گفت من فرستاده پروردگار توام (آمده‏ ام) تا پسر پاكيزه‏ اي به تو ببخشم! (۱۹)

گفت چگونه ممكن است فرزندي براي من باشد در حالي كه تاكنون انساني با من تماس نداشته، و زن آلوده‏ اي هم نبوده‏ ام؟! (۲۰)

گفت مطلب همين است كه پروردگارت فرموده، اين كار بر من سهل و آسان است، ما مي‏خواهيم او را نشانه‏ اي براي مردم قرار دهيم و رحمتي از سوي ما باشد، و اين امري است پايان يافته (و جاي گفتگو ندارد). (۲۱)

سرانجام (مريم) باردار شد و او را به نقطه دوردستي برد. (۲۲)

درد وضع حمل او را به كنار تنه درخت خرمائي كشاند، (آنقدر ناراحت شد كه) گفت اي كاش پيش از اين مرده بودم و به كلي فراموش شده بودم. (۲۳)

ناگهان از طرف پائين پايش او را صدا زد كه غمگين مباش ‍ پروردگارت زير پاي تو چشمه آب (گوارائي) قرار داده است. (۲۴)

و تكاني به اين درخت نخل بده تا رطب تازه بر تو فرو ريزد. (۲۵)

از (اين غذاي لذيذ) بخور، و از (آن آب گوارا) بنوش، و چشمت را (به اين مولود جديد) روشن دار، و هر گاه كسي از انسانها را ديدي با اشاره بگو: من براي خداي رحمان روزه گرفته‏ ام و با احدي امروز سخن نمي‏گويم (اين نوزاد خودش از تو دفاع خواهد كرد). (۲۶)

(مريم) او را در آغوش گرفته به سوي قومش آمد، گفتند: اي مريم! كار بسيار عجيب و بدي انجام دادي! (۲۷)

اي خواهر هارون! نه پدر تو مرد بدي بود، و نه مادرت زن بدكاره‏ اي! (۲۸)