به نام خداوند رحمتگر مهربان

ق [ قاف‏]، سوگند به قرآن مجيد (۱)

حق اين است كه [كافران‏] از اينكه از ميان خودشان هشداردهنده‏اى به سراغ آنان آمده است، شگفت‏زده شده‏اند، و كافران گويند اين چيزى گفت‏آور است‏ (۲)

آيا چون مرديم و خاك شديم [از نو زنده شويم؟]، اين بازگشتى بعيد است‏ (۳)

به راستى مى‏دانيم كه زمين از ايشان چه مى‏كاهد، و نزد ما كتابى است محفوظ (۴)

حق اين است كه [دين و پيامبر] حق را چون فراز آمدشان دروغ شمردند، و ايشان در كارى سردرگمند (۵)

آيا به آسمان فرازشان ننگريسته‏اند، كه چگونه آن را برافراشته‏ايم و آن را آراسته‏ايم، و هيچ خللى ندارد (۶)

و زمين را گسترانده‏ايم، و در آن كوهها را درانداخته‏ايم، و در آن از هرگونه خرمى رويانده‏ايم‏ (۷)

براى روشنگرى و يادآورى هر بنده اهل انابت‏ (۸)

و از آسمان آبى پربركت فرو فرستاديم، آنگاه بدان بوستانها و دانه درودنى رويانده‏ايم‏ (۹)

و درختان خرماى بلند بالا كه ميوه توبرتو دارد (۱۰)

تا روزى بندگان باشد، و بدان سرزمينى پژمرده را زنده كرديم، رستاخيز هم همين‏گونه است‏ (۱۱)

پيش از آنان قوم نوح و اصحاب رس و ثمود تكذيب پيشه كردند (۱۲)

و نيز عاد و فرعون و قوم لوط (۱۳)

و اصحاب ايكه، و قوم تبع همگان پيامبران را دروغ‏زن شمردند، آنگاه عقاب من بر آنان تعلق گرفت‏ (۱۴)

آيا در آفرينش نخستين درمانده بوديم؟ [هرگز]، بلكه ايشان از آفرينش جديد شك و شبهه دارند (۱۵)

و به راستى كه انسان را آفريده‏ايم و مى‏دانيم كه نفسش چه وسوسه‏اى به او مى‏كند، و ما به او از رگ جان نزديكتريم‏ (۱۶)

چون فراگيران كه از راست و از چپ او كمين‏دار هستند، [كارها و سخنان او را] فراگيرند (۱۷)

سخنى به زبان نمى‏آورد، مگر آنكه نگهبان حاضر و ناظرى نزد اوست‏ (۱۸)

و مستى مرگ، حقيقت را پديد آورد، اين همان است كه از آن كناره مى‏گرفتى‏ (۱۹)

و در صور دميده شود، اين روز وعده عذاب است‏ (۲۰)

و همراه هر كسى راهبرى و شاهدى فراز آيد (۲۱)

[و به او گويند] به راستى كه از اين امر در غفلت بودى و حال پرده‏ات را از تو برطرف ساخته‏ايم، و امروز ديده‏ات تيزبين است‏ (۲۲)

و همنشين او گويد اين همان است كه نزد من آماده است‏ (۲۳)

هر كفر پيشه ستيزه‏جويى را به جهنم اندازيد (۲۴)

[همان كه‏] بازدارنده خير و تجاوزكار شكاك است‏ (۲۵)

كسى كه در جنب خداوند به خدايى ديگر قائل است، پس او را در [جايگاه‏] عذاب سهمگين بيندازيد (۲۶)

همنشين او گويد پروردگارا من او را طغيانگر نساخته‏ام، ولى خودش در گمراهى دور و دراز بود (۲۷)

فرمايد نزد من ستيزه‏جويى مكنيد، و به راستى كه پيشاپيش وعده عذاب را [براى آگاهى شما] فرستاده بودم‏ (۲۸)

در نزد من آن حكم ديگرگون نشود، و [در عين حال‏] من در حق بندگان ستمگر نيستم‏ (۲۹)

روزى كه به جهنم گوييم آيا پرشدى؟ و گويد آيا باز هم بيشتر هست؟ (۳۰)

و بهشت براى پرهيزگاران نزديك آورده شود و دور نباشد (۳۱)

اين همان است كه به شما وعده داده شده است، [و] خاص هر توبه كار [ادب‏] نگاه دار (۳۲)

همان كسى كه به ناديده از خداوند رحمان بيمناك باشد، و دلى پرانابت پيش آورد (۳۳)

[گوييم‏] به سلامت [و امن و امان‏] وارد آن [بهشت‏] شويد، اين روز [آغاز] جاودانگى است‏ (۳۴)

در آنجا ايشان راست هر چه خواهند، و نزد ما افزونتر هم هست‏ (۳۵)

و چه بسيار پيش از آنان نسلهايى را نابود كرديم كه از ايشان دراز دست‏تر بودند، كه در گوشه و كنار شهرها جستجو كردند كه آيا گريزگاهى هست‏ (۳۶)

بى‏گمان در اين براى كسى كه صاحبدل باشد يا سمع قبول داشته و شاهد باشد، پندآموزى است‏ (۳۷)

و به راستى كه آسمانها و زمين و مابين آنها را در شش روز آفريديم و به ما ماندگى نرسيد (۳۸)

پس بر آنچه مى‏گويند شكيبايى‏ورز و سپاسگزارانه پروردگارت را پيش از طلوع خورشيد و پيش از غروب [آن‏] تسبيح گوى‏ (۳۹)

و در شب و به دنباله سجده [و نماز واجب‏] نيز او را نيايش كن‏ (۴۰)

و گوش بدار روزى را كه منادى از جايى نزديك ندا در دهد (۴۱)

روزى كه صيحه را به حق بشنوند، آنگاه روز رستاخيز است‏ (۴۲)

بى‏گمان ماييم كه زنده مى‏داريم و مى‏ميرانيم و سرانجام [همه چيز] به سوى ماست‏ (۴۳)

روزى كه زمين شتابان بر آنان بشكافد [و از گورها بيرون آيند] اين [هنگام‏] حشر است كه [اقامه آن‏] بر ما آسان است‏ (۴۴)

ما به آنچه مى‏گويند آگاه‏تريم و تو زورگوى بر آنان نيستى، پس هر كس را كه از وعده عذاب من مى‏ترسد، به قرآن پند بده‏ (۴۵)