به نام خداوند رحمتگر مهربان

اين كتابي است كه از سوي خداوند عزيز و حكيم نازل شده است. (۱)

ما اين كتاب را به حق بر تو نازل كرديم، خدا را پرستش كن و دين خود را براي او خالص گردان. (۲)

آگاه باشيد دين خالص از آن خدا است، و آنها كه غير از خدا را اولياي خود قرار دادند، و دليلشان اين بود كه اينها را نمي‏پرستيم مگر به خاطر اينكه ما را به خداوند نزديك كنند، خداوند روز قيامت ميان آنها در آنچه اختلاف داشتند داوري مي‏كند، خداوند آن كس را كه دروغگو و كفران كننده است هرگز هدايت نمي‏كند. (۳)

اگر (به فرض محال) خدا مي‏خواست فرزندي انتخاب كند از ميان مخلوقاتش آنچه را مي‏خواست بر مي‏گزيد منزه است، (از اينكه فرزندي داشته باشد) او خداوند واحد قهار است. (۴)

آسمانها و زمين را به حق آفريد، شب را بر روز مي‏پيچد، و روز را بر شب، و خورشيد و ماه را مسخر فرمان خويش قرار داد، هر كدام تا سرآمد معيني به حركت خود ادامه مي‏دهند، آگاه باشيد او قادر بخشنده است. (۵)

او شما را از نفس واحدي آفريد، و همسرش را از (باقيمانده گل) او خلق كرد، و براي شما هشت زوج از چهارپايان نازل كرد، او شما را در شكم مادرانتان آفرينشي بعد از آفرينش ديگر در ميان تاريكيهاي سه گانه مي‏بخشد، اين است خداوند پروردگار شما، كه حكومت (در عالم هستي) از آن او است هيچ معبودي جز او وجود ندارد با اينحال چگونه از راه حق منحرف مي‏شويد؟! (۶)

اگر كفران كنيد خداوند از شما بينياز است، و هرگز كفران را براي بندگانش نمي‏پسندد، و اگر شكر او را بجا آوريد آن را براي شما مي‏پسندد و هيچ گنهكاري گناه ديگري را بر دوش نمي‏كشد، سپس ‍ بازگشت همه شما به سوي پروردگارتان است، و شما را از آنچه انجام مي‏داديد آگاه مي‏سازد، چرا كه به آنچه در سينه‏ هاست آگاه است. (۷)

هنگامي كه انسان را زياني رسد پروردگار خود را مي‏خواند، و به سوي او باز مي‏گردد، اما هنگامي كه نعمتي از خود به او عطا كند آنچه را به خاطر آن قبلا خدا را مي‏خواند به فراموشي مي‏سپرد، و براي خداوند شبيه‏ هائي قرار مي‏دهد، تا مردم را از راه او منحرف سازد، بگو چند روزي از كفرت بهره گير كه از اصحاب دوزخي! (۸)

آيا چنين كسي با ارزش است يا كسي كه در ساعات شب به عبادت مشغول است و در حال سجده و قيام، از عذاب آخرت مي‏ترسد و به رحمت پروردگارش اميدوار است، بگو آيا كساني كه مي‏دانند با كساني كه نمي‏دانند يكسانند؟ تنها صاحبان مغز متذكر مي‏شوند! (۹)

بگو: اي بندگان من كه ايمان آورده‏ ايد! از (مخالفت پروردگارتان بپرهيزيد، براي كساني كه در اين دنيا نيكي كرده‏ اند پاداش نيك است، و زمين خداوند وسيع است (هرگاه تحت فشار سردمداران كفر واقع شديد مهاجرت كنيد) كه صابران اجر و پاداش خود را بيحساب دريافت مي‏دارند. (۱۰)

بگو: من مامورم كه خدا را پرستش كنم در حالي كه دينم را براي او خالص نمايم. (۱۱)

