به نام خداوند رحمتگر مهربان

اى پيامبر از خداوند پروا كن و از كافران و منافقان اطاعت مكن، كه خداوند داناى فرزانه است‏ (۱)

و از آنچه از پروردگارت به تو وحى مى‏شود پيروى كن، كه خداوند از آنچه مى‏كنيد آگاه است‏ (۲)

و بر خداوند توكل كن و خداوند كارسازى را بسنده است‏ (۳)

خداوند براى هيچ مردى دو دل در درونش ننهاده است، و همسرانتان را كه با آنان ظهار مى‏كنيد مادر [حقيقى‏] شما نگردانده است، و پسر خواندگانتان را نيز فرزند [حقيقى‏] شما نگردانده است اين سخن شماست كه [ندانسته‏] به زبان مى‏آوريد، و خداوند حق را مى‏گويد و به راه [راست‏] هدايت مى‏كند (۴)

آنان را به [نام‏] پدرانشان بخوانيد كه نزد خداوند دادگرانه‏تر است، و اگر پدرانشان را نمى‏شناسيد در آن صورت برادران دينى و آزاد كردگان شما هستند، و بر شما در آنچه اشتباه كرده‏ايد گناهى نيست مگر در آنچه دلهايتان قصد آن را دارد، و خداوند آمرزگار مهربان است‏ (۵)

پيامبر از خود مؤمنان به آنها نزديكتر و سزاوارتر است و همسران او در حكم مادران ايشان هستند، و خويشاوندان در [حكم و] كتاب الهى نسبت به همديگر از ساير مؤمنان و مهاجران سزاوارتر [به ارث بردن‏]، هستند، مگر آنكه در حق دوستانتان وصيتى نيك انجام دهيد [كه بى‏اشكال است‏]، و اين در كتاب آسمانى نوشته شده است‏ (۶)

چنين بود كه از پيامبران پيمانشان را گرفتيم و نيز از تو و از نوح و ابراهيم و موسى و عيسى بن مريم، و از ايشان پيمان اكيد گرفتيم‏ (۷)

تا [سرانجام‏] درستكاران را از درستكاريشان بپرسد و براى كافران عذابى دردناك آماده ساخته است‏ (۸)

اى مؤمنان نعمت الهى را بر خودتان ياد كنيد آنگاه كه سپاهيانى بر شما تاختند، سپس، بر آنان تندبادى فرستاديم و سپاهيانى كه آنها را نمى‏ديديد و خداوند به آنچه مى‏كنيد بيناست‏ (۹)

آنگاه از فراز و فرودتان به سراغ شما [به هجوم‏] آمدند، و آنگاه كه چشمها برگشت و جانها به گلوگاهها رسيد، و در حق خداوند گمانهايى [ناروا] كرديد (۱۰)

آنجا بود كه مؤمنان [به محنت‏] آزموده شدند، و تكانى سخت خوردند (۱۱)

و آنگاه كه منافقان و بيماردلان گفتند كه خداوند و پيامبر او جز وعده فريب‏آميز به ما نداده‏اند (۱۲)

و آنگاه كه گروهى از آنان گفتند اى اهل مدينه شما را جاى ماندن نيست، بازگرديد، و گروهى از ايشان از پيامبر اجازه [قعود] خواستند [و به بهانه‏] مى‏گفتند خانه‏هاى ما بى‏حفاظ است، و آن بى‏حفاظ نبود، هيچ قصدى جز فرار نداشتند (۱۳)

و چون از حوالى آن [شهر] بر ايشان وارد شوند، سپس از ايشان اقرار به شرك طلب كنند، آن را انجام دهند و سپس در آنجا جز اندكى درنگ نخواهند كرد (۱۴)

و همينان بودند كه پيشترها با خداوند پيمان بسته بودند كه [پايدارى ورزند و] پشت نكنند، و پيمان الهى بازخواست دارد (۱۵)

بگو فرار از مرگ يا كشته شدن، اگر بگريزيد برايتان [نهايتا] سودى ندارد، و در آن صورت هم جز اندكى [از زندگى‏] برخوردار نخواهيد شد (۱۶)

