به نام خداوند رحمتگر مهربان

آنچه در آسمانها و زمين است، خداوند را تسبيح مى‏گويد، و اوست پيروزمند فرزانه‏ (۱)

او راست فرمانروايى آسمانها و زمين، كه زنده مى‏دارد و مى‏ميراند، و او بر هر كارى تواناست‏ (۲)

اوست اول و آخر و ظاهر و باطن و او به همه چيز داناست‏ (۳)

اوست كه آسمانها و زمين را در شش روز آفريد و سپس بر عرش استيلاء يافت، مى‏داند كه چه چيزى وارد زمين مى‏شود و چه چيزى از آن بيرون مى‏رود، و آنچه از آسمان فرو مى‏آيد و آنچه به آن فرا مى‏رود، و او هرجا كه باشيد با شماست، و خداوند به آنچه مى‏كنيد بيناست‏ (۴)

فرمانروايى آسمانها و زمين او راست، و كارها به خداوند باز گردانده شود (۵)

از شب مى‏كاهد و بر روز مى‏افزايد و از روز مى‏كاهد و بر شب مى‏افزايد و او به راز دلها داناست‏ (۶)

به خداوند و پيامبر او ايمان بياوريد و از آنچه شما را در آن جانشين ساخته است انفاق كنيد، آرى كسانى از شما كه ايمان آورده و انفاق كنند پاداش بزرگى دارند (۷)

و شما را چه مى‏شود كه به خداوند ايمان نمى‏آوريد، حال آنكه پيامبر شما را دعوت مى‏كند كه به پروردگارتان ايمان آوريد، و به راستى اگر ايمان داشته باشيد از شما پيمانتان را گرفته است‏ (۸)

اوست كه بر بنده‏اش آياتى روشنگر فرو فرستاده است تا شما را از تاريكيها[ى جهل و كفر] به سوى نور [علم و ايمان‏] بازبرد، و بى‏گمان خداوند در حق شما رئوف مهربان است‏ (۹)

و شما را چه مى‏شود كه در راه خدا انفاق نمى‏كنيد، و حال آنكه ميراث آسمانها و زمين از خداوند است، و از ميان شما كسى كه پيش از پيروزى [فتح مكه‏] انفاق و كارزار كرده باشد [با ديگران‏] برابر نيست، اينان بلندمرتبه‏ترند از كسانى كه بعد از آن انفاق و كارزار كرده‏اند، و همه را خداوند وعده نيكى [/بهشت‏] داده است، و خداوند به آنچه مى‏كنيد آگاه است‏ (۱۰)

كيست كه در راه خداوند قرض‏الحسنه دهد، تا برايش دوچندان سازد و براى او پاداشى ارجمند است‏ (۱۱)

روزى كه مردان مؤمن و زنان مؤمن را بينى كه نورشان پيشاپيش آنان و در سمت راستشان مى‏شتابد، امروز بشارت شما باغهايى است كه از فرودست آن جويباران جارى است و جاودانه در آن هستيد، اين همانا رستگارى بزرگ است‏ (۱۲)

روزى كه مردان منافق و زنان منافق به مؤمنان گويند به خاطر ما درنگ كنيد تا از نورتان روشنى فراگيريم، گفته شود پس پشت خويش باز گرديد و نورى بجوييد، سپس ميان آنان ديوارى زده شود كه درى دارد، از درون‏سو در آن رحمت است و از برون سوى آن عذاب است‏ (۱۳)

آنان را ندا دهند كه مگر ما با شما نبوديم؟ گويند چرا ولى شما خودتان را در بلا افكنديد و چشم به راه [حوادث سوء براى مسلمانان‏] بوديد و شك و شبهه ورزيديد و آرزوها شما را فريفت، تا آنكه فرمان الهى [/مرگ‏] در رسيد، و [شيطان‏] فريبكار شما را در حق خداوند فريب داد (۱۴)

پس امروز نه از شما و نه از كافران، بدل و بلاگردانى پذيرفته نشود، سرا و سرانجام شما آتش [دوزخ‏] است، او پناه شماست و چه بد سرانجامى است‏ (۱۵)

آيا مؤمنان را هنگام آن نرسيده است كه دلهايشان به ياد خداوند، و آنچه از حق كه نازل شده است، خشوع يابد، و مانند كسانى نباشند كه پيشترها به آنان كتاب آسمانى داده شده است، و سپس روزگارشان دراز نمود، آنگاه دلهايشان سخت شد و بسيارى از آنان نافرمان بودند (۱۶)

