به نام خداوند رحمتگر مهربان

سوگند به ستاره هنگامی که [برای غروب کردن در کرانه افق] افتد؛ (۱)

که هرگز دوست شما از راه راست منحرف نشده، و [در ایمان و اعتقادش از راه راست] خطا نرفته؛ …. (۲)

و از روی هوا و هوس سخن نمی گوید. (۳)

گفتار او چیزی جز وحی که به او نازل می شود، نیست. (۴)

[فرشته] بسیار نیرومند به او تعلیم داده است. (۵)

[همان که] دارای درایت و توانمندی شگفتی است، پس [به آنچه که مأمور انجامش می باشد] مسلط و چیره است. (۶)

در حالی که در افق اعلا بود. (۷)

سپس نزدیک رفت و نزدیک تر شد (۸)

پس [فاصله اش با پیامبر] به اندازه فاصله دو کمان گشت یا نزدیک تر شد. (۹)

آن گاه به بنده اش آنچه را باید وحی می کرد، وحی کرد. (۱۰)