پس ما او را به پسری بردبار مژده دادیم. (۱۰۱)

هنگامی که با او به [مقام] سعی رسید، گفت: پسرکم! همانا من در خواب می بینم که تو را ذبح می کنم، پس با تأمل بنگر رأی تو چیست؟ گفت: پدرم آنچه به آن مأمور شده ای انجام ده اگر خدا بخواهد مرا از شکیبایان خواهی یافت. (۱۰۲)

پس هنگامی که آن دو تسلیم [خواسته خدا] شدند و ابراهیم، جبین او را به زمین نهاد [تا ذبحش کند] (۱۰۳)

و او را ندا دادیم که ای ابراهیم! (۱۰۴)

خوابت را تحقق دادی [و فرمان پروردگارت را اجرا کردی]، به راستی ما نیکوکاران را این گونه پاداش می دهیم [که نیّت پاک و خالصشان را به جای عمل می پذیریم.] (۱۰۵)

به یقین این همان آزمایش روشن بود. (۱۰۶)

و ما اسماعیل را در برابر قربانی بزرگی [از ذبح شدن] رهانیدیم، (۱۰۷)

و در میان آیندگان برای او [نام نیک] به جا گذاشتیم. (۱۰۸)

سلام بر ابراهیم. (۱۰۹)

[ما] نیکوکاران را این گونه پاداش می دهیم. (۱۱۰)