يُعْرَفُ الْمُجْرِمُونَ بِسِيمَاهُمْ فَيُؤْخَذُ بِالنَّوَاصِي وَالْأَقْدَامِ
﴿۴۱﴾
گناهكاران با نشانههايشان شناخته شوند، آنگاه از موهاى پيشانى و پاهايشان گرفته [و به دوزخ افكنده] شوند (۴۱)
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
﴿۴۲﴾
پس كدامين نعمتهاى پروردگارتان را انكار مىكنيد؟ (۴۲)
هَذِهِ جَهَنَّمُ الَّتِي يُكَذِّبُ بِهَا الْمُجْرِمُونَ
﴿۴۳﴾
اين همان جهنمى است كه گناهكاران انكارش مىكردند (۴۳)
يَطُوفُونَ بَيْنَهَا وَبَيْنَ حَمِيمٍ آنٍ
﴿۴۴﴾
در ميان آن و ميان آب گرمى جوشان مىگردند (۴۴)
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
﴿۴۵﴾
پس كدامين نعمتهاى پروردگارتان را انكار مىكنيد؟ (۴۵)
وَلِمَنْ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِ جَنَّتَانِ
﴿۴۶﴾
و براى كسى كه از ايستادن در پيشگاه پروردگارش [براى حساب در حشر] هراسيده باشد، دو بوستان است (۴۶)
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
﴿۴۷﴾
پس كدامين نعمتهاى پروردگارتان را انكار مىكنيد؟ (۴۷)
ذَوَاتَا أَفْنَانٍ
﴿۴۸﴾
[درختان آن دو بوستان] شاخه در شاخهاند (۴۸)
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
﴿۴۹﴾
پس كدامين نعمتهاى پروردگارتان را انكار مىكنيد؟ (۴۹)
فِيهِمَا عَيْنَانِ تَجْرِيَانِ
﴿۵۰﴾
در آن دو [بوستان] دو چشمه هست كه روانند (۵۰)
|
||