إِلَّا مَنْ هُوَ صَالِ الْجَحِيمِ
﴿۱۶۳﴾
مگر كسى را كه به دوزخ رفتنى است (۱۶۳)
وَمَا مِنَّا إِلَّا لَهُ مَقَامٌ مَعْلُومٌ
﴿۱۶۴﴾
و هيچ يك از ما [فرشتگان] نيست مگر [اينكه] براى او [مقام و] مرتبه اى معين است (۱۶۴)
وَإِنَّا لَنَحْنُ الصَّافُّونَ
﴿۱۶۵﴾
و در حقيقت ماييم كه [براى انجام فرمان خدا] صف بسته ايم (۱۶۵)
وَإِنَّا لَنَحْنُ الْمُسَبِّحُونَ
﴿۱۶۶﴾
و ماييم كه خود تسبيحگويانيم (۱۶۶)
وَإِنْ كَانُوا لَيَقُولُونَ
﴿۱۶۷﴾
و [مشركان] به تاكيد مى گفتند (۱۶۷)
لَوْ أَنَّ عِنْدَنَا ذِكْرًا مِنَ الْأَوَّلِينَ
﴿۱۶۸﴾
اگر پند [نامه ا]ى از پيشينيان نزد ما بود (۱۶۸)
لَكُنَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِينَ
﴿۱۶۹﴾
قطعا از بندگان خالص خدا مى شديم (۱۶۹)
فَكَفَرُوا بِهِ فَسَوْفَ يَعْلَمُونَ
﴿۱۷۰﴾
ولى [وقتى قرآن آمد] به آن كافر شدند و زودا كه بدانند (۱۷۰)
وَلَقَدْ سَبَقَتْ كَلِمَتُنَا لِعِبَادِنَا الْمُرْسَلِينَ
﴿۱۷۱﴾
و قطعا فرمان ما در باره بندگان فرستاده ما از پيش [چنين] رفته است (۱۷۱)
إِنَّهُمْ لَهُمُ الْمَنْصُورُونَ
﴿۱۷۲﴾
كه آنان [بر دشمنان خودشان] حتما پيروز خواهند شد (۱۷۲)
|
||