و كسانى كه پيش از آنان بودند، تكذيب پيشه كردند، و به يك دهم آنچه [از مكنت و نعمت به پيشينيان‏] آنان داده بوديم، نايل نشدند، آنگاه پيامبران مرا دروغ‏زن شمردند، [بنگر] تا عقوبت من چگونه بود (۴۵)

بگو شما را فقط به كلمه‏اى يگانه پند مى‏دهيم، و آن اين است كه دوگان دوگان، و يكان يكان به كار خداوند برخيزيد و سپس انديشه كنيد، همسخن شما جنونى ندارد، او جز هشداردهنده‏اى براى شما در پيشاپيش عذابى شديد نيست‏ (۴۶)

بگو هر مزدى كه از شما طلبيده باشم متعلق به خودتان، مزد من جز با خداوند نيست، و او بر هر چيزى گواه است‏ (۴۷)

بگو بى‏گمان پروردگار من حق را به ميان مى‏آورد و او داناى رازهاى نهانى است‏ (۴۸)

بگو حق به ميان آمد [معبود] باطل نه [آفرينش چيزى را] آغاز كند و نه بازگرداند (۴۹)

بگو اگر گمراه باشم، فقط به زيان خويش گمراه بوده‏ام، و اگر رهيافته باشم، آن به بركت وحى است كه پروردگار من به من فرستاده است، چرا كه او شنواى نزديك است‏ (۵۰)

و چون بنگرى آنگاه كه هراسان شوند گريزى در كار نيست، و از جايى نزديك فرو گرفته شوند (۵۱)

و گويند [اكنون‏] به آن [قرآن/ قيامت/ پيامبر] ايمان آورديم، و چگونه از جايى [چنين‏] دور، دسترس [به آن‏] براى آنان ميسر باشد؟ (۵۲)

و پيشتر هم به آن انكار ورزيده بودند، و از دور دستها، تيرى در تاريكى مى‏اندازند (۵۳)

و بين آنان و آنچه خوش دارند، فاصله افتد، چنانكه پيشترها در حق همانندانشان هم چنين شده بود كه آنان سخت در شك بودند (۵۴)