اگر خداوند در حق شما بلا يا رحمتى خواسته باشد، چه كسى شما را در برابر خداوند نگاه مى‏دارد؟ و در برابر خداوند يار و ياورى براى خود نخواهند يافت‏ (۱۷)

به راستى كه خداوند از ميان شما، بازدارندگان [/كارشكنان‏] را مى‏شناسد، و نيز كسانى را كه به دوستان خود مى‏گويند به راه ما بياييد، و جز اندكى در كارزار شركت نمى‏كنند (۱۸)

و در حق شما بسيار بخيل‏اند و چون بيمى فرارسد، مى‏بينيشان در حالتى كه ديدگانشان مى‏گردد مانند كسى كه از نزديكى مرگ بيهوش شده باشد، به سوى تو مى‏نگرند، و چون آن بيم برطرف شود، به شما با زبانهاى تند و تيز خويش آزار مى‏رسانند، و آزمند مال [غنايم‏]اند، اينانند كه ايمان نياورده‏اند و خداوند اعمالشان را تباه [و باطل‏] مى‏گرداند و اين بر خداوند آسان است‏ (۱۹)

اينان گمان مى‏برند كه هنوز "گروه مشركان همدست" [از صحنه به در] نرفته‏اند و اگر گروه مشركان همدست برگردند، خوش دارند كه كاش بيابانى و در ميان باديه‏نشينان باشند و از اخبار شما پرس و جو كنند، و اگر در ميان شما بودند، جز اندكى كارزار نمى‏كردند (۲۰)

به راستى كه براى شما و براى كسى كه به خداوند و روز بازپسين اميد [و ايمان‏] دارد و خداوند را بسيار ياد مى‏كند، در پيامبر خدا سرمشق نيكويى هست‏ (۲۱)

و چون مؤمنان [هجوم‏] گروه مشركان همدست را ديدند، گفتند اين همان است كه خداوند و پيامبرش به ما وعده داده بودند و خداوند و پيامبر او [در اميد بخشيدن به ما] راست گفته‏اند، و [در نهايت‏] جز بر ايمان و تسليم آنان نيفزايد (۲۲)

از ميان مؤمنان مردمى هستند كه در پيمانى كه با خداوند بسته‏اند، راست و درست رفتار كرده‏اند، و از ايشان كسى هست كه عهد خويش [تا پايان حيات‏] به سر برده است، و كسى هست كه [شهادت را] انتظار مى‏كشد، و هيچ گونه تغيير و تبديلى در كار نياورده‏اند (۲۳)

تا خداوند درستكاران را بر وفق درستى‏شان پاداش دهد، و منافقان را اگر خواهد عذاب كند يا از آنان درگذرد، بى‏گمان خداوند آمرزگار مهربان است‏ (۲۴)

و خداوند كافران را در عين غيظ و غضبشان بازگرداند، كه هيچ كامى نيافتند، و خداوند در كارزار مؤمنان را حمايت و كفايت كرد، و خداوند تواناى پيروزمند است‏ (۲۵)

و آن عده از اهل كتاب را كه از آنان [احزاب/گروه مشركان همدست‏] پشتيبانى كردند، از برج و باروهاشان فرود آورد و در دلشان هراس افكند، چندانكه گروهى از ايشان را كشتيد و گروهى را به اسارت گرفتيد (۲۶)

و سرزمينشان و خانه و كاشانه‏هاشان و مال و منالشان را به شما ميراث داد، و نيز سرزمينى را كه هنوز پا به آنجا نگذارده بوديد، و خداوند بر هر كارى تواناست‏ (۲۷)

اى پيامبر به همسرانت بگو اگر زندگانى دنيا و تجمل آن را مى‏خواهيد پس بياييد تا بهره‏مندتان سازم و به رهايشى نيكو رهايتان كنم‏ (۲۸)

و اگر خداوند و پيامبر او و سراى آخرت را مى‏خواهيد بدانيد كه خداوند از براى نيكوكاران شما پاداشى بزرگ آماده ساخته است‏ (۲۹)

