ParsQuran
سوره ۲۶: الشعراء - جزء ۱۹ - ترجمه مکارم شیرازی

وَلَوْ نَزَّلْنَاهُ عَلَى بَعْضِ الْأَعْجَمِينَ ﴿۱۹۸﴾
هر گاه ما آن را بر بعضي از عجم (غير عرب) نازل مي‏كرديم. (۱۹۸)
فَقَرَأَهُ عَلَيْهِمْ مَا كَانُوا بِهِ مُؤْمِنِينَ ﴿۱۹۹﴾
و او آنرا برايشان مي‏خواند به آن ايمان نمي‏آوردند. (۱۹۹)
كَذَلِكَ سَلَكْنَاهُ فِي قُلُوبِ الْمُجْرِمِينَ ﴿۲۰۰﴾
(آري) اين گونه قرآن را در دلهاي مجرمان وارد مي‏كنيم. (۲۰۰)
لَا يُؤْمِنُونَ بِهِ حَتَّى يَرَوُا الْعَذَابَ الْأَلِيمَ ﴿۲۰۱﴾
آنها به آن ايمان نمي‏آورند تا عذاب دردناك را با چشم خود به بينند. (۲۰۱)
فَيَأْتِيَهُمْ بَغْتَةً وَهُمْ لَا يَشْعُرُونَ ﴿۲۰۲﴾
ناگهان (عذاب الهي) به سراغ آنها مي‏آيد، در حالي كه توجه ندارند. (۲۰۲)
فَيَقُولُوا هَلْ نَحْنُ مُنْظَرُونَ ﴿۲۰۳﴾
و در اين هنگام مي‏گويند: آيا به ما مهلتي داده خواهد شد؟ (۲۰۳)
أَفَبِعَذَابِنَا يَسْتَعْجِلُونَ ﴿۲۰۴﴾
آيا براي عذاب ما عجله مي‏كنند؟ (۲۰۴)
أَفَرَأَيْتَ إِنْ مَتَّعْنَاهُمْ سِنِينَ ﴿۲۰۵﴾
اگر ما ساليان ديگري آنها را از اين زندگي بهره مند سازيم … (۲۰۵)
ثُمَّ جَاءَهُمْ مَا كَانُوا يُوعَدُونَ ﴿۲۰۶﴾
سپس عذابي كه به آنها وعده داده شده به سراغشان بيايد. (۲۰۶)
مَا أَغْنَى عَنْهُمْ مَا كَانُوا يُمَتَّعُونَ ﴿۲۰۷﴾
اين تمتع و بهره گيري از دنيا براي آنها سودي نخواهد داشت. (۲۰۷)