إِنْ يَشَأْ يُسْكِنِ الرِّيحَ فَيَظْلَلْنَ رَوَاكِدَ عَلَى ظَهْرِهِ إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَاتٍ لِكُلِّ صَبَّارٍ شَكُورٍ
﴿۳۳﴾
اگر خواهد باد را نگه دارد، آنگاه آنها بر روى آن [دريا] راكد مانند، در اين براى هر شكيباى شاكرى مايههاى عبرت است (۳۳)
أَوْ يُوبِقْهُنَّ بِمَا كَسَبُوا وَيَعْفُ عَنْ كَثِيرٍ
﴿۳۴﴾
يا آنان [/اهل كشتى] را به خاطر كار و كردارشان نابود كند، و او از بسيارى [گناهان] در مىگذرد (۳۴)
وَيَعْلَمَ الَّذِينَ يُجَادِلُونَ فِي آيَاتِنَا مَا لَهُمْ مِنْ مَحِيصٍ
﴿۳۵﴾
و كسانى كه در آيات ما مجادله مىكنند، بدانند كه گريزگاهى ندارند (۳۵)
فَمَا أُوتِيتُمْ مِنْ شَيْءٍ فَمَتَاعُ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَمَا عِنْدَ اللَّهِ خَيْرٌ وَأَبْقَى لِلَّذِينَ آمَنُوا وَعَلَى رَبِّهِمْ يَتَوَكَّلُونَ
﴿۳۶﴾
پس آنچه به شما داده شده است، بهره زندگانى دنياست، و براى كسانى كه ايمان آوردهاند و به پروردگارشان توكل كردهاند، آنچه نزد خداوند است، بهتر و پايدارتر است (۳۶)
وَالَّذِينَ يَجْتَنِبُونَ كَبَائِرَ الْإِثْمِ وَالْفَوَاحِشَ وَإِذَا مَا غَضِبُوا هُمْ يَغْفِرُونَ
﴿۳۷﴾
و همچنين [براى] كسانى كه از گناهان كبيره و ناشايستيها پرهيز مىكنند، و چون خشمگين شوند، گذشت مىكنند (۳۷)
وَالَّذِينَ اسْتَجَابُوا لِرَبِّهِمْ وَأَقَامُوا الصَّلَاةَ وَأَمْرُهُمْ شُورَى بَيْنَهُمْ وَمِمَّا رَزَقْنَاهُمْ يُنْفِقُونَ
﴿۳۸﴾
و كسانى كه نداى پروردگارشان را استجابت كردهاند، و نماز را بر پا داشتهاند و كارشان رايزنى با همديگر است، و از آنچه روزيشان دادهايم، مىبخشند (۳۸)
وَالَّذِينَ إِذَا أَصَابَهُمُ الْبَغْيُ هُمْ يَنْتَصِرُونَ
﴿۳۹﴾
و كسانى كه چون به آنان تعدى رسد، انتقام مىگيرند (۳۹)
وَجَزَاءُ سَيِّئَةٍ سَيِّئَةٌ مِثْلُهَا فَمَنْ عَفَا وَأَصْلَحَ فَأَجْرُهُ عَلَى اللَّهِ إِنَّهُ لَا يُحِبُّ الظَّالِمِينَ
﴿۴۰﴾
و جزاى هر بدى، بديى همانند آن است، پس هر كه عفو و نيكوكارى پيشه كند، پاداش او بر خداوند است، كه ستمكاران را دوست ندارد (۴۰)
وَلَمَنِ انْتَصَرَ بَعْدَ ظُلْمِهِ فَأُولَئِكَ مَا عَلَيْهِمْ مِنْ سَبِيلٍ
﴿۴۱﴾
و هركس بعد از ستمى كه ديده است، انتقام گيرد، اينانند كه بر آنان ايرادى نيست (۴۱)
إِنَّمَا السَّبِيلُ عَلَى الَّذِينَ يَظْلِمُونَ النَّاسَ وَيَبْغُونَ فِي الْأَرْضِ بِغَيْرِ الْحَقِّ أُولَئِكَ لَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ
﴿۴۲﴾
ايراد تنها بر كسانى است كه به مردم ستم مىكنند و در روى زمين به ناحق سركشى مىنمايند، اينانند كه عذابى دردناك در پيش دارند (۴۲)
|
||