و مامورم كه نخستين مسلمان باشم. (۱۲)

بگو: من اگر نافرماني پروردگارم كنم از عذاب روز بزرگ قيامت (او) مي‏ترسم. (۱۳)

بگو: من تنها خدا را مي‏پرستم، در حالي كه دينم را براي او خالص ‍ مي‏كنم. (۱۴)

شما هر كس را جز او مي‏خواهيد بپرستيد، بگو: زيانكاران واقعي كساني هستند كه سرمايه وجود خويش و بستگانشان را در روز قيامت از دست داده‏ اند آگاه باشيد زيان آشكار همين است. (۱۵)

براي آنها از بالاي سرشان سايبانهائي از آتش، و در زير پايشان نيز سايبانهائي از آتش است، اين چيزي است كه خداوند با آن بندگانش را تخويف مي‏كند، اي بندگان من از نافرماني من بپرهيزيد. (۱۶)

كساني كه از عبادت طاغوت اجتناب كردند و به سوي خداوند بازگشتند بشارت از آن آنها است، بنابراين بندگان مرا بشارت ده. (۱۷)

كساني كه سخنان را مي‏شنوند و از نيكوترين آنها پيروي مي‏كنند، آنها كساني هستند كه خدا هدايتشان كرده، و آنها خردمندانند. (۱۸)

آيا تو مي‏تواني كسي را كه فرمان عذاب درباره او قطعي شده، رهائي بخشي ؟ آيا تو مي‏تواني كسي را كه در درون آتش است برگيري و بيرون آوري. (۱۹)

ولي آنها كه تقواي الهي پيشه كردند غرفه‏ هائي در بهشت دارند، غرفه‏ هاي ديگري بنا شده، و از زير آن نهرها جاري است، اين وعده الهي است و خداوند در وعده خود تخلف نمي‏كند. (۲۰)

آيا نديدي كه خداوند از آسمان آبي فرستاد، و آن را به صورت چشمه‏ هائي در زمين وارد نمود سپس با آن زراعتي را خارج مي‏سازد كه الوان مختلف دارد بعد اين گياه خشك مي‏شود، به گونه‏ اي كه آن را زرد و بيروح مي‏بيني، سپس آن را در هم مي‏شكند و خرد مي‏كند، در اين ماجرا تذكري براي صاحبان مغز است. (۲۱)

آيا كسي كه خدا سينه‏ اش را براي اسلام گشاده كرده، و بر فراز مركبي از نور الهي قرار گرفته (همچون كوردلاني است كه نور هدايت به قلبشان راه نيافته) واي بر آنها كه قلبهائي سخت در برابر ذكر خدا دارند، آنها در گمراهي آشكارند. (۲۲)

خداوند بهترين سخن را نازل كرده، كتابي كه آياتش (از نظر لطف و زيبائي و عمق محتوا) همانند يكديگر است، آياتي مكرر دارد (تكراري شوق انگيز) كه از شنيدن آياتش لرزه بر اندام كساني كه از پروردگارشان خاشعند مي‏افتد سپس برون و درونشان نرم و متوجه ذكر خدا مي‏شود، اين هدايت الهي است كه هر كس را بخواهد با آن راهنمائي مي‏كند، و هر كس را خداوند گمراه سازد راهنمائي براي او نخواهد بود! (۲۳)

آيا كسي كه با صورت خود عذاب دردناك (الهي) را دور مي‏سازد (همانند كسي است كه هرگز آتش دوزخ به او نمي‏رسد؟) و به ظالمان گفته مي‏شود بچشيد آنچه را به دست مي‏آورديد. (۲۴)

كساني كه قبل از آنها بودند نيز آيات ما را تكذيب نمودند، و عذاب الهي از جائي كه فكر نمي‏كردند به سراغ آنها آمد. (۲۵)

خداوند خواري را در زندگي اين دنيا به آنها چشانيد و عذاب آخرت شديدتر است اگر مي‏دانستند. (۲۶)

