به نام خداوند رحمتگر مهربان

همانا گشايشى آشكار در كار تو پديد آورديم‏ (۱)

تا سرانجام خداوند گناه نخستين و اخير [امت‏] تو را براى تو بيامرزد و نعمتش را بر تو به كمال برساند و تو را به راهى راست هدايت فرمايد (۲)

و خداوند تو را به نصرتى پيروزمندانه يارى دهد (۳)

هموست كه آرامش را در دلهاى مؤمنان جاى داد، تا ايمانى بر ايمانشان بيفزايند، و سپاههاى آسمان و زمين خداوند راست، و خداوند داناى فرزانه است‏ (۴)

تا سرانجام مردان مؤمن و زنان مؤمن را به بوستانهايى كه جويباران از فرو دست آن جارى است درآورد، كه جاودانه در آنجا هستند، و سيئاتشان را از ايشان بزدايد، و اين نزد خداوند رستگارى بزرگى است‏ (۵)

و تا مردان منافق و زنان منافق و مردان مشرك و زنان مشرك را كه درباره خداوند بدانديشند، عذاب كند، گردش بد روزگار بر آنان باد و خداوند بر آنان خشم گرفته و لعنت آورده و برايشان دوزخ را آماده ساخته است و بد سرانجامى است‏ (۶)

و سپاههاى آسمان و زمين خداوند راست، و خداوند پيروزمند فرزانه است‏ (۷)

همانا ما تو را گواه و مژده‏بخش و هشداردهنده فرستاده‏ايم‏ (۸)

تا به خداوند و پيامبر او ايمان آوريد و او [پيامبر] را گرامى داريد و بزرگ شماريد و [خداوند را] بامدادان و شامگاهان تسبيح گوييد (۹)

بى‏گمان كسانى كه با تو بيعت مى‏كنند، در واقع با خداوند بيعت مى‏كنند، دست خداوند برفراز دست ايشان است، پس هر كس كه پيمان شكند، همانا به زيان خويش پيمان شكسته است، و هر كس به آنچه با خداوند پيمان بسته است، وفا كند، زودا كه به او پاداش بزرگ ببخشد (۱۰)

به زودى واپس‏ماندگان اعرابى [/جهادگريزان باديه‏نشين‏] به تو گويند اموال ما و خانواده‏هايمان ما را [از همراهى با شما] مشغول داشت، پس براى ما آمرزش بخواه، به زبانهايشان چيزى را مى‏گويند كه در دلهايشان نيست، بگو پس چه كسى در برابر خداوند -اگر در حق شما زيانى يا در حق شما سودى بخواهداز شما حمايت خواهد كرد؟ آرى خداوند به آنچه مى‏كنيد آگاه است‏ (۱۱)

حق اين است كه گمان مى‏كرديد كه پيامبر و مؤمنان هرگز به سوى خانواده‏هايشان باز نمى‏گردند، و اين امر در دلهايتان آراسته جلوه داده شد، و بدانديشى كرديد و قومى ورشكسته شديد (۱۲)

و هر كس به خداوند و پيامبر او ايمان نياورد [بداند كه‏] ما براى كافران آتشى افروخته آماده ساخته‏ايم‏ (۱۳)

و فرمانروايى آسمانها و زمين خداوند راست، كه هر كس را بخواهد مى‏آمرزد و هر كس را بخواهد عذاب مى‏كند، و خداوند آمرزگار مهربان است‏ (۱۴)

چون به سوى غنايم راه بريد كه آن را به دست آوريد، زودا كه واپس ماندگان گويند ما را بگذاريد كه از شما پيروى كنيم مى‏خواهند حكم الهى را دگرگون كنند، بگو هرگز از ما پيروى نخواهيد كرد، خداوند پيشاپيش درباره شما چنين گفته است، زودا كه [در پاسخ شما] گويند خير، شما به ما رشك مى‏بريد، حق اين است جز اندكى در نمى‏يابند (۱۵)

به واپس ماندگان اعرابى [/جهادگريزان باديه‏نشين‏] بگو زودا كه به سوى قومى ستيزه‏جوى سهمگين خوانده شويد كه با ايشان كارزار كنيد، يا آنكه آنان مسلمان شوند، پس اگر اطاعت كنيد، خداوند پاداشى نيكو به شما بدهد و اگر روى برتابيد، چنانكه پيشتر هم روى برتافته بوديد، به عذابى دردناك عذابتان كند (۱۶)

