وَأَصْحَابُ الشِّمَالِ مَا أَصْحَابُ الشِّمَالِ
﴿۴۱﴾
و اصحاب شمال، چه حال دارند اصحاب شمال (۴۱)
فِي سَمُومٍ وَحَمِيمٍ
﴿۴۲﴾
در ميان آتشباد و آب جوشند (۴۲)
وَظِلٍّ مِنْ يَحْمُومٍ
﴿۴۳﴾
و سايهاى از دوده (۴۳)
لَا بَارِدٍ وَلَا كَرِيمٍ
﴿۴۴﴾
كه نه خنك است و نه خوش (۴۴)
إِنَّهُمْ كَانُوا قَبْلَ ذَلِكَ مُتْرَفِينَ
﴿۴۵﴾
ايشان پيش از اين نازپرورده بودند (۴۵)
وَكَانُوا يُصِرُّونَ عَلَى الْحِنْثِ الْعَظِيمِ
﴿۴۶﴾
بر گناه بزرگ مداومت مىكردند (۴۶)
وَكَانُوا يَقُولُونَ أَئِذَا مِتْنَا وَكُنَّا تُرَابًا وَعِظَامًا أَإِنَّا لَمَبْعُوثُونَ
﴿۴۷﴾
و مىگفتند آيا چون مرديم و خاك و استخوانها[ى پوسيده] شديم، آيا برانگيخته خواهيم شد؟ (۴۷)
أَوَآبَاؤُنَا الْأَوَّلُونَ
﴿۴۸﴾
و همچنين نياكان ما؟ (۴۸)
قُلْ إِنَّ الْأَوَّلِينَ وَالْآخِرِينَ
﴿۴۹﴾
بگو كه پيشينيان و واپسينان (۴۹)
لَمَجْمُوعُونَ إِلَى مِيقَاتِ يَوْمٍ مَعْلُومٍ
﴿۵۰﴾
براى موعد روزى معين گرد آيند (۵۰)
|
||