بگو اى زنان پيامبر هر كس از شما مرتكب كار ناشايست آشكار شود، عذاب او دوچندان مى‏شود و اين امر بر خداوند آسان است‏ (۳۰)

و هر كس از شما در برابر خداوند و پيامبرش فروتنى و تسليم پيشه كند، و كار شايسته پيش گيرد، پاداش او را دوبار [/دو چندان‏] مى‏دهيم، و براى او روزى ارزشمند فراهم سازيم‏ (۳۱)

اى زنان پيامبر شما همانند هيچ يك از زنان نيستيد [و برتر و مسؤول‏تريد]، اگر تقوا پيشه كنيد پس در سخن نرمى نكنيد كه فرد بيماردل به طمع [خام‏] افتد، و به نيكى [و سنجيدگى‏] سخن گوييد (۳۲)

و در خانه‏هايتان قرار و آرام گيريد و همانند زينت‏نمايى روزگار جاهليت پيشين، زينت‏نمايى نكنيد، و نماز را برپا داريد و زكات را بپردازيد و از خداوند و پيامبر او اطاعت كنيد، همانا خداوند مى‏خواهد كه از شما اهل بيت هر پليدى [احتمالى / شك و شبهه‏] را بزدايد، و شما را چنانكه بايد و شايد پاكيزه بدارد (۳۳)

و هر آنچه از آيات الهى و حكمت كه در خانه‏هاى شما خوانده مى‏شود، در ياد گيريد، خداوند باريك‏بين آگاه است‏ (۳۴)

بى‏گمان مردان و زنان مسلمان، و مردان و زنان مؤمن، و مردان و زنان فرمانبر، و مردان و زنان درستكار، و مردان و زنان شكيبا، و مردان و زنان فروتن، و مردان و زنان صدقه‏بخش، و مردان و زنان روزه‏دار، و مردان و زنان پاكدامن، و مردان و زنانى كه خداوند را بسيار ياد مى‏كنند، خداوند براى همگيشان آمرزش و پاداشى بزرگ آماده ساخته است‏ (۳۵)

و هيچ مرد و زن مؤمنى را نرسد كه چون خداوند و پيامبرش امرى را مقرر دارند، آنان را در كارشان اختيار [و چون و چرايى‏] باشد، و هر كس از [امر] خداوند و پيامبر او سرپيچى كند در گمراهى آشكارى افتاده است‏ (۳۶)

چنين بود كه به كسى كه هم خداوند و هم خود تو در حق او نيكى كرده بوديد، گفتى كه همسرت را نزد خويش نگهدار [و طلاق مده‏] و از خداوند پروا كن و چيزى را در دل خود پنهان داشتى كه خداوند آشكاركننده آن بود، و از مردم بيم داشتى، و حال آنكه خداوند سزاوارتر است به اينكه از او بيم داشته باشى، آنگاه چون زيد از او حاجت خويش برآورد، او را به همسرى تو درآورديم، تا براى مؤمنان در مورد همسران پسر خواندگانشان -به ويژه آنگاه كه از اينان حاجت خويش را برآورده باشندمحظورى نباشد، و امر الهى انجام يافتنى است‏ (۳۷)

بر پيامبر در آنچه خداوند برايش مقرر داشته است، محظورى نيست، اين سنت الهى است كه در حق پيشينيان هم معمول بوده است، و امر الهى سنجيده و بسامان است‏ (۳۸)

همان كسانى كه پيامهاى الهى را مى‏رسانند و از او پروا دارند و از هيچ كس جز خداوند پروا ندارند و خداوند حسابرسى را بسنده است‏ (۳۹)

محمد هرگز پدر هيچ يك از مردان شما نيست، بلكه پيامبر خدا و خاتم پيامبران است، و خداوند به هر چيزى داناست‏ (۴۰)

اى مؤمنان خداوند را بسيار ياد كنيد (۴۱)

و او را در بامداد و شامگاه نيايش كنيد (۴۲)

او كسى است كه خود و فرشتگانش به شما درود مى‏فرستند، تا سرانجام شما را از تاريكيها به سوى روشنايى برآورد، و او در حق مؤمنان مهربان است‏ (۴۳)

