بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
حم
﴿۱﴾
حم [حا ميم] (۱)
وَالْكِتَابِ الْمُبِينِ
﴿۲﴾
سوگند به كتاب روشنگر (۲)
إِنَّا أَنْزَلْنَاهُ فِي لَيْلَةٍ مُبَارَكَةٍ إِنَّا كُنَّا مُنْذِرِينَ
﴿۳﴾
كه ما آن را در شبى فرخنده فرو فرستادهايم كه ما هشداردهندهايم (۳)
فِيهَا يُفْرَقُ كُلُّ أَمْرٍ حَكِيمٍ
﴿۴﴾
در آن [شب] هر كار استوارى فيصله يابد (۴)
أَمْرًا مِنْ عِنْدِنَا إِنَّا كُنَّا مُرْسِلِينَ
﴿۵﴾
كه فرمانى از سوى ماست، كه ما فرستندهايم (۵)
رَحْمَةً مِنْ رَبِّكَ إِنَّهُ هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ
﴿۶﴾
رحمتى است از سوى پروردگارت، كه او شنواى داناست (۶)
رَبِّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا إِنْ كُنْتُمْ مُوقِنِينَ
﴿۷﴾
پروردگار آسمانها و زمين و آنچه در ميان آنهاست، اگر اهل ايقان باشيد (۷)
لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ يُحْيِي وَيُمِيتُ رَبُّكُمْ وَرَبُّ آبَائِكُمُ الْأَوَّلِينَ
﴿۸﴾
خدايى جز او نيست كه زندگى مىبخشد و مىميراند، پروردگار شما و پروردگار پدران پيشين شما (۸)
بَلْ هُمْ فِي شَكٍّ يَلْعَبُونَ
﴿۹﴾
آرى آنان به شك و شبهه خويش سرگرمند (۹)
فَارْتَقِبْ يَوْمَ تَأْتِي السَّمَاءُ بِدُخَانٍ مُبِينٍ
﴿۱۰﴾
پس چشم بدار روزى را كه آسمان دودى آشكار برآورد (۱۰)
يَغْشَى النَّاسَ هَذَا عَذَابٌ أَلِيمٌ
﴿۱۱﴾
كه مردم را فراگيرد، اين عذابى دردناك است (۱۱)
رَبَّنَا اكْشِفْ عَنَّا الْعَذَابَ إِنَّا مُؤْمِنُونَ
﴿۱۲﴾
[گويند] پروردگارا اين بلا را از ما بگردان، كه ما [اينك] مؤمن هستيم (۱۲)
أَنَّى لَهُمُ الذِّكْرَى وَقَدْ جَاءَهُمْ رَسُولٌ مُبِينٌ
﴿۱۳﴾
[اما] چگونه پند گيرند، و به راستى كه پيامبرى آشكار به نزد آنان آمده بود (۱۳)
ثُمَّ تَوَلَّوْا عَنْهُ وَقَالُوا مُعَلَّمٌ مَجْنُونٌ
﴿۱۴﴾
سپس از او رويگردان شدند، و گفتند [او] تعليم گرفتهاى ديوانه است (۱۴)
إِنَّا كَاشِفُو الْعَذَابِ قَلِيلًا إِنَّكُمْ عَائِدُونَ
﴿۱۵﴾
[گفتيم] ما برگرداننده بلا به اندك مايهاى هستيم، [و مىدانيم] كه شما باز گردندهايد (۱۵)
يَوْمَ نَبْطِشُ الْبَطْشَةَ الْكُبْرَى إِنَّا مُنْتَقِمُونَ
﴿۱۶﴾
روزى كه گير و دارى سخت و سترگ آغاز كنيم، [آنگاه] ما دادستانيم (۱۶)
وَلَقَدْ فَتَنَّا قَبْلَهُمْ قَوْمَ فِرْعَوْنَ وَجَاءَهُمْ رَسُولٌ كَرِيمٌ
﴿۱۷﴾
و به راستى كه پيش از آنان قوم فرعون را آزموديم، و پيامبرى گرامى به نزد آنان آمد (۱۷)
أَنْ أَدُّوا إِلَيَّ عِبَادَ اللَّهِ إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ
﴿۱۸﴾
[و با ايشان گفت] كه بندگان خدا را به من بسپاريد، كه من پيامبرى امين براى شما هستم (۱۸)
وَأَنْ لَا تَعْلُوا عَلَى اللَّهِ إِنِّي آتِيكُمْ بِسُلْطَانٍ مُبِينٍ
﴿۱۹﴾
