[و گفتيم‏] از هر آنچه از پاكيزه‏ها روزيتان كرده‏ايم، بخوريد و در آن از حد تجاوز مكنيد، كه خشم من بر شما فرود مى‏آيد، و هركس كه خشم من بر او فرود آيد، به راستى نابود شود (۸۱)

و من در حق كسى كه توبه كند و ايمان آورد و كارى شايسته پيش گيرد و به راه آيد آمرزگارم‏ (۸۲)

و [گفتيم‏] اى موسى چه چيز باعث شد كه بر قومت پيشى بگيرى؟ (۸۳)

گفت آنان به دنبال من روانند و من پروردگارا به سوى تو شتافتم تا از من خشنود باشى‏ (۸۴)

فرمود ما قومت را در غياب تو امتحان كرديم و سامرى آنان را گمراه ساخت‏ (۸۵)

آنگاه موسى خشمگين و اندوهگين [و شتابان‏] به سوى قومش بازگشت و گفت اى قوم من آيا پروردگارتان با شما وعده‏اى نيكو نگذارد، آيا به نظرتان اين عهد طولانى شد، يا خواستيد كه خشم پروردگارتان بر شما فرود آيد، كه در وعده‏تان با من خلاف كرديد (۸۶)

گفتند، در وعده تو به اختيار خود خلاف نكرديم، بلكه از زر و زيور مردم انبوهى برگرفتيم و آنها را [در آتش‏] انداختيم، و سامرى چنين راهنمايى كرد (۸۷)

و [چنين بود كه سامرى‏] براى آنان پيكر گوساله‏اى ساخت و پرداخت كه بانگ گاو داشت، آنگاه گفتند اين خداى شما و موسى است كه فراموشش كرده بود (۸۸)

آيا اينان نينديشيدند كه [اين گوساله‏] پاسخ سخنى به آنان نمى‏دهد و زيان و سودى براى آنان ندارد؟ (۸۹)

و هارون پيش از آن به آنان گفته بود، اى قوم من شما با آن امتحان پس مى‏دهيد، و پروردگار [حقيقى‏] شما خداوند رحمان است، از من پيروى و از دستور من اطاعت كنيد (۹۰)