درود [خاص‏] آنان در روزى كه به لقاى او نايل شوند، سلام است، و او براى ايشان پاداشى ارجمند آماده ساخته است‏ (۴۴)

اى پيامبر ما تو را گواه و مژده‏رسان و هشداردهنده فرستاده‏ايم‏ (۴۵)

و نيز دعوتگر به سوى خداوند به اذن او، و همچون چراغى تابان‏ (۴۶)

و مؤمنان را بشارت ده كه براى آنان از جانب خداوند بخشش و بخشايش بزرگى [در پيش‏] است‏ (۴۷)

و از كافران و منافقان اطاعت مكن و آزارشان را [بدون مقابله و تلافى‏] بگذار و بر خداوند توكل كن و خداوند كارسازى را بسنده است‏ (۴۸)

اى مؤمنان چون با زنان مؤمن ازدواج كرديد، سپس پيش از آنكه با آنان هم‏آغوشى كنيد، طلاقشان داديد، براى شما به عهده آنان عده‏اى نيست كه حسابش را نگه داريد، پس آنان را [به نيمه مهر، يا هديه‏اى‏] برخوردار سازيد و به خير و خوشى رهايشان كنيد (۴۹)

اى پيامبر، ما همسرانت را بر تو حلال داشته‏ايم، [يعنى‏] آنانى را كه مهرشان را داده‏اى، و آنانى را كه خداوند از طريق فى‏ء و غنيمت به تو بخشيده است، و ملك يمين تو هستند، و همچنين دختران عمويت و دختران عمه‏ات و دختران دايى‏ات، و دختران خاله‏ات كه همراه با تو هجرت كرده‏اند، و نيز زن مؤمنى را كه خويشتن را به پيامبر ببخشد -به شرط آنكه پيامبر بخواهد او را به همسرى خود درآوردكه اين خاص تو و نه ساير مؤمنان است، خود به خوبى مى‏دانيم كه براى ايشان در مورد همسرانشان و ملك يمينهايشان چه چيزهايى مقرر داشته‏ايم، تا [در نهايت‏] براى تو محظورى نباشد، و خداوند آمرزگار مهربان است‏ (۵۰)

هر كدام از آنان [همسرانت‏] را كه مى‏خواهى از خود دور بدار و هر كدام را كه مى‏خواهى نزديك بدار، و نيز اگر هر يك از آنانى كه از ايشان كناره گرفته‏اى جويا شوى، در همه حال، هيچ گناهى بر تو نيست، اين نزديكتر است به آنكه دل و ديدگانشان روشن شود، و اندوهگين نشوند و همگيشان به آنچه به آنان بخشيده‏اى خشنود شوند، و خداوند مى‏داند كه در دلهاى شما چيست، و خداوند داناى بردبار است‏ (۵۱)

پس از آن ديگر هيچ زنى بر تو حلال نيست، و نشايد كه همسرانى را جانشين آنان سازى، و گرچه زيبايى آنان تو را خوش آيد، مگر آنچه ملك يمينت باشد، و خداوند نگاهبان و ناظر همه چيز است‏ (۵۲)

اى مؤمنان وارد حجره‏هاى پيامبر نشويد مگر آنكه به شما براى صرف طعامى اجازه داده شود، بى‏آنكه [بى‏تابانه‏] منتظر آماده‏شدنش باشيد، ولى چون دعوت شديد، وارد شويد، و چون غذا خورديد، پراكنده شويد، و سرگرم سخنگويى نشويد، چرا كه اين كارتان پيامبر را رنج مى‏دهد و او از شما شرم مى‏كند [كه حقيقت را بگويد] ولى خداوند از گفتن حق، شرم نمى‏كند، و نيز هنگامى كه از همسران او [كالايى /] چيزى خواستيد، از پشت حجاب و حايلى آن را از ايشان بخواهيد، كه اين كارتان براى دلهاى شما و دلهاى ايشان پاكيزه‏تر است، و شما را نرسد كه پيامبر خدا را آزار برسانيد، و نيز نرسد كه هرگز پس از او با همسرانش ازدواج كنيد بى‏گمان اين كارتان از نظر خداوند سهمگين است‏ (۵۳)

