و كسي كه بعد از مظلوم شدن ياري طلبد ايرادي بر او نيست. (۴۱)

ايراد و مجازات بر كساني است كه به مردم ستم مي‏كنند و در زمين به ناحق ظلم روا مي‏دارند. براي آنها عذاب دردناكي است. (۴۲)

اما كساني كه شكيبائي و عفو كنند اين از كارهاي پر ارزش است. (۴۳)

كسي را كه خدا گمراه كند ولي و ياوري بعد از او نخواهد داشت، و ظالمان را (روز قيامت) مي‏بيني كه وقتي عذاب الهي را مشاهده مي‏كنند، مي‏گويند: آيا راهي به سوي بازگشت (و جبران) وجود دارد؟! (۴۴)

و آنها را مي‏بيني كه بر آتش عرضه مي‏شوند در حالي كه از شدت مذلت خاشعند، و زير چشمي (به آن) نگاه مي‏كنند، و كساني كه ايمان آورده‏ اند مي‏گويند زيان كاران واقعي آنها هستند كه خود و خانواده خويش را روز قيامت از دست داده‏ اند آگاه باشيد كه ظالمان (امروز) در عذاب دائمند. (۴۵)

آنها جز خدا اولياء و ياوراني ندارند كه ياريشان كند، و هر كس را خدا گمراه سازد راه نجاتي براي او نيست. (۴۶)

اجابت كنيد دعوت پروردگار خود را پيش از آنكه روزي فرا رسد كه ديگر بازگشتي براي آن در برابر اراده خدا نيست، و در آن روز نه پناهگاهي داريد و نه مدافعي. (۴۷)

و اگر آنها روي گردان شوند (غمگين مباش) ما تو را حافظ آنها قرار نداده‏ ايم، وظيفه تو تنها ابلاغ رسالت است، و هنگامي كه ما رحمتي از سوي خود به انسان مي‏چشانيم مغرور و غافل مي‏شود. و اگر بلائي به خاطر اعمالي كه انجام داده‏ اند به آنها رسد به كفران مي‏پردازند. (۴۸)

مالكيت و حاكميت آسمانها و زمين از آن خدا است، هر چه را بخواهد مي‏آفريند و به هر كس اراده كند دختر مي‏بخشد و به هر كس ‍ بخواهد پسر. (۴۹)

يا اگر اراده كند پسر و دختر هر دو به آنها مي‏دهد و هر كس را بخواهد عقيم مي‏گذارد! (۵۰)