به نام خداوند رحمتگر مهربان

حم [حاميم‏] (۱)

كتابى است فرو فرستاده از سوى خداوند پيروزمند دانا (۲)

آمرزنده گناه و توبه‏پذير سخت كيفر نعمت بخش، كه خدايى جز او نيست، و سير و سرانجام به سوى اوست‏ (۳)

و جز كافران كسى در آيات الهى مجادله نكند، پس گشت و گذار آنان در شهرها تو را مفريبد (۴)

بدين‏سان پيش از آنان قوم نوح و پس از آنان گروههاى مشرك نيز تكذيب [پيامبران الهى را] پيشه كردند، و هر امتى قصد پيامبرشان را كردند كه او را فرو گيرند، و به دستاويز باطل مجادله كردند كه حق را با آن ابطال كنند، آنگاه ايشان را فرو گرفتم، پس بنگر كه عقوبت من چگونه بوده است‏ (۵)

و بدين‏سان حكم پروردگارت بر كافران تحقق يافت كه ايشان دوزخى‏اند (۶)

كسانى كه عرش [الهى‏] را حمل مى‏كنند، و اطرافيان آن سپاسگزارانه پروردگارشان را تسبيح مى‏گويند و به او ايمان دارند و براى مؤمنان آمرزش مى‏خواهند [و مى‏گويند] پروردگارا رحمت و علم تو همه چيز را فراگرفته است، پس كسانى را كه توبه كرده‏اند و راه تو را در پيش گرفته‏اند، بيامرز، و از عذاب دوزخ در امانشان بدار (۷)

پروردگارا و ايشان را به بهشتهاى عدن وارد كن، كه آن را به آنان و هر كس از پدرانشان و همسرانشان و زاد و رودشان كه شايسته باشد، وعده داده‏اى، كه تو پيروزمند فرزانه‏اى‏ (۸)

و ايشان را از عقوبتها[ى اخروى‏] در امان بدار و هر كس را كه در چنين روزى از عقوبتها در امان بدارى، به راستى كه بر او رحمت آورده‏اى، و اين همان رستگارى بزرگ است‏ (۹)

به كافران ندا در دهند كه نفرت خداوند از شما، بزرگتر از نفرت شما از خويشتن است، بدانگاه كه به سوى ايمان دعوت مى‏شديد و انكار و كفر مى‏ورزيديد (۱۰)

گويند پروردگارا ما را دوبار ميراندى و دوبار زنده كردى، ما به گناهانمان اعتراف كرده‏ايم، پس آيا براى بيرون رفتن [از اينجا] راهى هست؟ (۱۱)

اين از آن است كه چون خداوند به تنهايى خوانده مى‏شد، كفر مى‏ورزيديد و چون به او شرك‏ورزيده مى‏شد، ايمان مى‏آورديد، حال داورى با خداوند بلندمرتبه بزرگ است‏ (۱۲)

اوست كه آياتش را به شما مى‏نماياند و براى شما از آسمان روزى‏اى فرو مى‏فرستد، و جز كسانى كه رو به توبه آورده باشند، كسى پند نمى‏گيرد (۱۳)

پس خداوند را -در حالى كه دين خود را براى او پاك و پيراسته مى‏داريدبخوانيد هر چند كه كافران ناخوش داشته باشند (۱۴)

او برافرازنده درجات [و] صاحب عرش است، و وحى را به فرمان خويش بر هر كس از بندگانش كه بخواهد فرو مى‏فرستد، تا از روز همديدارى هشدار دهد (۱۵)

روزى كه ايشان [سراپا] آشكار باشند و از آنان چيزى بر خداوند پوشيده نباشد [ندا آيد] امروز فرمانروايى از آن كيست؟ [پاسخ آيد] از آن خداوند يگانه قهار است‏ (۱۶)

امروز هر كسى بر وفق كار و كردارش جزا يابد، امروز ستمى [بر كسى‏] نرود، بى‏گمان خداوند زود شمار است‏ (۱۷)

