ParsQuran
سوره ۳۵: فاطر - جزء ۲۲ - ترجمه خرمشاهی

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
الْحَمْدُ لِلَّهِ فَاطِرِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ جَاعِلِ الْمَلَائِكَةِ رُسُلًا أُولِي أَجْنِحَةٍ مَثْنَى وَثُلَاثَ وَرُبَاعَ يَزِيدُ فِي الْخَلْقِ مَا يَشَاءُ إِنَّ اللَّهَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ ﴿۱﴾
سپاس خداوند را، پديد آورنده آسمانها و زمين، كه فرشتگان را پيام رسان گردانده است، [فرشتگانى‏] كه داراى بالهاى دوگانه و سه‏گانه و چهارگانه‏اند، در آفرينش هر چه خواهد مى‏افزايد، بى‏گمان خداوند بر همه چيز تواناست‏ (۱)
مَا يَفْتَحِ اللَّهُ لِلنَّاسِ مِنْ رَحْمَةٍ فَلَا مُمْسِكَ لَهَا وَمَا يُمْسِكْ فَلَا مُرْسِلَ لَهُ مِنْ بَعْدِهِ وَهُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ ﴿۲﴾
هر رحمتى كه خداوند در حق مردم گشاده سازد، بازدارنده‏اى ندارد، و هر آنچه فروبندد، گشاينده‏اى جز او ندارد، و او پيروزمند فرزانه است‏ (۲)
يَا أَيُّهَا النَّاسُ اذْكُرُوا نِعْمَتَ اللَّهِ عَلَيْكُمْ هَلْ مِنْ خَالِقٍ غَيْرُ اللَّهِ يَرْزُقُكُمْ مِنَ السَّمَاءِ وَالْأَرْضِ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ فَأَنَّى تُؤْفَكُونَ ﴿۳﴾
اى مردم نعمت الهى را بر خودتان ياد آوريد، آيا آفريدگارى غير از خداوند هست كه شما را از آسمان و زمين روزى دهد؟ خدايى جز او نيست، پس چگونه بيراهه مى‏رويد؟ (۳)
وَإِنْ يُكَذِّبُوكَ فَقَدْ كُذِّبَتْ رُسُلٌ مِنْ قَبْلِكَ وَإِلَى اللَّهِ تُرْجَعُ الْأُمُورُ ﴿۴﴾
و اگر تو را دروغ‏زن شمردند بدان كه پيامبران پيش از تو هم با تكذيب روبه‏رو شدند، و كارها به سوى خداوند بازگردانده مى‏شود (۴)
يَا أَيُّهَا النَّاسُ إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ فَلَا تَغُرَّنَّكُمُ الْحَيَاةُ الدُّنْيَا وَلَا يَغُرَّنَّكُمْ بِاللَّهِ الْغَرُورُ ﴿۵﴾
اى مردم بى‏گمان وعده الهى حق است، پس زندگانى دنيا شما را مفريبد، و [شيطان‏] فريبكار شما را نسبت به خداوند فريفته نگرداند (۵)
إِنَّ الشَّيْطَانَ لَكُمْ عَدُوٌّ فَاتَّخِذُوهُ عَدُوًّا إِنَّمَا يَدْعُو حِزْبَهُ لِيَكُونُوا مِنْ أَصْحَابِ السَّعِيرِ ﴿۶﴾
بى‏گمان شيطان دشمن شماست، شما هم او را دشمن گيريد، جز اين نيست كه او حزبش را دعوت مى‏كند كه سرانجام از دوزخيان باشند (۶)
الَّذِينَ كَفَرُوا لَهُمْ عَذَابٌ شَدِيدٌ وَالَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَهُمْ مَغْفِرَةٌ وَأَجْرٌ كَبِيرٌ ﴿۷﴾
كسانى كه كفرورزيده‏اند عذابى شديد [در پيش‏] دارند، و كسانى كه ايمان آورده‏اند و كارهاى شايسته كرده‏اند، از آمرزش و پاداشى عظيم برخوردارند (۷)
أَفَمَنْ زُيِّنَ لَهُ سُوءُ عَمَلِهِ فَرَآهُ حَسَنًا فَإِنَّ اللَّهَ يُضِلُّ مَنْ يَشَاءُ وَيَهْدِي مَنْ يَشَاءُ فَلَا تَذْهَبْ نَفْسُكَ عَلَيْهِمْ حَسَرَاتٍ إِنَّ اللَّهَ عَلِيمٌ بِمَا يَصْنَعُونَ ﴿۸﴾
آيا كسى كه بدى عملش در نظرش آراسته جلوه داده شده است، و لذا آن را نيك مى‏بيند [مانند كسى است كه خداوند هدايتش كرده باشد] بى‏گمان خداوند هر كس را كه خواهد بيراه دارد، و هر كس را كه خواهد هدايت كند مبادا جان تو از حسرت خوردن بر ايشان بفرسايد، بى‏گمان خداوند به آنچه مى‏كنند آگاه است‏ (۸)
وَاللَّهُ الَّذِي أَرْسَلَ الرِّيَاحَ فَتُثِيرُ سَحَابًا فَسُقْنَاهُ إِلَى بَلَدٍ مَيِّتٍ فَأَحْيَيْنَا بِهِ الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا كَذَلِكَ النُّشُورُ ﴿۹﴾
و خداوند كسى است كه بادها را مى‏فرستد كه ابرى را بر مى‏انگيزد، آنگاه آن را به سوى سرزمينى پژمرده مى‏رانيم، و بدان زمين را بعد از پژمردنش زنده مى‏داريم، رستاخيز هم همين‏گونه است‏ (۹)
مَنْ كَانَ يُرِيدُ الْعِزَّةَ فَلِلَّهِ الْعِزَّةُ جَمِيعًا إِلَيْهِ يَصْعَدُ الْكَلِمُ الطَّيِّبُ وَالْعَمَلُ الصَّالِحُ يَرْفَعُهُ وَالَّذِينَ يَمْكُرُونَ السَّيِّئَاتِ لَهُمْ عَذَابٌ شَدِيدٌ وَمَكْرُ أُولَئِكَ هُوَ يَبُورُ ﴿۱۰﴾
هر كس عزت مى‏خواهد [بداند كه‏] هر چه عزت است، نزد خداوند است، سخنان پاكيزه به سوى او بالا مى‏رود، و كار نيك آن را بالا مى‏برد، و كسانى كه بدسگالى مى‏كنند، عذابى شديد [در پيش‏] دارند، و مكر اينان بر باد است‏ (۱۰)