نماز را از زوال آفتاب تا نهايت تاريكى شب برپادار و [نيز] نماز صبح را زيرا نماز صبح همواره [مقرون با] حضور [فرشتگان] است (۷۸)

و پاسى از شب را زنده بدار تا براى تو [به منزله] نافله‏ اى باشد اميد كه پروردگارت تو را به مقامى ستوده برساند (۷۹)

و بگو پروردگارا مرا [در هر كارى] به طرز درست داخل كن و به طرز درست‏ خارج ساز و از جانب خود براى من تسلطى يارى‏ بخش قرار ده (۸۰)

و بگو حق آمد و باطل نابود شد آرى باطل همواره نابودشدنى است (۸۱)

و ما آنچه را براى مؤمنان مايه درمان و رحمت است از قرآن نازل مى ‏كنيم و[لى] ستمگران را جز زيان نمى‏ افزايد (۸۲)

و چون به انسان نعمت ارزانى داريم روى مى‏ گرداند و پهلو تهى مى ‏كند و چون آسيبى به وى رسد نوميد مى‏ گردد (۸۳)

بگو هر كس بر حسب ساختار [روانى و بدنى] خود عمل مى ‏كند و پروردگار شما به هر كه راه‏يافته‏ تر باشد داناتر است (۸۴)

و در باره روح از تو مى ‏پرسند بگو روح از [سنخ] فرمان پروردگار من است و به شما از دانش جز اندكى داده نشده است (۸۵)

و اگر بخواهيم قطعا آنچه را به تو وحى كرده‏ ايم مى‏ بريم آنگاه براى [حفظ] آن در برابر ما براى خود مدافعى نمى‏ يابى (۸۶)

مگر رحمتى از جانب پروردگارت [به تو برسد] زيرا فضل او بر تو همواره بسيار است (۸۷)