[و گفتيم‏] كه زره‏هاى بلند و رسا بساز و در زره‏بافى سنجيده و بسامان كار كن، و همگان نيكوكارى كنيد، كه من به آنچه مى‏كنيد آگاهم‏ (۱۱)

و براى سليمان باد را [رام گردانيديم‏]، كه سير بامداديش يكماهه راه و سير شامگاهيش يكماهه راه بود، و براى او چشمه مس [گداخته و جوشان‏] را روان ساختيم، و از جنيان گروهى در نزد او و به اذن پروردگارش كار مى‏كردند، و هر كدام از آنان كه از فرمان ما سرپيچيد، به او از عذاب آتش [دوزخ‏] مى‏چشانيم‏ (۱۲)

[آنان‏] براى او هر چه مى‏خواست از محرابها و نقش و نگارها و كاسه‏هاى بزرگ حوض مانند، و ديگدانهاى استوار [و غير قابل نقل‏] مى‏ساختند، [و گفتيم‏] اى خاندان داوود سپاس ورزيد، و از بندگان من اندكى سپاسگزار هستند (۱۳)

و چون مرگ او را مقرر داشتيم، چيزى جز كرم چوب‏خواره، مرگ او را به آنان نشان نداد، كه عصايش را خورد و چون [جسدش‏] در افتاد، جنيان پى بردند كه اگر غيب مى‏دانستند، در آن رنج و عذاب خفت‏بار نمى‏ماندند (۱۴)

براى قوم سبا در مسكنهايشان پديده شگرفى بود [از جمله‏] دو بوستان در جانب راست و چپ، [كه به ايشان گفتيم‏] از روزى پروردگارتان بخوريد، و او را سپاس بگزاريد، [شما را] شهرى پاكيزه و پروردگارى آمرزگار است‏ (۱۵)

ولى رويگردان شدند، آنگاه بر آنان سيل بنيان‏كن را روانه كرديم، و به جاى آن دو بوستانشان دو بوستان داراى ميوه‏هاى ناگوار و درخت گز و اندكمايه‏اى از درخت سدر جانشين كرديم‏ (۱۶)

به خاطر كفرانى كه ورزيده بودند اين گونه جز ايشان داديم، و آيا جز ناسپاس را كيفر مى‏دهيم؟ (۱۷)

و در بين آنان و آباديهايى كه به آنها بركت بخشيده بوديم، آباديهاى به هم پيوسته قرار داده بوديم، و در ميان آنها سير و سفر مقرر داشته بوديم، و [به آنان مى‏گفتيم‏] شبها و روزها با كمال امن و امان در آنها سير و سفر كنيد (۱۸)

پس گفتند پروردگارا بين سفرهاى ما فاصله انداز، و بدين‏سان بر خويشتن ستم كردند، آنگاه همچون افسانه‏شان گردانديم و پاره و پراكنده‏شان ساختيم، بى‏گمان در اين براى هر شكيباى شاكرى مايه‏هاى عبرت است‏ (۱۹)

و به راستى شيطان ظن خود را درباره ايشان راست يافت، آنگاه [همگى‏] جز گروهى از مؤمنان از او پيروى كردند (۲۰)