و ياد كنيد كه با موسى چهل شب وعده گذاشته بوديم، آنگاه شما در غياب او گوساله را به پرستش گرفتيد و شما ستمكار بوديد (۵۱)

آنگاه پس از آن از شما درگذشتيم تا سپاس بگزاريد (۵۲)

و ياد كنيد كه به موسى كتاب آسمانى و فرقان داديم تا به راه آييد (۵۳)

و ياد كنيد كه موسى به قومش گفت اى قوم من، شما با گوساله‏پرستى بر خودتان ستم كرده‏ايد، اينك به درگاه آفريدگارتان توبه كنيد و خودتان را بكشيد، كه اين در نزد آفريدگارتان براى شما بهتر است، آنگاه [كه چنين كرديد، خداوند] از شما درگذشت، چرا كه او توبه‏پذير مهربان است‏ (۵۴)

و ياد كنيد كه گفتيد اى موسى ما [سخن‏] تو را باور نمى‏كنيم مگر آنكه خداوند را آشكارا ببينيم، آنگاه [به چشم خود] ديديد كه صاعقه بر شما فرود آمد (۵۵)

آنگاه پس از مردنتان، شما را [ديگر بار] زنده كرديم، تا سپاس بگزاريد (۵۶)

و ابر را سايبان شما گردانديم و برايتان من و سلوى فرو فرستاديم [و گفتيم‏] از روزى پاكيزه‏اى كه به شما بخشيده‏ايم بخوريد، و بر ما ستم نكردند، بلكه بر خويشتن ستم مى‏كردند (۵۷)

و ياد كنيد كه گفتيم به اين شهر درآييد و هر گونه كه خواستيد به خوشى و فراوانى از [نعمتهاى‏] آن بخوريد و از آن دروازه فروتنانه وارد شويد [و براى عذرخواهى‏] حطه بگوييد، تا گناهان شما را ببخشيم، و پاداش نيكوكاران را خواهيم افزود (۵۸)

آنگاه ستمكاران سخن را به چيزى جز آنچه به آنان گفته شده بود، تبديل كردند، پس بر سر ستمكاران به كيفر نافرمانيشان عذابى از آسمان فرو فرستاديم‏ (۵۹)

و چون موسى براى قومش در طلب آب برآمد، به او گفتيم با عصايت به آن سنگ بزن، آنگاه از آن دوازده چشمه شكافت و هر گروهى [از اسباط] آبشخور خود را شناختند، [گفتيم‏] از روزى خداوند بخوريد و بياشاميد، و در اين سرزمين فتنه و فساد برپا نكنيد (۶۰)