[البته‏] بر نابينا ايرادى نيست، و بر لنگ ايرادى نيست، و بر بيمار هم ايرادى نيست، و هر كس از خداوند و پيامبرش اطاعت كند، به بوستانهايى كه جويباران از فرو دست آن جارى است، درآوردشان، و هر كس روى برتابد، به عذابى دردناك عذابش كند (۱۷)

به راستى كه خداوند از مؤمنان، چون با تو در زير آن درخت بيعت كردند، خشنود شد، و مى‏دانست كه در دلهايشان چيست، و آنگاه آرامش [خود] را بر آنان نازل كرد و به پيروزى‏اى نزديك پاداششان داد (۱۸)

و نيز غنايمى بسيار كه به آن دست‏يابند، و خداوند پيروزمند فرزانه است‏ (۱۹)

خداوند به شما غنايم بسيارى وعده كرده است كه بر آن دست يابيد، و اين را براى شما پيش انداخت، و دستان مردم [مخالف‏] را از شما بازداشت، تا اين امر نشانه عبرتى براى مؤمنان باشد، و شما را به راهى راست هدايت كند (۲۰)

و موردى ديگر كه هنوز به آن دست نيافته‏ايد، ولى خداوند به آن احاطه دارد، و خداوند بر همه چيز تواناست‏ (۲۱)

و اگر كافران با شما به كارزار برخيزند، بى‏شك به شما پشت خواهند كرد، سپس نه يارى و نه ياورى يابند (۲۲)

اين سنت الهى است كه پيشتر نيز جارى بوده است، و هرگز در سنت الهى تغيير و تبديلى نخواهى يافت‏ (۲۳)

و هموست كه پس از آنكه شما را بر ايشان پيروزى داد، در ميان مكه دستان ايشان را از شما، و دستان شما را از ايشان بازداشت، و خداوند به آنچه مى‏كنيد بيناست‏ (۲۴)

آنان بودند كه كفرورزيدند و شما را از مسجدالحرام باز داشتند و نگذاشتند قربانى [شما] كه باز داشته شده بود، به محل [قربانگاه‏]اش برسد، و اگر [در مكه‏] مردان و زنان [مستضعف‏] با ايمانى نبودند كه [ممكن بود] بى‏آنكه آنان را بشناسيد، ندانسته پايمالشان كنيد و تاوانشان بر شما بماند [فرمان حمله به مكه مى‏داديم‏] تا خدا هر كه را بخواهد در جوار رحمت خويش درآورد اگر [كافران و مؤمنان‏] از هم متمايز مى‏شدند، قطعا از ميان آنان كافران را به عذاب دردناكى معذب مى‏داشتيم‏ (۲۵)

چنين بود كه كافران در دلهايشان حميت -حميت جاهليتآوردند، ولى خداوند آرامشش را بر پيامبرش و بر مؤمنان نازل كرد و آنان را پايبند حكم تقوا ساخت، و به آن سزاوارتر و اهل آن بودند، و خداوند به همه‏چيز داناست‏ (۲۶)

به راستى كه خداوند رؤياى پيامبرش را به حقيقت پيوست، كه شما ان شاء الله در امن و امان و حلق و تقصير كرده وارد مسجدالحرام خواهيد شد بى‏آنكه بيمى داشته باشيد، و او چيزى را كه شما نمى‏دانيد مى‏داند و جز اين نيز پيروزى‏اى نزديك نصيب شما گردانده است‏ (۲۷)

او كسى است كه پيامبرش را با هدايت و دين حق فرستاده است، تا آن را بر همه اديان پيروز گرداند، و خداوند گواهى را بس‏ (۲۸)

محمد پيامبر الهى است و كسانى كه با او هستند بر كافران سختگير و با خودشان مهربانند، آنان را راكع و ساجد بينى كه در طلب بخشش و خشنودى خداوند، نشانه آنان در چهره‏هايشان از اثر سجود [آشكار] است، و اين است توصيف آنان در تورات، و توصيف آنان در انجيل هست، همانند نهالى كه جوانه‏اش را برآورد، و آن را نيرومند سازد و ستبر گردد و بر ساقه‏هايش بايستد، و كشاورزان را شاد و شگفت‏زده سازد، تا از [ديدن‏] ايشان كافران را به خشم آورد، خداوند به كسانى از ايشان كه ايمان آورده‏اند و كارهاى شايسته كرده‏اند، آمرزش و پاداشى بزرگ وعده داده است‏ (۲۹)