و در حقيقت انسان را از گلى خشك از گلى سياه و بدبو آفريديم (۲۶)

و پيش از آن جن را از آتشى سوزان و بى ‏دود خلق كرديم (۲۷)

و [ياد كن] هنگامى را كه پروردگار تو به فرشتگان گفت من بشرى را از گلى خشك از گلى سياه و بدبو خواهم آفريد (۲۸)

پس وقتى آن را درست كردم و از روح خود در آن دميدم پيش او به سجده درافتيد (۲۹)

پس فرشتگان همگى يكسره سجده كردند (۳۰)

جز ابليس كه خوددارى كرد از اينكه با سجده‏ كنندگان باشد (۳۱)

فرمود اى ابليس تو را چه شده است كه با سجده‏ كنندگان نيستى (۳۲)

گفت من آن نيستم كه براى بشرى كه او را از گلى خشك از گلى سياه و بدبو آفريده‏ اى سجده كنم (۳۳)

فرمود از اين [مقام] بيرون شو كه تو رانده‏ شده‏ اى (۳۴)

و تا روز جزا بر تو لعنت باشد (۳۵)