من از ملاء اعلي (و فرشتگان عالم بالا) به هنگامي كه (درباره آفرينش آدم مخاصمه مي‏كردند خبر ندارم. (۶۹)

تنها چيزي كه به من وحي مي‏شود اين است كه من انذاركننده آشكاري هستم. (۷۰)

به خاطر بياور هنگامي را كه پروردگارت به ملائكه گفت: من بشري را از گل مي‏آفرينم. (۷۱)

هنگامي كه آن را نظام بخشيدم و از روح خودم در آن دميدم براي او سجده كنيد. (۷۲)

در آن هنگام همه فرشتگان سجده كردند. (۷۳)

جز ابليس كه تكبر ورزيد و از كافران بود! (۷۴)

گفت: اي ابليس چه چيز مانع تو از سجده كردن بر مخلوقي كه با قدرت خود او را آفريدم گرديد؟ آيا تكبر كردي، يا از برترين بودي ؟ (بالاتر از اينكه فرمان سجود به تو داده شود!). (۷۵)

گفت: من از او بهترم! مرا از آتش آفريده‏ اي و او را از گل. (۷۶)

فرمود: از آسمانها (و از صفوف ملائكه) خارج شو كه تو رانده درگاه مني! (۷۷)

و مسلما لعنت من بر تو تا روز قيامت خواهد بود. (۷۸)