بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
يس
﴿۱﴾
یس (ای سیّد رسولان و ای کاملترین انسان) (۱)
وَالْقُرْآنِ الْحَكِيمِ
﴿۲﴾
قسم به قرآن حکمت بیان. (۲)
إِنَّكَ لَمِنَ الْمُرْسَلِينَ
﴿۳﴾
که تو البته از پیمبران خدایی. (۳)
عَلَى صِرَاطٍ مُسْتَقِيمٍ
﴿۴﴾
که به راهی راست فرستاده شدی. (۴)
تَنْزِيلَ الْعَزِيزِ الرَّحِيمِ
﴿۵﴾
(این قرآن تو کتابی است که) از جانب خدای مقتدر مهربان نازل شده است. (۵)
لِتُنْذِرَ قَوْمًا مَا أُنْذِرَ آبَاؤُهُمْ فَهُمْ غَافِلُونَ
﴿۶﴾
تا قومی که پدرانشان به کتب آسمانی پیشین بیم داده (و وعظ و اندرز) شدند تو هم خود آنها را (به این قرآن) بیم دهی (و از قهر حق بترسانی) که ایشان سخت غافلند. (۶)
لَقَدْ حَقَّ الْقَوْلُ عَلَى أَكْثَرِهِمْ فَهُمْ لَا يُؤْمِنُونَ
﴿۷﴾
البته وعده عذاب ما بر اکثر آنان حتمی و لازم گردید از این رو ایمان نمیآورند. (۷)
إِنَّا جَعَلْنَا فِي أَعْنَاقِهِمْ أَغْلَالًا فَهِيَ إِلَى الْأَذْقَانِ فَهُمْ مُقْمَحُونَ
﴿۸﴾
ما هم بر گردن آنها تا زنخ زنجیرهای عذاب نهادیم در حالی که (از جهل و عناد مانند شتر) سر بلند کرده و چشم بر بستهاند. (۸)
وَجَعَلْنَا مِنْ بَيْنِ أَيْدِيهِمْ سَدًّا وَمِنْ خَلْفِهِمْ سَدًّا فَأَغْشَيْنَاهُمْ فَهُمْ لَا يُبْصِرُونَ
﴿۹﴾
و (راه خیر را) از پیش و پس بر آنها سد کردیم و بر چشم (هوش) شان هم پرده افکندیم پس هیچ (راه حق) نمیبینند. (۹)
وَسَوَاءٌ عَلَيْهِمْ أَأَنْذَرْتَهُمْ أَمْ لَمْ تُنْذِرْهُمْ لَا يُؤْمِنُونَ
﴿۱۰﴾
و تو آنها را بترسانی یا نترسانی یکسان است (چون دانسته با حق عناد میورزند) هرگز ایمان نمیآورند. (۱۰)
|
||