و ايشان را از روز قيامت [/بس نزديك‏] بيم ده، آنگاه كه جانها به گلوگاهها رسد، و غصه خويش فرو برند، براى ستمكاران [مشرك‏] دوستى و شفيعى كه اجازه و اجابت يابد، نيست‏ (۱۸)

[خداوند] خيانت چشمها و آنچه دلها پنهان مى‏دارد، مى‏داند (۱۹)

و خداوند به حق حكم مى‏راند و معبودانى كه به جاى او به پرستش گرفته مى‏شوند، حكمى نمى‏رانند، بى‏گمان خداوند شنواى بيناست‏ (۲۰)

آيا در زمين سير و سفر نكرده‏اند كه بنگرند سرانجام كسانى كه پيش از ايشان بودند چگونه بوده است آنان از ايشان در روى زمين پرتوان‏تر و پراثرتر بوده‏اند، كه خداوند آنان را به گناهانشان فروگرفت، و در برابر خداوند نگهدارنده‏اى نداشتند (۲۱)

اين از آن بود كه پيامبرانشان براى ايشان معجزات مى‏آوردند، ولى ايشان انكار كردند، آنگاه خداوند فروگرفتشان كه او تواناى سخت كيفر است‏ (۲۲)

و به راستى موسى را همراه با آيات خويش و حجتى آشكار فرستاديم‏ (۲۳)

به سوى فرعون و هامان و قارون، آنگاه گفتند او جادوگرى دروغ‏زن است‏ (۲۴)

و چون براى آنان حق را از سوى ما آورد گفتند پسران كسانى را كه همراه با او ايمان آورده‏اند، بكشيد و [دختران و] زنانشان را زنده بگذاريد، و نيرنگ كافران جز در تباهى نيست‏ (۲۵)

و فرعون گفت مرا بگذاريد تا موسى را بكشم و او پروردگارش را بخواند، چه مى‏ترسم دين شما را تغيير دهد، يا در اين سرزمين فتنه و فساد آشكار كند (۲۶)

و موسى گفت من به پروردگار خود و پروردگار شما از [شر] هر متكبرى كه به روز حساب ايمان ندارد، پناه مى‏برم‏ (۲۷)

و مردى مؤمن از آل فرعون -كه ايمانش را پنهان مى‏داشتگفت آيا مى‏خواهيد مردى را بكشيد به خاطر اينكه مى‏گويد پروردگار من خداوند است؟ و براى شما معجزاتى از سوى پروردگارتان آورده است، و اگر دروغگو باشد زيان دروغش بر اوست، و اگر راستگو باشد بخشى از آنچه به شما وعده مى‏دهد به شما خواهد رسيد، بى‏گمان خداوند كسى را كه گزافكار و دروغ‏زن است، هدايت نمى‏كند (۲۸)

اى قوم من، امروز فرمانروايى از آن شماست، و در اين سرزمين چيره‏ايد، ولى چه كسى ما را در برابر عذاب الهى -اگر بر سرمان بيايديارى خواهد داد؟ فرعون گفت به صلاح شما نمى‏دانم جز چيزى را كه خود صلاح بدانم، و شما را جز به راه رشد و راستى هدايت نمى‏كنم‏ (۲۹)

و همان كسى كه [پنهانى‏] ايمان آورده بود، گفت اى قوم من، من بر شما از چيزى همانند روزگار [سخت‏] گروههاى مشرك بيمناكم‏ (۳۰)

مانند حال و روز قوم نوح و عاد و ثمود و كسانى كه پس از ايشان بودند، و خداوند در حق بندگان ستمى نمى‏خواهد (۳۱)

و اى قوم من، من بر شما از روز فرياد خوانى بيمناكم‏ (۳۲)