بدانيد كه خداوند زمين را پس از پژمردنش زنده مى‏دارد، به راستى كه آيات [خود] را براى شما به روشنى بيان كرديم، باشد كه تعقل كنيد (۱۷)

بى‏گمان مردان صدقه‏بخش و زنان صدقه‏بخش و كسانى كه در راه خدا قرض‏الحسنه داده‏اند، براى آنان دوچندان شود، و براى آنان پاداشى ارجمند است‏ (۱۸)

و كسانى كه به خداوند و پيامبرانش ايمان آورده‏اند، اينانند كه صديقند، و شهيدان نزد پروردگارشان هستند، و اجرشان و نورشان را دارند، و كسانى كه كفرورزيده‏اند و آيات ما را دروغ انگاشته‏اند اينانند كه دوزخى‏اند (۱۹)

بدانيد كه همانا زندگانى دنيا بازيچه و سرگرمى، و زيور و فخرفروشى در ميان شما و افزون طلبى در اموال و اولاد است، همانند بارانى كه كشاورزان را گياه آن خوش آيد، سپس پژمرده شود و آن را زرد شده بينى، سپس خرد و ريز شود، و در آخرت هم عذابى شديد هست و هم آمرزش و خشنودى از جانب خداوند، و زندگانى دنيا جز مايه فريب نيست‏ (۲۰)

به سوى آمرزشى از پروردگارتان، و بهشتى كه پهناى آن همچند پهناى آسمان و زمين است و براى مؤمنان به خداوند و پيامبران او آماده شده است، بشتابيد، اين بخشش الهى است كه به هر كس خواهد ارزانى‏اش دارد، و خداوند داراى بخشش و بخشايش بيكران است‏ (۲۱)

هيچ مصيبتى در زمين [به جسم و مال‏] و به جانهاى شما نرسد مگر آنكه پيش از آنكه آن را آفريده باشيم در كتابى [ثبت‏] است، بى‏گمان اين امر بر خداوند آسان است‏ (۲۲)

تا آنكه بر آنچه از دست شما رود اندوه مخوريد و بر آنچه به شما بخشد شادمانى مكنيد، و خداوند هيچ متكبر فخر فروشى را دوست ندارد (۲۳)

همان كسانى كه بخل مى‏ورزند و مردمان را نيز به بخل مى‏فرمايند، و هر كس روى بر تابد، [بداند كه‏] خداوند بى نياز ستوده است‏ (۲۴)

به راستى كه پيامبرانمان را همراه با پديده‏هاى روشنگر فرستاديم و همراه آنان كتاب آسمانى و سنجه فرو فرستاديم، تا مردم به دادگرى برخيزند، و آهن را پديد آورديم كه در آن [مايه‏] ستيز و صلابت است و نيز سودهايى براى مردم، تا سرانجام خداوند معلوم بدارد كه چه كسى در نهان [جانب‏] او و پيامبرانش را يارى مى‏دهد، بى‏گمان خداوند نيرومند پيروزمند است‏ (۲۵)

و به راستى نوح و ابراهيم را به رسالت فرستاديم، و در زاد و رود آن دو، پيامبرى و كتاب آسمانى قرار داديم، آنگاه بعضى از آنان رهيافته و بسيارى از آنان نافرمانند (۲۶)

سپس از پى ايشان پيامبرانمان را آورديم، و عيسى بن مريم را از پى آورديم، و به او انجيل داديم و در دل كسانى كه از او پيروى كردند رأفت و رحمت قرار داديم، و رهبانيتى را به صورت بدعتى در پيش گرفتند كه ما آن را بر ايشان واجب نكرده بوديم، مگر آنكه در طلب خشنودى الهى آن را در پيش گرفته بودند، ولى چنانكه شايسته رعايت بود، رعايتش نكردند، آنگاه به مؤمنان آنان پاداششان را بخشيديم و بسيارى از آنان نافرمانند (۲۷)

اى مؤمنان از خداوند پروا كنيد و به پيامبر او ايمان آوريد، تا بهره دوچندان از رحمت خويش به شما ارزانى دارد، و براى شما نورى قرار دهد كه با آن [به درستى‏] راه رويد و شما را بيامرزد، و خداوند آمرزگار مهربان است‏ (۲۸)

تا اهل كتاب بدانند كه صاحب اختيار چيزى از بخشش و بخشايش الهى نيستند، و بخشش و بخشايش به دست خداوند است، به هر كس كه خواهد ارزانى‏اش دارد، و خداوند داراى بخشش بيكران است‏ (۲۹)