و چون به شما خير و خوبيى از خداوند برسد، در حالى كه گويى بين شما و او هيچ‏گونه دوستى نيست مى‏گويد اى كاش من همراه ايشان بودم تا به سعادت بزرگى نايل مى‏شدم‏ (۷۳)

و كسانى كه زندگانى دنيا را به آخرت فروخته‏اند، بايد در راه خدا كارزار كنند، و هركس كه در راه خدا كارزار كند و كشته يا پيروز شود، به زودى به او پاداشى عظيم مى‏بخشيم‏ (۷۴)

و چرا در راه خدا و در راه [آزادسازى‏] مردان و زنان و كودكان مستضعف -كه مى‏گويند پروردگارا ما را از اين شهرى كه اهلش ستمگرند خارج فرما و از سوى خويش براى ما يارى و ياورى بگماركارزار نكنيد؟ (۷۵)

مؤمنان در راه خدا كارزار مى‏كنند و كافران در راه طاغوت، آرى با دوستداران شيطان بجنگيد كه نيرنگ شيطان [در نهايت‏] ضعيف است‏ (۷۶)

آيا داستان كسانى را كه به آنان گفته شد [عجالتا] دست از جهاد نگه داريد و نماز را برپا داريد و زكات بپردازيد ندانسته‏اى؟ كه چون بر آنان جهاد مقرر گشت، آنگاه گروهى از آنان از مردم [مشركان مكه‏] چنان مى‏ترسيدند كه بايد از خداوند ترسيد، يا حتى از آن شديدتر، و [در دل‏] مى‏گفتند پروردگارا چرا بر ما جهاد را مقرر داشتى، كاش ما را تا زمانى نزديك واپس مى‏داشتى، بگو بهره دنيا ناچيز است و براى كسى كه تقوا پيشه كند آخرت بهتر است، و بر شما به اندازه ذره ناچيزى هم ستم نخواهد رفت‏ (۷۷)

هر جا كه باشيد -ولو در دژهاى استوار سر به فلك كشيدهمرگ شما را فراخواهد گرفت، و چون به ايشان خيرى برسد مى‏گويند اين از سوى خداوند است، و اگر شرى به ايشان برسد مى‏گويند اين از سوى توست، بگو همه از سوى خداوند است، اين گروه را چه مى‏شود كه به نظر نمى‏رسد سخنى دريابند (۷۸)

هر خيرى كه به تو برسد از سوى خداوند است و هر شرى كه به تو برسد از خود توست، و تو را به پيامبرى براى مردمان فرستاده‏ايم و خداوند گواهى را كافى است‏ (۷۹)

هركس از پيامبر اطاعت كند در حقيقت از خداوند اطاعت كرده است، و هركس سر پيچد [بدان‏] كه تو را نگهبان ايشان نفرستاده‏ايم‏ (۸۰)

مى‏گويند سمعا و طاعة، ولى چون از نزد تو بيرون مى‏روند، گروهى از آنان شبانه چيزى جز آنچه تو گفته‏اى مى‏سگالند و خداوند سگالش شبانه‏شان را مى‏نويسد، پس از آنان روى بگردان و بر خداوند توكل كن و خداوند كارسازى را كافى است‏ (۸۱)

آيا در [معانى‏] قرآن نمى‏انديشند؟ و اگر از نزد كسى غير از خدا بود، در آن اختلاف بسيار مى‏يافتند (۸۲)