و چون به ايشان گويند پروردگارتان چه نازل كرده است؟ گويند اين افسانه‏هاى پيشينيان است‏ (۲۴)

تا سرانجام هم بار گناهان خودشان را به تمامى در روز قيامت بر دوش كشند و هم بخشى از بارگناهان كسانى را كه از روى نادانى گمراهشان كرده‏اند، هان چه بد است آنچه بر دوش مى‏كشند (۲۵)

كسانى هم كه [بر همين شيوه و] پيش از آنان بودند، مكرورزيدند، آنگاه فرمان خداوند در رسيد كه بنيادشان را از پايه برانداخت و سقف از فرازشان بر آنان فرود آمد، و عذاب از جايى كه انديشه‏اش را نمى‏كردند، بر سرشان نازل شد (۲۶)

سپس در روز قيامت آنان را خوار سازد و فرمايد كجا هستند شريكان من كه شما درباره آنان مناقشه مى‏كرديد؟ دانشوران گويند امروز خوارى و عذاب نصيب كافران است‏ (۲۷)

كسانى كه فرشتگان جانشان را مى‏گيرند و آنان بر خود ستم روا داشته‏اند، از در تسليم درآيند [و گويند] ما هيچ بد و بيراهى نكرده‏ايم، ولى بى‏گمان خداوند به آنچه كرده‏ايد، داناست‏ (۲۸)

پس، از دروازه‏هاى جهنم وارد شويد، و جاودانه در آن خواهيد بود، و جايگاه متكبران چه بد است‏ (۲۹)

و به پرهيزگاران گويند پروردگارتان چه نازل كرده است؟ گويند [آنچه نازل كرده است‏] خير است، براى نيكوكاران در اين دنيا نيكى است و سراى آخرت بهتر است، و سراى پرهيزگاران چه نيكوست‏ (۳۰)

همان بهشتهاى عدن كه به آن در آيند، كه جويباران از فرودست آن جارى است، در آنجا هر چه خواهند برايشان هست، خداوند بدين گونه به پرهيزگاران پاداش مى‏دهد (۳۱)

كسانى [از مؤمنان‏] كه پاكند چون فرشتگان جانشان را بگيرند گويند سلام بر شما، به خاطر كار و كردارتان وارد بهشت شويد (۳۲)

انتظارى جز اين ندارند كه فرشتگان به نزد آنان بيايند يا امر پروردگارت نازل گردد، كسانى هم كه پيش از آنان بودند، به همين شيوه رفتار كردند، و خداوند به آنان ستم نكرد، بلكه خود بر خويشتن ستم كردند (۳۳)