خداوند آفرينش را آغاز مي‏كند سپس آن را تجديد مي‏نمايد، سپس به سوي او باز مي‏گرديد. (۱۱)

آن روز كه قيامت بر پا مي‏شود مجرمان در نوميدي و غم و اندوه فرو مي‏روند. (۱۲)

و براي آنها شفيعاني از معبودانشان نخواهد بود و نسبت به معبودهائي كه آنها را شريك خدا قرار داده بودند كافر مي‏شوند. (۱۳)

آن روز كه قيامت بر پا مي‏گردد (مردم) از هم جدا مي‏شوند. (۱۴)

اما آنها كه ايمان آوردند و عمل صالح انجام دادند در باغي از بهشت شاد و مسرور خواهند بود. (۱۵)

و اما آنها كه به آيات ما و لقاي آخرت كافر شدند در عذاب الهي احضار مي‏شوند. (۱۶)

منزه است خداوند به هنگامي كه شام مي‏كنيد و صبح مي‏كنيد. (۱۷)

و حمد و ستايش مخصوص اوست در آسمان و زمين، و تسبيح و تنزيه براي اوست به هنگام عصر و هنگامي كه ظهر مي‏كنيد. (۱۸)

او زنده را از مرده خارج مي‏كند، و مرده را از زنده، و زمين را بعد از مرگ حيات مي‏بخشد، و به همين گونه روز قيامت برانگيخته مي‏شويد! (۱۹)

از نشانه‏ هاي او اين است كه شما را از خاك آفريد، سپس انسانهائي شديد و در روي زمين انتشار يافتيد. (۲۰)