به نام خداوند رحمتگر مهربان

قيامت نزديك شد و ماه دو پاره شد (۱)

و اگر معجزه‏اى بينند روى برتابند و گويند جادويى دنباله‏دار است‏ (۲)

و انكار پيشه كردند و از هوى و هوسهايشان پيروى كردند و هر كارى سرانجامى دارد (۳)

و به راستى براى آنان از اخبار [پيشينيان‏] آنچه در آن درس عبرت هست، به ميان آمده است‏ (۴)

حكمتى است رسا، و هشدارها سودى نبخشيده است‏ (۵)

پس از آنان روى بر تاب [تا] روزى كه آن دعوتگر به چيزى غريب و ناشناخته دعوت كند (۶)

در حالى كه ديدگانشان را فروداشته‏اند، از گورها بيرون آيند، گويى كه ملخهاى پراكنده‏اند (۷)

به سوى دعوتگر شتابند، و كافران گويند امروز روزى دشوار است‏ (۸)

پيش از آنان قوم نوح انكار پيشه كردند و بنده ما را دروغ‏زن انگاشتند و گفتند ديوانه است و رانده شد (۹)

سپس پروردگارش را به دعا خواند كه من درمانده‏ام [يارى كن و] انتقام [مرا] بگير (۱۰)

آنگاه درهاى آسمان را به آبى سيل‏آسا گشوديم‏ (۱۱)

و از زمين چشمه‏هايى بر شكافتيم، سپس آب [بسيار] براى كارى كه مقدر بود، به هم بر آمد (۱۲)

و او [نوح‏] را بر [كشتى‏] ساخته و پرداخته از تخته‏ها و ميخها سوار كرديم‏ (۱۳)

كه زير نظر ما روان بود، اين پاداش كسى بود كه به او ناسپاسى كرده بودند (۱۴)

و به راستى آن را به عنوان مايه عبرت باقى گذارديم، پس آيا پندپذيرى هست؟ (۱۵)

بنگر تا عذاب و هشدار من چگونه بود (۱۶)

و به راستى قرآن را قابل پند گيرى گردانديم، پس آيا پندپذيرى هست؟ (۱۷)

[قوم‏] عاد تكذيب كردند، بنگر تا عذاب و هشدار من چگونه بود (۱۸)

ما بر آنان بادى سخت سرد در روزى شوم دنباله‏دار فرو فرستاديم‏ (۱۹)

كه مردمان را از جا مى‏كند، گويى كه ايشان خرمابنان ريشه‏كن شده‏اند (۲۰)

بنگر تا عذاب و هشدار من چگونه بود (۲۱)

و به راستى قرآن را قابل پندگيرى گردانديم، پس آيا پندپذيرى هست؟ (۲۲)

[قوم‏] ثمود هشداردهندگان را دروغ‏زن شمرد (۲۳)

و گفتند آيا از ميان خود، از انسانى تك و تنها پيروى كنيم، در آن صورت دچار گمراهى و سردرگمى خواهيم بود (۲۴)

آيا از ميان همه ما كتاب آسمانى بر او فرود آمده است، نه بلكه او دروغ‏زن خودپسند است‏ (۲۵)

زودا كه فردا بدانند كه دروغ‏زن خودپسند كيست‏ (۲۶)

ما فرستنده ماده شتر [معجزه‏آسا] براى آزمايش ايشانيم، پس منتظر ايشان باش و شكيبايى كن‏ (۲۷)

و به آنان خبر بده كه آب در ميان آنان تقسيم شده است، هر يك به حصه‏اى از آب حاضر باشند (۲۸)

آنگاه رفيقشان را ندا دادند، سپس او دست درازى كرد و [شتر را] پى كرد (۲۹)

بنگر عذاب و هشدار من چگونه بود (۳۰)

ما بر آنان بانگ مرگبارى يگانه فرو فرستاديم، آنگاه مانند خار و خاشاكى شدند كه از سايه‏بان‏ساز بازماند (۳۱)

و به راستى قرآن را قابل پندگيرى گردانديم، پس آيا پندپذيرى هست؟ (۳۲)

قوم لوط هشداردهندگان را دروغ‏زن شمردند (۳۳)

ما بر آنان شن‏بادى فرو فرستاديم، مگر بر خاندان لوط كه سحرگاهى نجاتشان داديم‏ (۳۴)

كه نعمتى از جانب ما بود، بدين‏سان كسى را كه سپاس گزارده است، جزا دهيم‏ (۳۵)

و به راستى [لوط] آنان را از سختگيرى ما هشدار داده بود، ولى در برابر هشدار گردنكشى مى‏كردند (۳۶)

و به راستى از مهمانان او كام مى‏خواستند، پس ايشان را نابينا ساختيم [و گفتيم‏] پس عذاب و هشدار مرا بچشيد (۳۷)

و به راستى بامدادى پگاه عذابى پايدار آنان را فرو گرفت‏ (۳۸)

[و گفتيم‏] پس عذاب و هشدار مرا بچشيد (۳۹)

و به راستى قرآن را قابل پندگيرى گردانديم، پس آيا پندپذيرى هست؟ (۴۰)

و به راستى هشداردهندگان به سراغ خاندان فرعون آمدند (۴۱)

آنان همه معجزات ما را دروغ شمردند، آنگاه آنان را چنان فرو گرفتيم كه پيروزمند توانمند گيرد (۴۲)

آيا كافران شما از همه اينان بهترند، يا براى شما امان نامه‏اى است در كتابهاى آسمانى؟ (۴۳)

يا مى‏گويند ما هم‏پشتيم [و] كين‏ستان‏ (۴۴)

زودا كه آن جمع ورشكسته شود و همه پشت كنند (۴۵)

آرى قيامت موعد [اصلى‏] ايشان است و قيامت سهمگين‏تر و تلخ‏تر است‏ (۴۶)

آرى كه گناهكاران در گمراهى و سردرگمى‏اند (۴۷)

روزى كه بر چهره‏هايشان در آتش كشيده شوند [و گويندشان‏] آسيب دوزخ را بچشيد (۴۸)

ما هر چيز را به اندازه آفريده‏ايم‏ (۴۹)

و فرمان ما جز [فرمانى‏] يگانه نيست، مانند چشم برهم‏زدنى‏ (۵۰)

و به راستى همانندانتان را نابود كرديم، پس آيا پندپذيرى هست؟ (۵۱)

و هر چيزى كه انجام داده‏اند در نامه‏هاى اعمال هست‏ (۵۲)

و هر خرد و بزرگى نوشته شده است‏ (۵۳)

بى‏گمان پرهيزگاران در باغها و [جوار] جويبارها هستند (۵۴)

در مقام و منزلتى راستين، نزد فرمانرواى توانا (۵۵)