و اصحاب الايكه (قوم شعيب) و قوم تبع (كه در سرزمين يمن زندگي مي‏كردند) هر يك از آنها فرستادگان الهي را تكذيب كردند و وعده عذاب درباره آنها تحقق يافت. (۱۴)

آيا ما از آفرينش نخستين عاجز مانديم (كه قادر بر آفرينش ‍ رستاخيز نباشيم) ولي آنها (با اين همه دلائل روشن) باز در آفرينش ‍ جديد ترديد دارند. (۱۵)

ما انسان را آفريديم و وسوسه‏ هاي نفس او را مي‏دانيم، و ما به او از رگ قلبش نزديكتريم! (۱۶)

به خاطر بياوريد هنگامي كه دو فرشته راست و چپ كه ملازم انسان هستند اعمال او را دريافت مي‏دارند. (۱۷)

هيچ سخني را انسان تلفظ نمي‏كند مگر اينكه نزد آن فرشته‏ اي مراقب و آماده براي انجام ماموريت است. (۱۸)

و سرانجام سكرات مرگ به حق فرا مي‏رسد (و به انسان گفته مي‏شود) اين همان چيزي است كه از آن مي‏گريختي! (۱۹)

و در صور دميده مي‏شود، آن روز، روز تحقق وعده وحشتناك است. (۲۰)

و هر انساني وارد محشر مي‏گردد در حالي كه همراه او سوق دهنده و گواهي است. (۲۱)

(به او خطاب مي‏شود) تو از اين صحنه (و دادگاه بزرگ) غافل بودي، و ما پرده را از چشم تو كنار زديم، و امروز چشمت كاملا تيز بين است! (۲۲)

فرشته همنشين او مي‏گويد اين نامه اعمال او است كه نزد من حاضر و آماده است. (۲۳)