قَالَ هَذَا صِرَاطٌ عَلَيَّ مُسْتَقِيمٌ
﴿۴۱﴾
فرمود اين راهى است كه تا به پيشگاه من مستقيم است (۴۱)
إِنَّ عِبَادِي لَيْسَ لَكَ عَلَيْهِمْ سُلْطَانٌ إِلَّا مَنِ اتَّبَعَكَ مِنَ الْغَاوِينَ
﴿۴۲﴾
بدان كه بر بندگان [خالص] من دست نخواهى يافت، مگر كسانى از گمراهان كه از تو پيروى كنند (۴۲)
وَإِنَّ جَهَنَّمَ لَمَوْعِدُهُمْ أَجْمَعِينَ
﴿۴۳﴾
و بىگمان جهنم ميعادگاه همگى آنان است (۴۳)
لَهَا سَبْعَةُ أَبْوَابٍ لِكُلِّ بَابٍ مِنْهُمْ جُزْءٌ مَقْسُومٌ
﴿۴۴﴾
كه هفت طبقه دارد و بخشى جدا كرده از آنان خاص هر طبقه است (۴۴)
إِنَّ الْمُتَّقِينَ فِي جَنَّاتٍ وَعُيُونٍ
﴿۴۵﴾
[اما] پرهيزگاران در باغها[ى بهشتى] و چشمهسارانند (۴۵)
ادْخُلُوهَا بِسَلَامٍ آمِنِينَ
﴿۴۶﴾
[به آنان گويند] به سلامت و در امن و امان به آنجا درآييد (۴۶)
وَنَزَعْنَا مَا فِي صُدُورِهِمْ مِنْ غِلٍّ إِخْوَانًا عَلَى سُرُرٍ مُتَقَابِلِينَ
﴿۴۷﴾
و از سينههاى آنان هر گونه كينهاى را مىزداييم، و دوستانه بر تختها روياروى بنشينند (۴۷)
لَا يَمَسُّهُمْ فِيهَا نَصَبٌ وَمَا هُمْ مِنْهَا بِمُخْرَجِينَ
﴿۴۸﴾
نه به آنان در آنجا خستگى و ماندگى رسد، و نه از آنجا بيرونشان كنند (۴۸)
نَبِّئْ عِبَادِي أَنِّي أَنَا الْغَفُورُ الرَّحِيمُ
﴿۴۹﴾
به بندگان من خبر ده كه من آمرزگار مهربانم (۴۹)
وَأَنَّ عَذَابِي هُوَ الْعَذَابُ الْأَلِيمُ
﴿۵۰﴾
و [در جاى خود] عذاب من هم عذابى دردناك است (۵۰)
|
||