بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَالْعَادِيَاتِ ضَبْحًا
﴿۱﴾
سوگند به اسبان تيز تك [جهادگر] كه نفس نفس مىزنند (۱)
فَالْمُورِيَاتِ قَدْحًا
﴿۲﴾
و سوگند به اخگرانگيزان [از برخورد سمها] (۲)
فَالْمُغِيرَاتِ صُبْحًا
﴿۳﴾
و سوگند به تكاوران بامدادى (۳)
فَأَثَرْنَ بِهِ نَقْعًا
﴿۴﴾
كه در آنجا گرد برانگيزند (۴)
فَوَسَطْنَ بِهِ جَمْعًا
﴿۵﴾
و با همديگر به ميانه آن [معركه] در آيند (۵)
إِنَّ الْإِنْسَانَ لِرَبِّهِ لَكَنُودٌ
﴿۶﴾
كه انسان در برابر پروردگارش ناسپاس است (۶)
وَإِنَّهُ عَلَى ذَلِكَ لَشَهِيدٌ
﴿۷﴾
و او بر اين امر گواه است (۷)
وَإِنَّهُ لِحُبِّ الْخَيْرِ لَشَدِيدٌ
﴿۸﴾
و او [انسان] از مالدوستى بخيل است (۸)
أَفَلَا يَعْلَمُ إِذَا بُعْثِرَ مَا فِي الْقُبُورِ
﴿۹﴾
آيا نمىداند كه چون آنچه در گورهاست زير و زبر شود (۹)
وَحُصِّلَ مَا فِي الصُّدُورِ
﴿۱۰﴾
و راز دلها آشكار گردانيده شود (۱۰)
|
||