روزى كه پشت كنيد، براى شما در برابر خداوند پناهى نيست، و هر كس كه خداوند بيراهش گذارد، رهنمايى ندارد (۳۳)

و پيشتر يوسف [پيامبر] براى شما معجزاتى آورد و همچنان از آنچه برايتان آورده بود در شك بوديد، تا آنكه چون درگذشت، گفتيد خداوند هرگز پس از او پيامبرى برنخواهد انگيخت، بدين‏سان خداوند كسى را كه گزافكار شك‏گراست بيراه مى‏دارد (۳۴)

كسانى كه در آيات الهى بدون حجتى كه برايشان آمده باشد، مجادله مى‏كنند، نزد خداوند و نزد مؤمنان بس ناپسند است، بدين‏سان خداوند بر هر قلب متكبر زورگويى مهر مى‏نهد (۳۵)

و فرعون گفت اى هامان براى من برجى [بلند] برآور باشد كه به اين راهها برسم‏ (۳۶)

راههاى آسمان، تا به خداى موسى پى ببرم، و من او را دروغگو مى‏دانم، و بدين‏سان در نظر فرعون بد كردارى‏اش آراسته شد، و از راه [صواب‏] باز داشته شد، و نيرنگ فرعون جز در تباهى نبود (۳۷)

و كسى كه ايمان آورده بود، گفت اى قوم من، از من پيروى كنيد تا شما را به راه رشد و راستى هدايت كنم‏ (۳۸)

اى قوم من، همانا اين زندگانى دنيا، بهره‏اى [اندك‏] است، و آخرت سراى اقامت است‏ (۳۹)

هر كس كار ناپسندى مرتكب شود، جز به مانند آن جزا نيابد، و هر كس كارى شايسته انجام دهد، اعم از مرد يا زن، و مؤمن باشد، اينانند كه وارد بهشت مى‏شوند، و در آنجا بى‏حساب روزى مى‏يابند (۴۰)

و اى قوم من، مرا چه مى‏شود كه شما را به رهايى مى‏خوانم، و حال آنكه شما مرا به آتش دوزخ دعوت مى‏كنيد (۴۱)

مرا به اين دعوت مى‏كنيد كه به خداوند كفر بورزم، و چيزى را كه به آن علم ندارم، شريك او بگيرم، و حال آنكه من شما را به سوى [خداوند] پيروزمند آمرزگار مى‏خوانم‏ (۴۲)

حقا كه آنچه مرا به آن مى‏خوانيد، در دنيا و آخرت صاحب دعوتى نيست، و سرانجام بازگشتمان به سوى خداوند است و گزافكاران دوزخى‏اند (۴۳)

و زود باشد كه آنچه [اينك‏] به شما مى‏گويم به ياد آوريد، و كارم را به خداوند واگذار مى‏كنم، چرا كه خداوند به احوال بندگانش بيناست‏ (۴۴)

و خداوند او را از عواقب سوء نيرنگى كه مى‏ورزيدند، در امان داشت، و عذاب سهمگين آل فرعون را فرو گرفت‏ (۴۵)

[يعنى‏] آتش دوزخ كه بامدادان و شامگاهان ايشان را بر آن عرضه دارند و روزى كه قيامت بر پا شود [گويند] آل فرعون را به [جايگاه‏] سهمگين‏ترين عذاب وارد كنيد (۴۶)

و آنگاه كه در آتش [دوزخ‏] با يكديگر بگو مگو مى‏كنند، ناتوانان به مستكبران مى‏گويند ما پيرو شما بوديم، پس آيا شما باز دارنده بخشى از آتش [دوزخ‏] از ما هستيد؟ (۴۷)

مستكبران گويند همه ما در آن هستيم، به راستى كه خداوند در ميان بندگان داورى كرده است‏ (۴۸)

و دوزخيان به نگهبانان گويند از پروردگارتان بخواهيد كه روزى از [روزهاى‏] عذاب ما را كاهش دهد (۴۹)

