أَوَلَمْ يَرَوْا أَنَّا نَأْتِي الْأَرْضَ نَنْقُصُهَا مِنْ أَطْرَافِهَا وَاللَّهُ يَحْكُمُ لَا مُعَقِّبَ لِحُكْمِهِ وَهُوَ سَرِيعُ الْحِسَابِ
﴿۴۱﴾
آيا نديدند كه ما پيوسته از اطراف (و جوانب) زمين كم ميكنيم (جامعه ها، تمدنها و دانشمندان تدريجا از ميان ميروند) و خداوند حكومت ميكند و هيچكس را ياراي جلوگيري يا رد احكام او نيست، و او سريع الحساب است. (۴۱)
وَقَدْ مَكَرَ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ فَلِلَّهِ الْمَكْرُ جَمِيعًا يَعْلَمُ مَا تَكْسِبُ كُلُّ نَفْسٍ وَسَيَعْلَمُ الْكُفَّارُ لِمَنْ عُقْبَى الدَّارِ
﴿۴۲﴾
كساني كه پيش از آنها طرحها و نقشه ها كشيدند ولي تمام طرحها و نقشه ها از آن خداست از كار هر كس آگاه است و به زودي كفار ميدانند سرانجام (نيك و بد) در سراي ديگر از آن كيست! (۴۲)
وَيَقُولُ الَّذِينَ كَفَرُوا لَسْتَ مُرْسَلًا قُلْ كَفَى بِاللَّهِ شَهِيدًا بَيْنِي وَبَيْنَكُمْ وَمَنْ عِنْدَهُ عِلْمُ الْكِتَابِ
﴿۴۳﴾
آنها كه كافر شدند ميگويند تو پيامبر نيستي، بگو كافي است كه خداوند و كساني كه علم كتاب (و آگاهي بر قرآن) نزد آنهاست گواه (من) باشند. (۴۳)
|
||