و فرزندانتان را از ترس فقر مكشيد، ماييم كه هم ايشان و هم شما را روزى مى‏دهيم، به راستى كه كشتن آنان گناهى بزرگ است‏ (۳۱)

و به زنا نزديك مشويد كه آن ناشايستى و بى‏روشى است‏ (۳۲)

و هيچ كس را كه خداوند كشتنش را حرام داشته، جز به حق مكشيد، و هر كس مظلومانه كشته شود، به راستى كه براى ولى و وارث او حق و حجتى مقرر داشته‏ايم، ولى او هم نبايد در [قصاص‏] قتل زياده‏روى كند، چرا كه [مقتول و كسانش از سوى شرع‏] يارى شده است‏ (۳۳)

و به مال يتيم جز به شيوه‏اى كه نيكوتر است، نزديك مشويد، تا آنگاه كه به كمال بلوغش برسد، و به پيمان وفا كنيد، چرا كه از پيمان پرسيده خواهد شد (۳۴)

و پيمانه را چون پيمان كنيد، تمام و كمال دهيد، و با ترازوى درست، وزن كنيد كه اين بهتر و نيك انجام‏تر است‏ (۳۵)

و آنچه به آن علم ندارى پيروى مكن، چرا كه گوش و چشم و دل هر يك در آن كار مسؤول است‏ (۳۶)

و در زمين خرامان راه مرو، چرا كه تو نه هرگز زمين را توانى شكافت و نه از بلندى هرگز سر به كوهها توانى رساند (۳۷)

همه اينها نابسامانيهايش نزد پروردگارت ناپسند است‏ (۳۸)

اين از آن حكمتهاست كه از سوى پروردگارت بر تو وحى شده است، و در جنب خداوند، به خدايى ديگر قائل مشو، كه سرانجام ملامت‏زده و مطرود به جهنم درخواهى افتاد (۳۹)

آيا پروردگارت شما را به داشتن پسران برگزيده، و خود از ميان فرشتگان، دخترانى براى خود پذيرفته است؟ شما سخنى بس بزرگ [و ناروا] مى‏گوييد (۴۰)