سپس كافران را فرو گرفتم، [بنگر] تا عقاب من چگونه بوده است‏ (۲۶)

آيا ننگريسته‏اى كه خداوند از آسمان آبى فرو فرستاده است، سپس بدان ميوه‏هاى رنگارنگ برآورديم، و نيز از كوهها راههايى سفيد و سرخ رنگارنگ، و همچنين سياه سياه [پديد آورديم‏] (۲۷)

بدين گونه از مردم و جانوران و چارپايان رنگارنگ [آفريده‏ايم‏]، از ميان بندگان خداوند فقط دانشوران از او خوف و خشيت دارند، بى‏گمان خداوند پيروزمند آمرزگار است‏ (۲۸)

بى‏گمان كسانى كه كتاب الهى را مى‏خوانند، و نماز را برپا مى‏دارند، و از آنچه به ايشان روزى داده‏ايم، پنهان و آشكارا مى‏بخشند، به سودايى كه هرگز زيان ندارد، اميد دارند (۲۹)

تا سرانجام پاداشهايشان را به تمام و كمال بپردازد، و از فضل خويش به سهمشان بيفزايد، چرا كه آمرزگار و قدردان است‏ (۳۰)

و آنچه از كتاب [آسمانى‏] به تو وحى كرده‏ايم، حق است و همخوان با آنچه [از كتب آسمانى، كه‏] پيشاپيش اوست، بى‏گمان خداوند به [احوال‏] بندگانش آگاه بيناست‏ (۳۱)

سپس كتاب آسمانى را به بندگان خود كه برگزيده بوديمشان به ميراث داديم، و از ايشان [بعضى‏] ستمكار در حق خويش، و بعضى از ايشان ميانه‏رو، و بعضى از ايشان پيشتاز در نيكوكاريها به اذن الهى است، اين همانا فضل بزرگ است‏ (۳۲)

بهشتهاى عدن كه واردش شوند، و در آنجا به دستبندهايى زرين و مرواريد آراسته شوند، و لباس آنان در آنجا ابريشم است‏ (۳۳)

و گويند سپاس خداوندى را كه از ما اندوه را زدود، بى‏گمان پروردگار ما آمرزگار قدردان است‏ (۳۴)

همان كه ما را از فضل خويش به اقامتگاه جاويدان درآورد، كه در آنجا به ما خستگى نرسد، و در آنجا به ما ماندگى نرسد (۳۵)