ما براي مردم در اين قرآن از هر نوع مثلي زديم، شايد متذكر شوند. (۲۷)

قرآني است فصيح و خالي از هر گونه كجي و نادرستي شايد پرهيزگاري پيشه كنند. (۲۸)

خداوند مثالي زده است: مردي را كه مملوك شركائي است كه درباره او پيوسته به مشاجره مشغولند، و مردي را كه تنها تسليم يكنفر است، آيا اين دو يكسانند؟ حمد مخصوص خدا است ولي اكثر آنها نمي‏دانند. (۲۹)

تو مي‏ميري آنها نيز خواهند مرد! (۳۰)

سپس شما روز قيامت نزد پروردگارتان مخاصمه مي‏كنيد. (۳۱)

ستمكارتر از كسي كه بر خدا دروغ ببندد، و سخن صدق را كه به سراغ او آمده تكذيب كند چه كسي است؟! آيا در جهنم جايگاه كافران نيست ؟ (۳۲)

اما كسي كه سخن صدق بياورد و كسي كه آن را تصديق كند آنها پرهيزگارانند. (۳۳)

آنچه بخواهند نزد پروردگارشان براي آنها موجود است، و اين است جزاي نيكوكاران. (۳۴)

تا خداوند بدترين اعمالي را كه انجام داده‏ اند بيامرزد، و آنها را به بهترين اعمالي كه انجام مي‏دادند پاداش دهد. (۳۵)

آيا خداوند براي (نجات و حفظ) بنده‏ اش كافي نيست ؟ اما آنها تو را از غير او مي‏ترسانند، و هر كس را خداوند گمراه كند هيچ هدايت كننده‏ اي ندارد. (۳۶)

و هر كس را خدا هدايت كند هيچ گمراه كننده‏ اي نخواهد داشت، آيا خداوند قادر و صاحب انتقام نيست ؟ (۳۷)

و اگر از آنها بپرسي چه كسي آسمانها و زمين را آفريده ؟ حتما مي‏گويند: خدا، بگو آيا هيچ درباره معبوداني كه غير از خدا مي‏خوانيد انديشه مي‏كنيد كه اگر خدا زياني براي من بخواهد آيا آنها مي‏توانند آن را بر طرف سازند؟ و يا اگر رحمتي براي من اراده كند آيا آنها توانائي دارند جلو رحمت او را بگيرند؟ بگو: خدا مرا كافي است، و همه متوكلان بايد بر او توكل كنند. (۳۸)

بگو اي قوم من! شما هر چه در توان داريد انجام دهيد، من نيز به وظيفه خود عمل مي‏كنم، اما به زودي خواهيد دانست … (۳۹)

چه كسي عذاب خواركننده دنيا به سراغش مي‏آيد، و (سپس) عذاب جاويدان (آخرت) بر او وارد مي‏گردد. (۴۰)

ما اين كتاب آسماني را براي مردم به حق بر تو نازل كرديم، هر كس ‍ هدايت را پذيرد به نفع خود او است، و هر كس گمراهي را برگزيند تنها به زيان خود او خواهد بود، و تو مامور اجبار آنها به هدايت نيستي! (۴۱)

خداوند ارواح را به هنگام «مرگ» قبض مي‏كند، و ارواحي را كه نمرده‏ اند نيز به هنگام «خواب» مي‏گيرد، سپس ارواح كساني را كه فرمان مرگ آنها را صادر كرده نگه مي‏دارد، و ارواح ديگري را (كه بايد زنده بمانند) باز مي‏گرداند تا سرآمد معيني، در اين امر نشانه‏ هاي روشني است براي كساني كه تفكر مي‏كنند. (۴۲)

آيا آنان غير از خدا شفيعاني گرفته‏ اند؟! به آنان بگو: آيا (از آنها شفاعت مي طلبيد) هر چند مالک چيزي نباشند و درک و شعوري براي آنها نباشد؟! (۴۳)