اگر چيزى را آشكار كنيد يا پنهانش بداريد، بدانيد كه خداوند به هر چيزى داناست‏ (۵۴)

[ولى‏] بر آنان [در مورد فروگذاشتن حجاب‏] در مورد پدرانشان، و پسرانشان، و برادرانشان، و پسران برادرشان، و پسران خواهرشان، و نيز زنان همنشينشان و ملك يمينهايشان گناهى نيست، و از خداوند پروا كنيد كه خدا بر هر چيزى گواه است‏ (۵۵)

همانا خداوند و فرشتگانش به پيامبر درود مى‏فرستند، اى مؤمنان [شما نيز] بر او درود بفرستيد و سلام [و تسليم‏] عرضه داريد (۵۶)

كسانى كه [مى‏خواهند] خداوند و پيامبر او را "برنجانند"، خداوند در دنيا و آخرت ايشان را لعنت مى‏كند و برايشان عذابى خفت‏بار آماده ساخته است‏ (۵۷)

و كسانى كه مردان و زنان مؤمن را، بدون آنكه مرتكب عملى [ناروا] شده باشند، آزار مى‏رسانند، زير بار بهتان و گناهى آشكار رفته‏اند (۵۸)

اى پيامبر به همسرانت و دخترانت و زنان مسلمان بگو كه روسريهاى خود را بر خود بپوشند، كه به اين وسيله محتمل‏ترست كه شناخته شوند و رنجانده نشوند، و خداوند آمرزگار مهربان است‏ (۵۹)

اگر منافقان و بيماردلان و شايعه‏سازان در مدينه [از كارهاى خود] دست برندارند، تو را به ايشان تسلط دهيم و سپس جز اندك مدتى در آن [شهر مدينه‏] در جوار تو نباشند (۶۰)

اينان ملعونند و هر جا كه يافته شوند، بايد بى‏محابا به اسارت و قتل درآيند (۶۱)

اين سنت الهى است كه در باب پيشينيان جارى بوده است، و هرگز در سنت الهى تغيير و تبديلى نخواهى يافت‏ (۶۲)

مردم از تو درباره قيامت مى‏پرسند، بگو علم آن [و اطلاع از زمانش‏] با خداوند است، و تو چه دانى چه بسا قيامت نزديك باشد (۶۳)

بى‏گمان خداوند كافران را لعنت كرده است، و براى آنان آتشى [سهمگين‏] آماده ساخته است‏ (۶۴)

كه جاودانه در آنند، و يار و ياورى نمى‏يابند (۶۵)

روزى كه چهره‏هايشان در آتش [دوزخ‏] گردانده شود، گويند كاش از خداوند اطاعت مى‏كرديم و از پيامبر اطاعت مى‏كرديم‏ (۶۶)

و گويند پروردگارا ما از پيشوايان و بزرگترانمان اطاعت كرديم، آنگاه ما را به گمراهى كشاندند (۶۷)

پروردگار را به آنان دوچندان [سهم‏] از عذاب بده و عظيم لعنتشان كن‏ (۶۸)

اى مؤمنان مانند كسانى كه موسى را آزار دادند مباشيد كه خداوند از آنچه مى‏گفتند [و بهتان مى‏زدند] برى و بركنارش داشت، و نزد خداوند آبرومند بود (۶۹)

اى مؤمنان از خداوند پروا كنيد و سخنى درست و استوار بگوييد (۷۰)

تا اعمالتان و پيامبر او اطاعت كند، به راستى به رستگارى بزرگى نايل شده است‏ (۷۱)

ما امانت [خويش‏] را بر آسمانها و زمين و كوهها عرضه داشتيم، ولى از پذيرفتن آن سر باززدند، و از آن هراسيدند، و انسان آن را پذيرفت، كه او [در حق خويش‏] ستمكار نادانى بود (۷۲)

تا سرانجام خداوند مردان و زنان منافق و مردان و زنان مشرك را عذاب كند، و از [غفلت و قصور] مردان و زنان مؤمن درگذرد، و خداوند آمرزگار مهربان است‏ (۷۳)