيدُونَ لِيُطْفِئُوا نُورَ اللَّهِ بِأَفْوَاهِهِمْ وَاللَّهُ مُتِمُّ نُورِهِ وَلَوْ كَرِهَ الْكَافِرُونَ
﴿۸﴾
مىخواهند نور الهى را با سخنان خويش خاموش كنند و حال آنكه خداوند كمال بخش نور خويش است، ولو آنكه كافران ناخوش داشته باشند (۸)
هُوَ الَّذِي أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدَى وَدِينِ الْحَقِّ لِيُظْهِرَهُ عَلَى الدِّينِ كُلِّهِ وَلَوْ كَرِهَ الْمُشْرِكُونَ
﴿۹﴾
او كسى است كه پيامبرش را با هدايت و دين حق فرستاده است تا آنان را بر همه اديان پيروز گرداند، ولو مشركان ناخوش داشته باشند (۹)
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا هَلْ أَدُلُّكُمْ عَلَى تِجَارَةٍ تُنْجِيكُمْ مِنْ عَذَابٍ أَلِيمٍ
﴿۱۰﴾
اى مؤمنان آيا شما را به داد و ستدى رهنمون شوم كه شما را از عذاب دردناك مىرهاند؟ (۱۰)
|
||