گويند آيا چنين نبود كه پيامبرانتان معجزاتى برايتان آوردند؟ گفتند چرا [نگهبانان‏] گويند پس دعا كنيد، و دعاى كافران جز در تباهى نيست‏ (۵۰)

ما پيامبرانمان و مؤمنان را در زندگانى دنيا و روزى كه شاهدان به شهادت برخيزند، يارى مى‏كنيم‏ (۵۱)

روزى كه براى ستمكاران [مشرك‏] عذرخواهيشان سود ندهد، و لعنت و بد فرجامى نصيب آنان باشد (۵۲)

و به راستى به موسى رهنمود بخشيديم و به بنى‏اسرائيل كتاب آسمانى به ميراث داديم‏ (۵۳)

كه رهنمود و پندآموز خردمندان است‏ (۵۴)

پس شكيبايى پيشه كن، كه وعده الهى حق است و براى گناهت آمرزش بخواه و شامگاهان و بامدادان سپاسگزارانه پروردگارت را تسبيح گوى‏ (۵۵)

كسانى كه بدون حجتى كه بر ايشان آمده باشد، در آيات الهى مجادله مى‏كنند، در دلهايشان جز خود بزرگ‏بينى نيست، كه به آن نايل نشوند، پس بر خداوند پناه ببر، كه او شنواى بيناست‏ (۵۶)

بى‏گمان آفرينش آسمانها و زمين از آفرينش انسانها بزرگتر است، ولى بيشترينه مردم نمى‏دانند (۵۷)

و نابينا و بينا برابر نيستند، همچنين كسانى كه ايمان آورده‏اند و كارهاى شايسته كرده‏اند و بدكرداران هم [برابر نيستند]، چه اندك پند مى‏گيريد (۵۸)

بى‏گمان قيامت آمدنى است و شكى در آن نيست، ولى بيشترينه مردم باور نمى‏دارند (۵۹)

و پروردگارت گويد مرا به دعا بخوانيد تا برايتان اجابت كنم، بى‏گمان كسانى كه از عبادت من استكبار مى‏ورزند، زودا كه به خوارى و زارى وارد دوزخ شوند (۶۰)

خداوند كسى است كه شب را براى شما آفريد تا در آن آرام گيريد و روز را چشم‏اندازى روشن ساخت، بى‏گمان خداوند بر مردمان بخشش و بخشايش دارد، ولى بيشترينه مردم سپاس نمى‏گزارند (۶۱)

چنين است خداوند، پروردگارتان، كه آفريننده همه چيز است، خدايى جز او نيست، پس چگونه به بيراهه مى‏رويد؟ (۶۲)

بدين‏سان كسانى كه به آيات الهى انكار ورزيدند، به بيراهه افتادند (۶۳)

خداوند كسى است كه زمين را آرامشگاه و آسمان را سرپناه شما قرار داد، و شما را نقشبندى كرد و شكلهاى شما را نيكو پرداخت و شما را از پاكيزه‏ها روزى داد، چنين است خداوند، پروردگارتان، بزرگا خداوندى كه پروردگار جهانيان است‏ (۶۴)

اوست زنده كه خدايى جز او نيست، پس او را -در حالى كه دين خود را براى او پيراسته مى‏داريد بخوانيد، سپاس خداوند را كه پروردگار جهانيان است‏ (۶۵)

بگو من بازداشته شده‏ام از اينكه كسانى را كه شما به جاى خداوند مى‏پرستيد، بپرستم، آن هم هنگامى كه روشنگريهايى براى من از جانب پروردگارم آمده است، و دستور يافته‏ام كه در برابر پروردگار جهانيان، تسليم پيشه كنم‏ (۶۶)

او كسى است كه شما را [ابتدا] از خاك، سپس از نطفه، سپس از خون بسته آفريد، سپس شما را به هيئت نوزادى [از رحمها] بيرون آورد، تا به كمال رشدتان برسيد، سپس تا پير شويد، و بعضى از شما پيشاپيش جانش گرفته مى‏شود، و تا به سرآمدى معين برسيد، و باشد كه تعقل كنيد (۶۷)

