و او بر بندگان خود چيره است و بر شما نگهبانانى مى‏فرستد، و چون مرگ يكى از شما فرارسد، فرشتگان ما روح او را مى‏گيرند و فروگذار نمى‏كنند (۶۱)

آنگاه به سوى خداوند، كه سرور راستينشان است، بازگردانده مى‏شوند، بدانيد كه حكم او راست و او سريع‏ترين حسابرسان است‏ (۶۲)

بگو چه كسى شما را از تاريكيها [و شدايد] خشكى و دريا مى‏رهاند، [زمانى‏] كه او را به زارى و پنهانى مى‏خوانيد [و مى‏گوييد] اگر ما را از اين [مهلكه‏] نجات داد، بى‏گمان از سپاسگزاران خواهيم شد (۶۳)

بگو خداوند شما را از آن نجات مى‏دهد و نيز از هر گرفتارى، و باز شما شرك مى‏ورزيد (۶۴)

بگو او تواناست به اينكه به شما عذابى از فراز يا فرودتان برانگيزد يا شما را گرفتار اختلاف كلمه كند و به بعضى از شما شر و بلاى بعضى ديگر را بچشاند، بنگر چگونه آيات را گونه‏گون بيان مى‏داريم تاايشان دريابند (۶۵)

و قوم تو آن را دروغ انگاشتند و حال آنكه آن حق است، بگو من نگهبان شما نيستم‏ (۶۶)

هر خبرى سرانجامى دارد، و به زودى خواهيد دانست‏ (۶۷)

و چون كسانى را كه در آيات ما كندوكاو مى‏كنند ديدى از آنان روى بگردان تا به سخنى غير از آن بپردازند و اگر شيطان تو را به فراموشى انداخت، بعد از آنكه به ياد آوردى با قوم ستمكار [مشرك‏] منشين‏ (۶۸)

و از حساب آنان چيزى بر عهده پرهيزگاران نيست، ولى اين يادآورى است، تا پروا پيشه كنند (۶۹)

و كسانى را كه دينشان را [چون‏] بازى و سرگرمى گرفته‏اند و زندگانى دنيا فريبشان داده است، رها كن و به آن پند بده، تا مبادا كسى به سبب كار و كردارش به مهلكه افتد، كه او را در برابر خداوند نه ياورى هست و نه شفيعى، و اگر هر فديه‏اى بدهد، از او پذيرفته نمى‏شود، اينان كسانى هستند كه به سبب كار و كردارشان به مهلكه افتاده‏اند، و به خاطر كفرى كه ورزيده‏اند، نوشابه‏اى از آب گرم و عذابى دردناك [در پيش‏] دارند (۷۰)