بگو تمام شفاعت از آن خدا است، زيرا حاكميت آسمانها و زمين از آن او است و سپس همه به سوي او باز مي‏گرديد. (۴۴)

هنگامي كه خداوند به يگانگي ياد مي‏شود دلهاي كساني كه به آخرت ايمان ندارند مشمئز (و متنفر) مي‏گردد، اما هنگامي كه از معبودهاي ديگر ياد مي‌شود، آنان خوشحال مي‏شوند! (۴۵)

بگو: خداوندا! اي آنكه آفريننده آسمانها و زمين توئي، و آگاه از اسرار نهان و آشكار هستي! تو در ميان بندگانت در آنچه اختلاف داشتند داوري مي‏كني. (۴۶)

اگر ستمكاران تمام آنچه را روي زمين است مالك باشند، و همانند آن بر آن افزوده شود حاضرند همه را فدا كنند تا از عذاب شديد روز قيامت رهائي يابند، و از سوي خدا براي آنها اموري ظاهر مي‏شود كه هرگز گمان نمي‏كردند. (۴۷)

در آن روز اعمال بدي را كه انجام داده‏ اند براي آنها ظاهر مي‏شود و آنچه را استهزا مي‏كردند بر آنها واقع مي‏گردد (۴۸)

هنگامي كه انسان را زياني رسد ما را (براي حل مشكلش) مي‏خواند، سپس هنگامي كه به او نعمتي دهيم مي‏گويد: اين نعمت را به خاطر كارداني خودم به دست آوردم! بلكه اين وسيله آزمايش آنها است ولي اكثرشان نمي‏دانند. (۴۹)

همين سخن را كساني كه قبل از آنها بودند گفتند، ولي آنچه را به دست آوردند براي آنها سودي نداشت. (۵۰)

سپس سيئات اعمالشان به آنها رسيد، و ظالمان اين گروه (اهل مكه) نيز به زودي گرفتار سيئات اعمالي كه انجام داده‏ اند خواهند شد و هرگز نمي‏توانند از چنگال عذاب الهي بگريزند. (۵۱)

آيا آنها ندانستند كه خداوند روزي را براي هر كس بخواهد گسترده يا تنگ مي‏سازد؟ در اين آيات و نشانه‏ هائي است براي گروهي كه ايمان مي‏آورند. (۵۲)

بگو: اي بندگان من كه بر خود اسراف و ستم كرده‏ ايد! از رحمت خداوند نوميد نشويد كه خدا همه گناهان را مي‏آمرزد. (۵۳)

و به درگاه پروردگارتان بازگرديد، و در برابر او تسليم شويد، پيش ‍ از آنكه عذاب به سراغ شما آيد سپس از سوي هيچكس ياري نشويد. (۵۴)

و از بهترين دستوراتي كه از سوي پروردگارتان بر شما نازل شده پيروي كنيد، پيش از آنكه عذاب (الهي) ناگهاني به سراغ شما آيد در حالي كه از آن خبر نداريد. (۵۵)

(اين دستورها به خاطر آن است كه) مبادا كسي روز قيامت بگويد افسوس بر من از كوتاهيهائي كه در اطاعت فرمان خدا كردم و (آيات او را) به سخريه گرفتم! (۵۶)

و مبادا بگويد: اگر خداوند مرا هدايت مي‏كرد از پرهيزگاران بودم. (۵۷)

يا هنگامي كه عذاب را مي‏بيند بگويد: آيا مي‏شود بار ديگر (به دنيا) بازگردم تا از نيكوكاران باشم؟! (۵۸)

آري آيات من به سراغ تو آمد اما آن را تكذيب كردي و تكبر ورزيدي و از كافران بودي (۵۹)

