يَوْمَ لَا يُغْنِي مَوْلًى عَنْ مَوْلًى شَيْئًا وَلَا هُمْ يُنْصَرُونَ
﴿۴۱﴾
روزى كه هيچ دوستى از هيچ دوستى دفاع نكند و نيز ايشان يارى نيابند (۴۱)
إِلَّا مَنْ رَحِمَ اللَّهُ إِنَّهُ هُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ
﴿۴۲﴾
مگر كسى كه خداوند بر او رحمت آورده باشد، كه او پيروزمند مهربان است (۴۲)
إِنَّ شَجَرَتَ الزَّقُّومِ
﴿۴۳﴾
همانا درخت زقوم (۴۳)
طَعَامُ الْأَثِيمِ
﴿۴۴﴾
خوراك گناهكار[ان] است (۴۴)
كَالْمُهْلِ يَغْلِي فِي الْبُطُونِ
﴿۴۵﴾
كه مانند فلز گداخته در شكمها مىجوشد (۴۵)
كَغَلْيِ الْحَمِيمِ
﴿۴۶﴾
مانند جوشيدن آب گرم (۴۶)
خُذُوهُ فَاعْتِلُوهُ إِلَى سَوَاءِ الْجَحِيمِ
﴿۴۷﴾
[درباره هر گناهكار گوييم] او را بگيريد و به ميانه دوزخش بكشيد (۴۷)
ثُمَّ صُبُّوا فَوْقَ رَأْسِهِ مِنْ عَذَابِ الْحَمِيمِ
﴿۴۸﴾
سپس بر فراز سرش از عذاب آب گرم فرو ريزيد (۴۸)
ذُقْ إِنَّكَ أَنْتَ الْعَزِيزُ الْكَرِيمُ
﴿۴۹﴾
[و بگوييدش] بچش كه تو [به خيال خودت] گرانقدر گرامى هستى (۴۹)
إِنَّ هَذَا مَا كُنْتُمْ بِهِ تَمْتَرُونَ
﴿۵۰﴾
اين همان است كه به آن شك داشتيد (۵۰)
|
||