ParsQuran
سوره ۲۶: الشعراء - جزء ۱۹ - ترجمه مکارم شیرازی

قَالُوا نَعْبُدُ أَصْنَامًا فَنَظَلُّ لَهَا عَاكِفِينَ ﴿۷۱﴾
گفتند: بتهائي را مي‏پرستيم و همه روز ملازم عبادت آنانيم. (۷۱)
قَالَ هَلْ يَسْمَعُونَكُمْ إِذْ تَدْعُونَ ﴿۷۲﴾
گفت: آيا هنگامي كه آنانرا مي‏خوانيد صداي شما را مي‏شنوند؟ (۷۲)
أَوْ يَنْفَعُونَكُمْ أَوْ يَضُرُّونَ ﴿۷۳﴾
يا سودي به شما مي‏رسانند، يا زياني؟! (۷۳)
قَالُوا بَلْ وَجَدْنَا آبَاءَنَا كَذَلِكَ يَفْعَلُونَ ﴿۷۴﴾
گفتند: فقط ما نياكان خود را يافتيم كه چنين مي‏كنند. (۷۴)
قَالَ أَفَرَأَيْتُمْ مَا كُنْتُمْ تَعْبُدُونَ ﴿۷۵﴾
گفت: آيا ديديد چيزي را كه شما عبادت مي‏كرديد؟ (۷۵)
أَنْتُمْ وَآبَاؤُكُمُ الْأَقْدَمُونَ ﴿۷۶﴾
شما و پدران پيشين شما. (۷۶)
فَإِنَّهُمْ عَدُوٌّ لِي إِلَّا رَبَّ الْعَالَمِينَ ﴿۷۷﴾
همه آنها دشمن منند مگر پروردگار عالميان! (۷۷)
الَّذِي خَلَقَنِي فَهُوَ يَهْدِينِ ﴿۷۸﴾
آن كسي كه مرا آفريد و هدايت مي‏كند. (۷۸)
وَالَّذِي هُوَ يُطْعِمُنِي وَيَسْقِينِ ﴿۷۹﴾
و كسي كه مرا غذا مي‏دهد و سيراب مي‏نمايد. (۷۹)
وَإِذَا مَرِضْتُ فَهُوَ يَشْفِينِ ﴿۸۰﴾
و هنگامي كه بيمار شوم مرا شفا مي‏دهد. (۸۰)