فَإِنَّكُمْ وَمَا تَعْبُدُونَ
﴿۱۶۱﴾
بدانيد كه شما و آنچه مىپرستيد (۱۶۱)
مَا أَنْتُمْ عَلَيْهِ بِفَاتِنِينَ
﴿۱۶۲﴾
شما كسى را به گمراهى نمىكشيد (۱۶۲)
إِلَّا مَنْ هُوَ صَالِ الْجَحِيمِ
﴿۱۶۳﴾
مگر كسى را كه درآينده به دوزخ است (۱۶۳)
وَمَا مِنَّا إِلَّا لَهُ مَقَامٌ مَعْلُومٌ
﴿۱۶۴﴾
[و فرشتگان گويند] هيچ كس از ما نيست مگر آنكه پايگاهى معين دارد (۱۶۴)
وَإِنَّا لَنَحْنُ الصَّافُّونَ
﴿۱۶۵﴾
و ماييم كه صف در صفيم (۱۶۵)
وَإِنَّا لَنَحْنُ الْمُسَبِّحُونَ
﴿۱۶۶﴾
و ماييم كه تسبيح گويانيم (۱۶۶)
وَإِنْ كَانُوا لَيَقُولُونَ
﴿۱۶۷﴾
و آنان ادعا مىكردند (۱۶۷)
لَوْ أَنَّ عِنْدَنَا ذِكْرًا مِنَ الْأَوَّلِينَ
﴿۱۶۸﴾
كه اگر در دست ما كتابى از [كتابهاى آسمانى] پيشينيان بود (۱۶۸)
لَكُنَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِينَ
﴿۱۶۹﴾
بىشك از بندگان اخلاص يافته خداوند مىشديم (۱۶۹)
فَكَفَرُوا بِهِ فَسَوْفَ يَعْلَمُونَ
﴿۱۷۰﴾
ولى آن [كتاب آسمانى/ قرآن] را انكار كردند، زودا كه بدانند (۱۷۰)
|
||