او كسى است كه زنده مى‏دارد و مى‏ميراند و چون امرى را اراده كند، فقط به آن مى‏گويد موجود شو، و بى‏درنگ موجود مى‏شود (۶۸)

آيا كسانى را كه در آيات الهى مجادله مى‏كنند، نديده‏اى كه چگونه بيراهه مى‏روند (۶۹)

كسانى كه كتاب آسمانى و آنچه پيامبرانمان را براى آن فرستاده‏ايم، تكذيب مى‏كنند، زودا كه [نتيجه و حقيقت را] بدانند (۷۰)

آنگاه كه غلها در گردنهايشان است، و به زنجيرها در آب گرم كشيده مى‏شوند (۷۱)

سپس در آتش [دوزخ‏] سوخته مى‏شوند (۷۲)

سپس به آنان گويند آنچه در برابر خداوند شريك مى‏آورديد، كجاست؟ (۷۳)

گويند از ديد ما گم شدند، بلكه پيشتر هم چيزى را به پرستش نمى‏خوانديم، بدين‏سان خداوند كافران را بيراه گذارد (۷۴)

اين از آن است كه در روى زمين به ناحق شادى مى‏كرديد و از آن است كه فخر مى‏فروختيد (۷۵)

از دروازه‏هاى جهنم وارد شويد، كه جاودانه در آنيد، و جايگاه متكبران چه بد است‏ (۷۶)

پس شكيبايى پيشه كن، كه وعده الهى حق است، اگر بخشى از آنچه به ايشان وعده داده‏ايم به تو بنمايانيم، يا جان تو را [پيش از آن‏] بگيريم، در هر صورت به سوى ما بازگردانده مى‏شوند (۷۷)

و به راستى پيش از تو پيامبرانى فرستاديم كه از بعضى از آنان با تو سخن گفته‏ايم، و از بعضى از آنان با تو سخن نگفته‏ايم، و هيچ پيامبرى را نرسد كه جز به اذن الهى معجزه‏اى بياورد، پس چون امر الهى فرارسد، به حق انجام گيرد و باطل‏انديشان در اينجا زيانكار شوند (۷۸)

خداوند است كه براى شما چارپايانى آفريده است كه بر برخى از آنها سوار شويد و از برخى از آنها بخوريد (۷۹)

و براى شما در آنها سودهايى هست و نيز براى آنكه سوار بر آنها به مقصدى كه در دل داريد برسيد، و بر آنها و بر كشتيها [به هر جا كه خواهيد] منتقل مى‏شويد (۸۰)

و به شما آيات خويش را مى‏نماياند، پس كدام يك از آيات الهى را انكار مى‏كنيد؟ (۸۱)

آيا در زمين سير و سفر نكرده‏اند كه بنگرند سرانجام كسانى كه پيش از آنان بوده‏اند چگونه بوده است آنان از ايشان پرشمارتر و پرتوان‏تر و پراثرتر بوده‏اند، اما آنچه به دست آوردند به كارشان نيامد (۸۲)

آنگاه كه پيامبرانشان براى آنان پديده‏هاى روشنگر آوردند، از آن مقدار علمى كه داشتند، شادمانى كردند و [تبعات‏] آنچه ريشخندش مى‏كردند آنان را فرو گرفت‏ (۸۳)

و چون عذاب ما را ديدند گفتند تنها به خداوند ايمان آورديم و به آنچه شرك آورده بوديم، اينك كافريم‏ (۸۴)

ولى هنگامى كه عذاب ما را ديدند، ديگر ايمانشان برايشان سودى نداشت، اين سنت الهى است كه در ميان بندگانش جارى بوده است، و در اينجا كافران زيانكار شدند (۸۵)