حُنَفَاءَ لِلَّهِ غَيْرَ مُشْرِكِينَ بِهِ وَمَنْ يُشْرِكْ بِاللَّهِ فَكَأَنَّمَا خَرَّ مِنَ السَّمَاءِ فَتَخْطَفُهُ الطَّيْرُ أَوْ تَهْوِي بِهِ الرِّيحُ فِي مَكَانٍ سَحِيقٍ
﴿۳۱﴾
براى خداوند پاكدين باشيد و به او شرك نورزيد، و هركس به خداوند شرك ورزد، گويى از آسمان درافتاده و پرندهاى او را در ربوده، يا باد او را به جايى دوردست درانداخته است (۳۱)
ذَلِكَ وَمَنْ يُعَظِّمْ شَعَائِرَ اللَّهِ فَإِنَّهَا مِنْ تَقْوَى الْقُلُوبِ
﴿۳۲﴾
چنين است و هركس شعائر الهى را بزرگ شمارد، آن از پروا و پرهيز دلهاست (۳۲)
لَكُمْ فِيهَا مَنَافِعُ إِلَى أَجَلٍ مُسَمًّى ثُمَّ مَحِلُّهَا إِلَى الْبَيْتِ الْعَتِيقِ
﴿۳۳﴾
در آنها تا زمانى معين براى شما سودهايى هست، آنگاه بازگشتگاه آن بيتالعتيق است (۳۳)
وَلِكُلِّ أُمَّةٍ جَعَلْنَا مَنْسَكًا لِيَذْكُرُوا اسْمَ اللَّهِ عَلَى مَا رَزَقَهُمْ مِنْ بَهِيمَةِ الْأَنْعَامِ فَإِلَهُكُمْ إِلَهٌ وَاحِدٌ فَلَهُ أَسْلِمُوا وَبَشِّرِ الْمُخْبِتِينَ
﴿۳۴﴾
و براى هر امتى قربانىاى معين داشتهايم تا نام خدا را، [به هنگام ذبح] بر چارپايان زبان بستهاى كه روزيشان كردهايم، ببرند، آرى خداى شما خداى يگانه است، در برابر او تسليم باشيد، و به فروتنان بشارت ده (۳۴)
الَّذِينَ إِذَا ذُكِرَ اللَّهُ وَجِلَتْ قُلُوبُهُمْ وَالصَّابِرِينَ عَلَى مَا أَصَابَهُمْ وَالْمُقِيمِي الصَّلَاةِ وَمِمَّا رَزَقْنَاهُمْ يُنْفِقُونَ
﴿۳۵﴾
همان كسانى كه چون ياد خدا به ميان آيد، دلهايشان خشيت گيرد، و نيز كسانى كه بر مصائبشان شكيبايى مىورزند، و برپا دارندگان نماز و كسانى كه از آنچه روزيشان دادهايم مىبخشند (۳۵)
وَالْبُدْنَ جَعَلْنَاهَا لَكُمْ مِنْ شَعَائِرِ اللَّهِ لَكُمْ فِيهَا خَيْرٌ فَاذْكُرُوا اسْمَ اللَّهِ عَلَيْهَا صَوَافَّ فَإِذَا وَجَبَتْ جُنُوبُهَا فَكُلُوا مِنْهَا وَأَطْعِمُوا الْقَانِعَ وَالْمُعْتَرَّ كَذَلِكَ سَخَّرْنَاهَا لَكُمْ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ
﴿۳۶﴾
و [قربانى] شتران درشت اندام را براى شما از شعائر الهى گرداندهايم، براى شما در آن خيرى هست، پس در حالى كه به صف و برپا ايستادهاند، نام خداوند را بر آنها ببريد [و قربانى كنيد] و چون پهلوهايشان به خاك رسيد [و بدنشان سرد شد] از آن بخوريد، و به فقير غير سائل و سائل نيز بخورانيد، بدينسان آنها را براى شما رام كردهايم، باشد كه سپاس بگزاريد (۳۶)
لَنْ يَنَالَ اللَّهَ لُحُومُهَا وَلَا دِمَاؤُهَا وَلَكِنْ يَنَالُهُ التَّقْوَى مِنْكُمْ كَذَلِكَ سَخَّرَهَا لَكُمْ لِتُكَبِّرُوا اللَّهَ عَلَى مَا هَدَاكُمْ وَبَشِّرِ الْمُحْسِنِينَ
﴿۳۷﴾
گوشتهاى آنها و خونهايشان هرگز به خداوند نمىرسد، بلكه پرهيزگارى شما به رضاى او نايل مىگردد، بدينسان آنها را براى شما رام كردهايم تا خداوند را به خاطر آنكه راهنمايىتان كرده است، تكبير گوييد، و به نيكوكاران بشارت ده (۳۷)
إِنَّ اللَّهَ يُدَافِعُ عَنِ الَّذِينَ آمَنُوا إِنَّ اللَّهَ لَا يُحِبُّ كُلَّ خَوَّانٍ كَفُورٍ
﴿۳۸﴾
بىگمان خداوند از مؤمنان دفاع مىكند، بىگمان خداوند هيچ خيانتگر ناسپاسى را دوست ندارد (۳۸)
أُذِنَ لِلَّذِينَ يُقَاتَلُونَ بِأَنَّهُمْ ظُلِمُوا وَإِنَّ اللَّهَ عَلَى نَصْرِهِمْ لَقَدِيرٌ
﴿۳۹﴾
به كسانى [از مؤمنان] كه [مشركان] با آنان كارزار كردهاند، رخصت جهاد داده شده است، چرا كه ستم ديدهاند، و خداوند بر يارى دادن آنان تواناست (۳۹)
الَّذِينَ أُخْرِجُوا مِنْ دِيَارِهِمْ بِغَيْرِ حَقٍّ إِلَّا أَنْ يَقُولُوا رَبُّنَا اللَّهُ وَلَوْلَا دَفْعُ اللَّهِ النَّاسَ بَعْضَهُمْ بِبَعْضٍ لَهُدِّمَتْ صَوَامِعُ وَبِيَعٌ وَصَلَوَاتٌ وَمَسَاجِدُ يُذْكَرُ فِيهَا اسْمُ اللَّهِ كَثِيرًا وَلَيَنْصُرَنَّ اللَّهُ مَنْ يَنْصُرُهُ إِنَّ اللَّهَ لَقَوِيٌّ عَزِيزٌ
﴿۴۰﴾
همان كسانى كه از خانه و كاشانهشان به ناحق رانده شدهاند، و جز اين نبوده كه گفتهاند خداوند پروردگار ماست، و اگر خداوند بعضى از مردم را به دست بعضى ديگر دفع نمىكرد، هم صومعههاى راهبان و هم معابد [مسيحيان] و هم عبادتگاهها[ى يهوديان] و هم مساجد [مسلمانان] كه نام خداوند در آنها بسيار ياد مىشود، ويران مىگرديد، و خداوند هركس را كه دينش را يارى كند، يارى مىدهد، كه خداوند تواناى پيروزمند است (۴۰)
|
||