و روز قيامت كساني را كه بر خدا دروغ بستند مي‏بيني كه صورتهايشان سياه است، آيا در جهنم جايگاهي براي متكبران نيست ؟ (۶۰)

و خداوند كساني را كه تقوي پيشه كردند با رستگاري رهائي مي‏بخشد هيچ بدي به آنها نمي‏رسد و هرگز غمگين نخواهند شد. (۶۱)

خداوند خالق همه چيز است و حافظ و ناظر بر همه اشياء. (۶۲)

كليدهاي آسمان و زمين از آن او است، و كساني كه به آيات خداوند كافر شدند زيانكارند. (۶۳)

آيا به من دستور مي‏دهيد كه غير خدا را عبادت كنم اي جاهلان؟! (۶۴)

به تو و همه انبياي پيشين وحي شده كه اگر مشرك شوي تمام اعمالت نابود مي‏شود، و از زيانكاران خواهي بود! (۶۵)

بلكه تنها خداوند را عبادت كن، و از شكرگزاران باش. (۶۶)

آنها خدا را آنگونه كه شايسته است نشناختند در حالي كه تمام زمين در روز قيامت در قبضه قدرت او است و آسمانها پيچيده در دست او، خداوند منزه و بلند مقام است از شريكهائي كه براي او درست مي‏كنند. (۶۷)

و در صور دميده مي‏شود، و تمام كساني كه در آسمانها و زمين هستند مي‏ميرند مگر كساني كه خدا بخواهد، سپس بار ديگر در صور دميده مي‏شود، ناگهان همگي بپا مي‏خيزند، و در انتظار (حساب و جزا) هستند. (۶۸)

و زمين (در آن روز) به نور پروردگار روشن مي‏شود و نامه‏ هاي اعمال را پيش مي‏نهند، و پيامبران و گواهان را حاضر مي‏سازند، و در ميان آنها به حق داوري مي‏شود، و به كسي ستم نخواهد شد. (۶۹)

و به هر كس آنچه انجام داده است بيكم و كاست داده مي‏شود، و او نسبت به آنچه انجام مي‏دادند از همه آگاهتر است. (۷۰)

و كساني كه كافر شدند گروه گروه به سوي جهنم رانده مي‏شوند وقتي به دوزخ مي‏رسند درهاي آن گشوده مي‏شود، و نگهبانان دوزخ به آنها مي‏گويند: آيا رسولاني از ميان شما نيامدند كه آيات پروردگارتان را براي شما بخوانند، و از ملاقات اين روز شما را برحذر دارند؟! مي‏گويند: آري (پيامبران آمدند و آيات الهي را بر ما خواندند) ولي فرمان عذاب الهي بر كافران مسلم شده است. (۷۱)

به آنها گفته مي‏شود: از درهاي جهنم وارد شويد، جاودانه در آن بمانيد، چه بد جايگاهي است جايگاه متكبران؟! (تمام تقصيرها از خود شما بوده است). (۷۲)

و كساني كه تقواي الهي پيشه كردند گروه گروه به سوي بهشت برده مي‏شوند، هنگامي كه به آن مي‏رسند درهاي بهشت گشوده مي‏شود، و نگهبانان به آنها مي‏گويند: سلام بر شما! گوارا باد اين نعمتها برايتان! داخل بهشت شويد و جاودانه بمانيد. (۷۳)

آنها مي‏گويند: حمد و ستايش مخصوص خداوندي است كه به وعده خويش درباره ما وفا كرد و زمين (بهشت) را ميراث ما قرار داد كه هر جا را بخواهيم منزلگاه خود قرار دهيم، چه خوب است پاداش عمل كنندگان! (۷۴)

(در آن روز) فرشتگان را مي‏بيني كه بر گرد عرش خدا حلقه زده‏ اند (و حمد او مي‏گويند) و در ميان بندگان به حق داوري مي‏شود و (سرانجام) گفته مي‏شود حمد مخصوص پروردگار جهانيان است. (۷۵)