أَفَمَنْ وَعَدْنَاهُ وَعْدًا حَسَنًا فَهُوَ لَاقِيهِ كَمَنْ مَتَّعْنَاهُ مَتَاعَ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا ثُمَّ هُوَ يَوْمَ الْقِيَامَةِ مِنَ الْمُحْضَرِينَ
﴿۶۱﴾
آيا كسي كه به او وعده نيك داده ايم و به آن خواهد رسيد، همانند كسي است كه متاع زندگي دنيا به او داده ايم، سپس روز قيامت (براي حساب و جزا) احضار ميشود. (۶۱)
وَيَوْمَ يُنَادِيهِمْ فَيَقُولُ أَيْنَ شُرَكَائِيَ الَّذِينَ كُنْتُمْ تَزْعُمُونَ
﴿۶۲﴾
روزي را به خاطر بياوريد كه خداوند آنها را ندا ميدهد، و ميگويد: كجا هستند شريكاني كه براي من ميپنداشتيد؟! (۶۲)
قَالَ الَّذِينَ حَقَّ عَلَيْهِمُ الْقَوْلُ رَبَّنَا هَؤُلَاءِ الَّذِينَ أَغْوَيْنَا أَغْوَيْنَاهُمْ كَمَا غَوَيْنَا تَبَرَّأْنَا إِلَيْكَ مَا كَانُوا إِيَّانَا يَعْبُدُونَ
﴿۶۳﴾
گروهي (از معبودان) كه فرمان عذاب درباره آنها مسلم شده ميگويند: پروردگارا ما اين (عابدان) را گمراه كرديم (آري) ما آنها را گمراه كرديم همانگونه كه خود گمراه شديم، ما از آنها بيزاري ميجوئيم، آنها در حقيقت ما را نميپرستيدند (بلكه هواي نفس خويش را پرستش ميكردند). (۶۳)
وَقِيلَ ادْعُوا شُرَكَاءَكُمْ فَدَعَوْهُمْ فَلَمْ يَسْتَجِيبُوا لَهُمْ وَرَأَوُا الْعَذَابَ لَوْ أَنَّهُمْ كَانُوا يَهْتَدُونَ
﴿۶۴﴾
به آنها (عابدان) گفته ميشود شما معبودهايتان را كه شريك خدا ميپنداشتيد بخوانيد (تا شما را ياري كند) آنها معبودهايشان را ميخوانند، ولي جوابي به آنها نميدهند. در اين هنگام عذاب الهي را (با چشم خود) ميبينند، و آرزو ميكنند اي كاش هدايت يافته بودند. (۶۴)
وَيَوْمَ يُنَادِيهِمْ فَيَقُولُ مَاذَا أَجَبْتُمُ الْمُرْسَلِينَ
﴿۶۵﴾
به خاطر بياوريد روزي را كه خداوند آنها را ندا ميدهد و ميگويد: به پيامبران چه پاسخي گفتيد؟ (۶۵)
فَعَمِيَتْ عَلَيْهِمُ الْأَنْبَاءُ يَوْمَئِذٍ فَهُمْ لَا يَتَسَاءَلُونَ
﴿۶۶﴾
در اين هنگام همه اخبار بر آنها پوشيده ميماند (حتي نميتوانند) از يكديگر سؤ الي كنند! (۶۶)
فَأَمَّا مَنْ تَابَ وَآمَنَ وَعَمِلَ صَالِحًا فَعَسَى أَنْ يَكُونَ مِنَ الْمُفْلِحِينَ
﴿۶۷﴾
اما كسي كه توبه كند و ايمان آورد و عمل صالح انجام دهد اميد است از رستگارا باشد. (۶۷)
وَرَبُّكَ يَخْلُقُ مَا يَشَاءُ وَيَخْتَارُ مَا كَانَ لَهُمُ الْخِيَرَةُ سُبْحَانَ اللَّهِ وَتَعَالَى عَمَّا يُشْرِكُونَ
﴿۶۸﴾
و پروردگار تو هر چه را بخواهد ميآفريند، و هر چه را بخواهد برمي گزيند. آنها (در برابر او) اختياري ندارند، منزه است خداوند و برتر است از شريك هائي كه براي او قائل ميشوند. (۶۸)
وَرَبُّكَ يَعْلَمُ مَا تُكِنُّ صُدُورُهُمْ وَمَا يُعْلِنُونَ
﴿۶۹﴾
پروردگار تو ميداند آنچه را كه سينه هاشان پنهان ميدارد و آنچه را كه آشكار ميكند. (۶۹)
وَهُوَ اللَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ لَهُ الْحَمْدُ فِي الْأُولَى وَالْآخِرَةِ وَلَهُ الْحُكْمُ وَإِلَيْهِ تُرْجَعُونَ
﴿۷۰﴾
او خدائي است كه معبودي جز او نيست، ستايش براي اوست. در اين جهان و در جهان ديگر، حاكميت (نيز) از آن اوست، و همه شما به سوي او باز ميگرديد. (۷۰)
|
||