و اگر فرشتگان را بر آنان نازل مى‏كرديم و اگر مردگان با آنان سخن مى‏گفتند و همه چيز [از گذشته‏ها] را نزد آنان روياروى باز مى‏آورديم، ايمان نمى‏آوردند مگر آنكه خدا بخواهد، ولى بيشترشان [حقيقت را] نمى‏دانند (۱۱۱)

و بدين‏سان دشمنانى براى هر پيامبر از شياطين انس و جن پديد آورديم، و بعضى به بعضى ديگر سخنان آراسته ظاهر فريب، پيام و الهام مى‏دهند، و اگر پروردگارت [به قضاى حتمى‏] مى‏خواست چنين نمى‏كردند، پس ايشان را با هر افترايى كه مى‏بندند واگذار (۱۱۲)

چنين [مقرر شده‏] است تا دلهاى بى‏ايمانان به آخرت به آن بگرايد و آن را بپسندند و هرچه [ناشايسته كه‏] كننده آنند، بكنند (۱۱۳)

آيا كسى جز خداوند را داور گيرم و او كسى است كه كتاب [قرآن‏] را شيوا و روشن بر شما نازل كرده است، و اهل كتاب مى‏دانند كه آن به راستى و درستى فرو فرستاده از سوى پروردگار توست، پس از دودلان مباش‏ (۱۱۴)

و سخن [وعده‏] پروردگارت به درستى و داد سرانجام پذيرفته است، كلمات او را دگرگون‏كننده‏اى نيست، و او شنواى داناست‏ (۱۱۵)

و اگر از بيشتر مردم [اين سر] زمين پيروى كنى تو را از راه خدا گمراه مى‏كنند، چرا كه جز از وهم و گمان پيروى نمى‏كنند و جز اين نيست كه دروغ مى‏بافند (۱۱۶)

بى‏گمان پروردگارت داناتر است كه چه كسانى از راه او به در افتاده‏اند و هم او به رهيافتگان داناتر است‏ (۱۱۷)

بارى اگر به آيات خداوند ايمان داريد [فقط] از آنچه نام خدا را [به هنگام ذبحش‏] برده‏اند، بخوريد (۱۱۸)

و چرا از قربانى‏اى كه نام خدا را [به هنگام ذبحش‏] بر او برده‏اند نخوريد، و حال آنكه [خداوند] آنچه را بر شما حرام كرده است، برايتان روشن كرده است، مگر آنچه از [خوردن‏] آن ناچار شويد، و بسيارى به هوى و هوس خويش و از روى نادانى [مردم را] گمراه مى‏كنند، بى‏گمان پروردگار تو به تجاوزكاران آگاه‏تر است‏ (۱۱۹)

و گناه را چه آشكار باشد چه پنهان رها كنيد، بى‏شك كسانى كه مرتكب گناه مى‏شوند، جزاى كارى را كه كرده‏اند، خواهند ديد (۱۲۰)