بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَالنَّجْمِ إِذَا هَوَى
﴿۱﴾
سوگند به ثريا چون فرو گرايد (۱)
مَا ضَلَّ صَاحِبُكُمْ وَمَا غَوَى
﴿۲﴾
كه همسخن شما نه سرگشته است و نه گمراه شده است (۲)
وَمَا يَنْطِقُ عَنِ الْهَوَى
﴿۳﴾
و از سر هواى نفس سخن نمىگويد (۳)
إِنْ هُوَ إِلَّا وَحْيٌ يُوحَى
﴿۴﴾
آن جز وحيى نيست كه به او فرستاده مىشود (۴)
عَلَّمَهُ شَدِيدُ الْقُوَى
﴿۵﴾
[فرشته] نيرومند او را آموخته است (۵)
ذُو مِرَّةٍ فَاسْتَوَى
﴿۶﴾
برومند است و سپس [در برابر او] در ايستاد (۶)
وَهُوَ بِالْأُفُقِ الْأَعْلَى
﴿۷﴾
و او در افق بالا بود (۷)
ثُمَّ دَنَا فَتَدَلَّى
﴿۸﴾
سپس نزديك شد و فرود آمد (۸)
فَكَانَ قَابَ قَوْسَيْنِ أَوْ أَدْنَى
﴿۹﴾
تا كه [فاصله آنها به قدر] دو كمان شد يا كمتر (۹)
فَأَوْحَى إِلَى عَبْدِهِ مَا أَوْحَى
﴿۱۰﴾
آنگاه به بنده او آنچه بايد وحى كند، وحى كرد (۱۰)
|
||