هر گاه (از عبادت پروردگار) تكبر كنند كساني كه نزد پروردگار تواند شب و روز براي او تسبيح مي‏گويند، و خسته نمي‏شوند (۳۸)

از آيات او اين است كه زمين را خشك و خاضع مي‏بيني، اما هنگامي كه آب بر آن مي‏فرستيم به جنبش در مي‏آيد و نمو مي‏كند، همان كس كه آنرا زنده كرد مردگان را نيز زنده مي‏كند، او بر هر چيز تواناست. (۳۹)

كساني كه آيات ما را تحريف مي‏كنند بر ما پوشيده نخواهند بود! آيا كسي كه در آتش افكنده مي‏شود بهتر است يا كسي كه در نهايت امن و امان در قيامت به عرصه محشر مي‏آيد، هر چه مي‏خواهيد انجام دهيد، او به آنچه انجام مي‏دهيد بيناست! (۴۰)

كساني كه به اين ذكر (قرآن) هنگامي كه به سراغ آنها آمد كافر شدند (نيز بر ما مخفي نخواهند ماند) و اين كتابي است قطعا شكست ناپذير. (۴۱)

كه هيچگونه باطلي، نه از پيش رو و نه از پشت سر، به سراغ آن نمي‏آيد، چرا كه از سوي خداوند حكيم و شايسته ستايش نازل شده است. (۴۲)

نسبتهاي ناروائي كه به تو مي‏دهند همان است كه به پيامبران قبل از تو نيز داده شده، پروردگار تو داراي مغفرت و مجازات دردناكي است. (۴۳)

هر گاه آن را قرآني عجمي قرار مي‏داديم حتما مي‏گفتند: چرا آياتش روشن نيست ؟ آيا قرآن عجمي از پيغمبري عربي درست است ؟ بگو: اين براي كساني كه ايمان آورده‏ اند هدايت و درمان است، ولي كساني كه ايمان نمي‏آورند گوشهايشان سنگين است، گوئي نابينا هستند و آن را نمي‏بينند، آنها همچون كساني هستند كه از راه دور صدا زده مي‏شوند. (۴۴)

ما به موسي كتاب آسماني داديم، سپس در آن اختلاف شد، و اگر فرماني از ناحيه پروردگار تو در اين زمينه صادر نشده بود (كه بايد به آنها مهلت داد تا اتمام حجت شود) در ميان آنها داوري مي‏شد (و مشمول عذاب الهي مي‏گشتند) ولي آنها هنوز در كتاب تو شك و ترديد دارند. (۴۵)

كسي كه عمل صالحي بجا آورد نفعش براي خود او است و هر كس ‍ بدي كند به خويشتن بدي كرده، و پروردگارت هرگز به بندگان ستم نمي‏كند. (۴۶)

اسرار قيامت (و لحظه وقوع آن) را تنها خدا مي‏داند، هيچ ميوه‏ اي از غلاف خود خارج نمي‏شود و هيچ مؤ نثي باردار نمي‏گردد و وضع حمل نمي‏كند مگر به علم و آگاهي او، و آن روز كه آنها را ندا مي‏دهد كجا هستند شريكاني كه براي من مي‏پنداشتيد؟ آنها مي‏گويند:پروردگارا!) ما عرضه داشتيم كه هيچ گواهي بر گفته خود نداريم! (۴۷)