و اينكه در برابر خداوند بزرگى نجوييد، كه من آورنده برهانى آشكار براى شما هستم (۱۹)
وَإِنِّي عُذْتُ بِرَبِّي وَرَبِّكُمْ أَنْ تَرْجُمُونِ
﴿۲۰﴾
و من از شر اينكه سنگسارم كنيد به پروردگار خود و پروردگار شما پناه مىبرم (۲۰)
وَإِنْ لَمْ تُؤْمِنُوا لِي فَاعْتَزِلُونِ
﴿۲۱﴾
و اگر سخن مرا باور نداريد، پس از من كناره بگيريد (۲۱)
فَدَعَا رَبَّهُ أَنَّ هَؤُلَاءِ قَوْمٌ مُجْرِمُونَ
﴿۲۲﴾
آنگاه به درگاه پروردگارش ندا در داد كه اينان قومى گنهكارند (۲۲)
فَأَسْرِ بِعِبَادِي لَيْلًا إِنَّكُمْ مُتَّبَعُونَ
﴿۲۳﴾
[پاسخ آمد كه] پس بندگانم را شبانه روانه كن، [و بدانيد كه] شما تعقيب مىشويد (۲۳)
وَاتْرُكِ الْبَحْرَ رَهْوًا إِنَّهُمْ جُنْدٌ مُغْرَقُونَ
﴿۲۴﴾
و دريا را آرميده [به حال خود] بگذار و بگذر، آنان [فرعونيان] سپاهى غرق شدنىاند (۲۴)
كَمْ تَرَكُوا مِنْ جَنَّاتٍ وَعُيُونٍ
﴿۲۵﴾
چه بسيار باغها و چشمهساران از خود باقى گذارند (۲۵)
وَزُرُوعٍ وَمَقَامٍ كَرِيمٍ
﴿۲۶﴾
و [نيز] كشتزارها و خانههاى نيكو (۲۶)
وَنَعْمَةٍ كَانُوا فِيهَا فَاكِهِينَ
﴿۲۷﴾
و نعمتى كه در آن خوش و خرم بودند (۲۷)
كَذَلِكَ وَأَوْرَثْنَاهَا قَوْمًا آخَرِينَ
﴿۲۸﴾
اين چنين بود كه آنها را به قومى ديگر به ميراث داديم (۲۸)
فَمَا بَكَتْ عَلَيْهِمُ السَّمَاءُ وَالْأَرْضُ وَمَا كَانُوا مُنْظَرِينَ
﴿۲۹﴾
و آسمان و زمين بر آنان نگريست، و به آنان مهلتى داده نشد (۲۹)
وَلَقَدْ نَجَّيْنَا بَنِي إِسْرَائِيلَ مِنَ الْعَذَابِ الْمُهِينِ
﴿۳۰﴾
و به راستى كه بنىاسرائيل را از عذاب خواركننده رهانيديم (۳۰)
مِنْ فِرْعَوْنَ إِنَّهُ كَانَ عَالِيًا مِنَ الْمُسْرِفِينَ
﴿۳۱﴾
از [شر] فرعون كه بزرگى طلبى از تجاوزكاران بود (۳۱)
وَلَقَدِ اخْتَرْنَاهُمْ عَلَى عِلْمٍ عَلَى الْعَالَمِينَ
﴿۳۲﴾
و به راستى كه ايشان [بنىاسرائيل] را آگاهانه بر جهانيان [هم زمانشان] برگزيديم (۳۲)
وَآتَيْنَاهُمْ مِنَ الْآيَاتِ مَا فِيهِ بَلَاءٌ مُبِينٌ
﴿۳۳﴾
و به ايشان از پديدههاى شگرف خويش، آنچه در آن آزمون آشكارى بود بخشيديم (۳۳)
إِنَّ هَؤُلَاءِ لَيَقُولُونَ
﴿۳۴﴾
[و مىدانستيم كه] اينان خواهند گفت (۳۴)
إِنْ هِيَ إِلَّا مَوْتَتُنَا الْأُولَى وَمَا نَحْنُ بِمُنْشَرِينَ
﴿۳۵﴾
اين جز مرگ نخستين [و آخرين] ما نيست، و ما برانگيخته نخواهيم بود (۳۵)
فَأْتُوا بِآبَائِنَا إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِينَ
﴿۳۶﴾
اگر راست مىگوييد [و حقيقت غير از اين است] پدرانمان را باز آوريد (۳۶)
أَهُمْ خَيْرٌ أَمْ قَوْمُ تُبَّعٍ وَالَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ أَهْلَكْنَاهُمْ إِنَّهُمْ كَانُوا مُجْرِمِينَ
﴿۳۷﴾
آيا ايشان بهتر بودند يا قوم تبع، و پيشينيان آنان كه نابودشان كرديم، چرا كه گناهكار بودند (۳۷)
وَمَا خَلَقْنَا السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ وَمَا بَيْنَهُمَا لَاعِبِينَ
