اينانند كه نيكوترين كارى را كه كرده‏اند، از ايشان مى‏پذيريم، و در ميان بهشتيان از گناهانشان در مى‏گذريم، [اين‏] وعده راستينى است كه به آنان نويد داده شده است‏ (۱۶)

و كسى كه به پدر و مادرش مى‏گفت اف بر شما آيا به من وعده مى‏دهيد كه [از گور زنده‏] بيرون آورده شوم، حال آنكه نسلهاى [بسيارى‏] پيش از من بوده‏اند [و زنده نشده‏اند]، و آن دو به درگاه خداوند استغاثه مى‏كنند [و به او مى‏گويند] واى بر تو، ايمان بياور بى‏گمان وعده الهى راست است، و [او] گويد اين جز افسانه‏هاى پيشينيان نيست‏ (۱۷)

اينانند كه در ميان امتهاى جن و انس كه پيش از ايشان بوده‏اند، حكم [عذاب‏] بر آنان تعلق گرفته است، اينانند كه زيانكارند (۱۸)

و هر يك را بر حسب آنچه كرده‏اند درجاتى است، و تا سرانجام جزاى اعمالشان را به تمام و كمال بدهد، و بر ايشان ستم نرود (۱۹)

و روزى كه كافران را به نزديك آتش [دوزخ‏] بدارند [و گويند] خير و خوشيهايتان را در زندگانى دنيويتان به پايان برديد، و از آن بهره‏مند شديد، پس امروز به خاطر آنكه در روى زمين به ناحق استكبار مى‏ورزيديد و به خاطر آنكه نافرمانى مى‏كرديد، عذاب خواركننده را كيفر بريد (۲۰)

و از برادر عاديان [ هود] ياد كن كه قومش را در احقاف هشدار داد، و پيشاپيش وى و پس از وى هشداردهندگانى به ميان آمده بودند [و گفت‏] جز خداوند را مپرستيد، كه من بر شما از عذاب روزى سهمگين مى‏ترسم‏ (۲۱)

گفتند آيا به سراغ ما آمده‏اى كه ما را از خدايانمان باز دارى، پس اگر از راستگويان هستى، آنچه به ما وعده داده‏اى به ميان بياور (۲۲)

گفت همانا علم نزد خداوند است، و من رسالتم را به شما مى‏رسانم، ولى شما را قومى مى‏بينم كه نادانى مى‏كنيد (۲۳)

آنگاه چون آن [عذاب‏] را به هيئت ابرى ديدند كه رو به [دشت و] دره‏هايشان نهاده بود، گفتند اين ابرى است بارنده بر ما، نه بلكه آن چيزى است كه به شتابش مى‏خواستيد، بادى است كه در آن عذابى دردناك است‏ (۲۴)

كه به فرمان پروردگارش همه چيز را نابود مى‏كند، و چنان شدند كه چيزى جز خانه‏هايشان ديده نمى‏شد، بدين‏سان قوم گناهكاران را كيفر مى‏دهيم‏ (۲۵)