الشَّمْسُ وَالْقَمَرُ بِحُسْبَانٍ
﴿۵﴾
خورشيد و ماه بر طبق حساب منظمي ميگردند. (۵)
وَالنَّجْمُ وَالشَّجَرُ يَسْجُدَانِ
﴿۶﴾
و گياه و درخت براي او سجده ميكن (۶)
وَالسَّمَاءَ رَفَعَهَا وَوَضَعَ الْمِيزَانَ
﴿۷﴾
و آسمان را برافراشت و ميزان و قانون (در آن) گذاشت. (۷)
أَلَّا تَطْغَوْا فِي الْمِيزَانِ
﴿۸﴾
تا در ميزان طغيان نكنيد (و از مسير عدالت منحرف نشويد). (۸)
وَأَقِيمُوا الْوَزْنَ بِالْقِسْطِ وَلَا تُخْسِرُوا الْمِيزَانَ
﴿۹﴾
وزن را بر اساس عدل برپا داريد و در ميزان كم نگذاريد. (۹)
وَالْأَرْضَ وَضَعَهَا لِلْأَنَامِ
﴿۱۰﴾
و زمين را براي خلايق آفريد. (۱۰)
فِيهَا فَاكِهَةٌ وَالنَّخْلُ ذَاتُ الْأَكْمَامِ
﴿۱۱﴾
كه در آن ميوه ها و نخلهاي پرشكوفه است. (۱۱)
وَالْحَبُّ ذُو الْعَصْفِ وَالرَّيْحَانُ
﴿۱۲﴾
و دانه هائي كه همراه با ساقه و برگي است كه به صورت كاه درمي آيد، و گياهان خوشبو. (۱۲)
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
﴿۱۳﴾
پس كدامين نعمتهاي پروردگارتان را تكذيب ميكنيد شما اي گروه انس و جن ؟ (۱۳)
خَلَقَ الْإِنْسَانَ مِنْ صَلْصَالٍ كَالْفَخَّارِ
﴿۱۴﴾
انسان را از گل خشكيده اي همچون سفال آفريد. (۱۴)
|
||