﴿۳۸﴾
و آسمانها و زمين را و آنچه در ميان آنهاست، به بازيچه نيافريدهايم (۳۸)
مَا خَلَقْنَاهُمَا إِلَّا بِالْحَقِّ وَلَكِنَّ أَكْثَرَهُمْ لَا يَعْلَمُونَ
﴿۳۹﴾
آنها را جز به حق نيافريدهايم ولى بيشترينه آنان نمىدانند (۳۹)
إِنَّ يَوْمَ الْفَصْلِ مِيقَاتُهُمْ أَجْمَعِينَ
﴿۴۰﴾
بىگمان روز داورى، موعد همگى آنان است (۴۰)
يَوْمَ لَا يُغْنِي مَوْلًى عَنْ مَوْلًى شَيْئًا وَلَا هُمْ يُنْصَرُونَ
﴿۴۱﴾
روزى كه هيچ دوستى از هيچ دوستى دفاع نكند و نيز ايشان يارى نيابند (۴۱)
إِلَّا مَنْ رَحِمَ اللَّهُ إِنَّهُ هُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ
﴿۴۲﴾
مگر كسى كه خداوند بر او رحمت آورده باشد، كه او پيروزمند مهربان است (۴۲)
إِنَّ شَجَرَتَ الزَّقُّومِ
﴿۴۳﴾
همانا درخت زقوم (۴۳)
طَعَامُ الْأَثِيمِ
﴿۴۴﴾
خوراك گناهكار[ان] است (۴۴)
كَالْمُهْلِ يَغْلِي فِي الْبُطُونِ
﴿۴۵﴾
كه مانند فلز گداخته در شكمها مىجوشد (۴۵)
كَغَلْيِ الْحَمِيمِ
﴿۴۶﴾
مانند جوشيدن آب گرم (۴۶)
خُذُوهُ فَاعْتِلُوهُ إِلَى سَوَاءِ الْجَحِيمِ
﴿۴۷﴾
[درباره هر گناهكار گوييم] او را بگيريد و به ميانه دوزخش بكشيد (۴۷)
ثُمَّ صُبُّوا فَوْقَ رَأْسِهِ مِنْ عَذَابِ الْحَمِيمِ
﴿۴۸﴾
سپس بر فراز سرش از عذاب آب گرم فرو ريزيد (۴۸)
ذُقْ إِنَّكَ أَنْتَ الْعَزِيزُ الْكَرِيمُ
﴿۴۹﴾
[و بگوييدش] بچش كه تو [به خيال خودت] گرانقدر گرامى هستى (۴۹)
إِنَّ هَذَا مَا كُنْتُمْ بِهِ تَمْتَرُونَ
﴿۵۰﴾
اين همان است كه به آن شك داشتيد (۵۰)
إِنَّ الْمُتَّقِينَ فِي مَقَامٍ أَمِينٍ
﴿۵۱﴾
بىگمان پرهيزگاران در مقامى امن هستند (۵۱)
فِي جَنَّاتٍ وَعُيُونٍ
﴿۵۲﴾
در ميان باغها و چشمهساران (۵۲)
يَلْبَسُونَ مِنْ سُنْدُسٍ وَإِسْتَبْرَقٍ مُتَقَابِلِينَ
﴿۵۳﴾
جامههايى از ابريشم نازك و ابريشم ستبر در بر كرده، رو به روى يكديگرند (۵۳)
كَذَلِكَ وَزَوَّجْنَاهُمْ بِحُورٍ عِينٍ
﴿۵۴﴾
آرى چنين است، و آنان را با حوريان درشت چشم همسر مىگردانيم (۵۴)
يَدْعُونَ فِيهَا بِكُلِّ فَاكِهَةٍ آمِنِينَ
﴿۵۵﴾
در آنجا هر ميوهاى كه خواهند در كمال آرامش طلب كنند (۵۵)
لَا يَذُوقُونَ فِيهَا الْمَوْتَ إِلَّا الْمَوْتَةَ الْأُولَى وَوَقَاهُمْ عَذَابَ الْجَحِيمِ
﴿۵۶﴾
در آنجا [طعم] هيچ مرگى جز مرگ نخستين نچشند، و [خداوند] ايشان را از عذاب دوزخ در امان دارد (۵۶)
فَضْلًا مِنْ رَبِّكَ ذَلِكَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ
﴿۵۷﴾
اين بخششى از سوى پروردگار توست، اين همان رستگارى بزرگ است (۵۷)
فَإِنَّمَا يَسَّرْنَاهُ بِلِسَانِكَ لَعَلَّهُمْ يَتَذَكَّرُونَ
﴿۵۸﴾
جز اين نيست كه آن را به زبان تو به آسانى روان ساختهايم، باشد كه پند گيرند (۵۸)
فَارْتَقِبْ إِنَّهُمْ مُرْتَقِبُونَ
﴿۵۹﴾
منتظر باش كه آنان نيز منتظرند (۵۹)
|
||