چون آن دو گروه یکدیگر را دیدند، اصحاب موسی گفتند: حتماً ما به چنگ آنان خواهیم افتاد. (۶۱)

موسی گفت: این چنین نیست، بی تردید پروردگارم با من است، و به زودی مرا هدایت خواهد کرد. (۶۲)

پس به موسی وحی کردیم که عصایت را به این دریا بزن. [موسی عصایش را به دریا زد] پس [دریا] از هم شکافت و هر پاره اش چون کوهی بزرگ بود. (۶۳)

و آن گروه دیگر را [هم در آنجا] به دریا نزدیک کردیم، (۶۴)

و موسی و هر که با او بود، همه را نجات دادیم. (۶۵)

آن گاه آن گروه دیگر را غرق کردیم. (۶۶)

بی تردید در این سرگذشت عبرتی بزرگ وجود دارد، و [قوم قبطی] بیشترشان مؤمن نبودند. (۶۷)

و یقیناً پروردگارت همان توانای شکست ناپذیر و مهربان است. (۶۸)

و سرگذشت مهم ابراهیم را بر آنان بخوان، (۶۹)

هنگامی که به پدرش وقومش گفت: چه چیز را می پرستید؟ (۷۰)