إِنَّهُمَا مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِنِينَ
﴿۱۲۲﴾
زيرا آن دو از بندگان با ايمان ما بودند (۱۲۲)
وَإِنَّ إِلْيَاسَ لَمِنَ الْمُرْسَلِينَ
﴿۱۲۳﴾
و به راستى الياس از فرستادگان [ما] بود (۱۲۳)
إِذْ قَالَ لِقَوْمِهِ أَلَا تَتَّقُونَ
﴿۱۲۴﴾
چون به قوم خود گفت آيا پروا نمى داريد (۱۲۴)
أَتَدْعُونَ بَعْلًا وَتَذَرُونَ أَحْسَنَ الْخَالِقِينَ
﴿۱۲۵﴾
آيا بعل را مى پرستيد و بهترين آفرينندگان را وامى گذاريد (۱۲۵)
اللَّهَ رَبَّكُمْ وَرَبَّ آبَائِكُمُ الْأَوَّلِينَ
﴿۱۲۶﴾
[يعنى] خدا را كه پروردگار شما و پروردگار پدران پيشين شماست (۱۲۶)
فَكَذَّبُوهُ فَإِنَّهُمْ لَمُحْضَرُونَ
﴿۱۲۷﴾
پس او را دروغگو شمردند و قطعا آنها [در آتش] احضار خواهند شد (۱۲۷)
إِلَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِينَ
﴿۱۲۸﴾
مگر بندگان پاكدين خدا (۱۲۸)
وَتَرَكْنَا عَلَيْهِ فِي الْآخِرِينَ
﴿۱۲۹﴾
و براى او در [ميان] آيندگان [آوازه نيك] به جاى گذاشتيم (۱۲۹)
سَلَامٌ عَلَى إِلْ يَاسِينَ
﴿۱۳۰﴾
درود بر پيروان الياس (۱۳۰)
إِنَّا كَذَلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ
﴿۱۳۱﴾
ما نيكوكاران را اين گونه پاداش مى دهيم (۱۳۱)
|
||